۲۲۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
==تحليل اعتقادى<ref>غدير در قرآن: ج ۱ ص ۶۴.</ref> == | ==تحليل اعتقادى<ref>غدير در قرآن: ج ۱ ص ۶۴.</ref> == | ||
از سوی برخی محققان، از نظر اعتقادی نزول آیات ۱ تا ۴ سوره عنکبوت چنین تشریح شده است: تركيب جامعه مسلمانان در سال آخر عمر پيامبر صلى الله عليه و آله اقتضا مىكرد نهيبى كه در اول سوره عنكبوت آمده بر آنان وارد شود. اين از آن جهت بود كه در كنار مسلمانان مخلصى همچون سلمان و ابوذر و مقداد، تازهمسلمانانى بودند كه تا ديروز عليه اسلام شمشير مىزدند و اكنون به نام مسلمان خوانده مىشدند. نيز افراد شهوتپرست و دنياطلبى بودند كه هدفى جز مقاصد دنيوى نداشتند. | از سوی برخی محققان، از نظر اعتقادی نزول آیات ۱ تا ۴ سوره عنکبوت چنین تشریح شده است: تركيب جامعه مسلمانان در سال آخر عمر پيامبر صلى الله عليه و آله اقتضا مىكرد نهيبى كه در اول سوره عنكبوت آمده بر آنان وارد شود. اين از آن جهت بود كه در كنار مسلمانان مخلصى همچون سلمان و ابوذر و مقداد، تازهمسلمانانى بودند كه تا ديروز عليه اسلام شمشير مىزدند و اكنون به نام مسلمان خوانده مىشدند. نيز افراد شهوتپرست و دنياطلبى بودند كه هدفى جز مقاصد دنيوى نداشتند. روح تعصب جاهلى كه بر افكار اكثريت حاكم بود و عقدههاى جنگهاى بدر و احد و خيبر و حُنين و حسدهاى نهفتهاى كه هر روز آشكارتر مىگشت، نيز مىتواند نمايانگر باطن جامعه مسلمان آن روز باشد، كه در سال آخر عمر حضرت علناً دست به اقدامات مخرِّب مى زدند و در صدد خنثىسازى برنامههاى حضرت بودند. | ||
آیات ۱ تا ۴ سوره عنکبوت به مردم در دو جبهه ايمان و عمل وعده امتحان داد، تا به ظاهرِ آراسته با نام اسلام دل خوش نكنند. در این آیات براى هضم آسانتر مطلب خبر داده شد كه همه امتهاى قبل نيز مورد امتحان قرار گرفتهاند. در این آیات، هدف نهایی امتحان در كوتاهترين عبارت بيان شد كه شناختهشدن واقعگرايانه مردم است؛ يعنى، راستگویان در ادعاى ايمان بايد از دروغگویان بهطور علنى تمییز داده شوند، به طورى كه ابهام نفاق و دورويى نتواند حقیقت را بپوشاند. گفته شده اين امتحان در پذيرش ولايت على عليه السلام تحقق يافت كه [[کاذبین|دروغگویان]] بىپروا آن را انكار كردند و بر گفته خود پافشارى كردند. | |||
در این باره از امام کاظم علیه السلام چنین نقل شده است: {{متن عربی|عَنْ مُعَمَّرِبْنِخَلَّادٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَاالْحَسَنِ علیه السلام یَقُول}}{{متن قرآن|أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ}} {{متن عربی|ثُمَّ قَالَ لِی مَا الْفِتْنَهًُْ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ الَّذِی عِنْدَنَا الْفِتْنَهًُْ فِی الدِّینِ فَقَالَ یُفْتَنُونَ کَمَا یُفْتَنُ الذَّهَبُ ثُمَّ قَالَ یُخْلَصُونَ کَمَا یُخْلَصُ الذَّهَبُ.|ترجمه=معمّربنخلّاد گوید: شنیدم امام کاظم علیه السلام تلاوت میفرمود: الم أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ ؛ سپس به من فرمود: «مقصود از فتنه چیست»؟ عرض کردم: «فدایتان شوم! تا جایی که ما میدانیم مقصود آزمون در دین است» فرمود: «آزموده میشوند چنانکه طلا آزموده و به محک زده میشود» سپس فرمود: «خالص میشوند چنانکه طلا خالص میشود}} ».<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۰۴؛الکافی، ج۱، ص۳۷۰؛ بحار الأنوار، ج۵، ص۲۱۹؛ الغیبهًْ للنعمانی، ص۲۰۲.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} |
ویرایش