آیه ۱۹ زخرف و غدیر

از دانشنامه غدیر
نسخهٔ تاریخ ‏۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۳۴ توسط Smh (بحث | مشارکت‌ها)

پس از اتمام مراسم حجةالوداع در روز دوازدهم ذى ‏الحجه، منافقین مخفيانه و به طور مداوم در تكاپو و گفتگو و توطئه بودند!در همين راستا ابوبکر و عمر ابتدا ابوعبیده جرّاح را به عنوان امين خود انتخاب كردند، و با پيوستن معاذ بن جبل به اين گروه سه نفره مشكل آنان حل شد. در ادامه معاذ هم قول داد با ارتباط با رؤساى اوس و خزرج -  يعنى بشير و سعيد -  آنان را در پيمان خود داخل كند. سالم مولی ابی حذیفه در يكى از مذاكرات سرّى اين چهار نفر متوجه سخنان آنان شد و طى مراحلى او را نيز در پيمان خود داخل نمودند.[۱]

  آنان تا آنجا پيش رفتند كه پيمان نامه ‏اى براى برنامه ‏هاى آينده خود آماده كردند تا براى مقابله با اسلام منسجم ‏تر عمل كنند، ولى هنوز آن را امضا نكرده بودند.خداوند اين اقدام آنان را كه قبل از پايان مراسم حج هنوز عملى نكرده بودند با دو آيه قرآن به پيامبرش خبر داد. 


يكى آيه ۱۹ سوره زخرف كه فرمود:

Ra bracket.png سَتُكْتَبُ شَهادَتُهُمْ وَ يُسْأَلُونَ La bracket.png: به زودی گواهی آنان [در نامه اعمالشان] نوشته می شود و [درباره آن] مورد بازپرسی قرار خواهند گرفت.

ديگرى آيه ۳۹ همين سوره كه فرمود:

Ra bracket.png وَ لَنْ يَنْفَعَكُمُ الْيَوْمَ اِذْ ظَلَمْتُمْ اَنَّكُمْ فِى الْعَذابِ مُشْتَرِكُونَ La bracket.png:

و [به آنان گویند: امروز این گفتگو و آرزوی دوری از شیطان] هرگز به شما سودی نمی دهد؛ زیرا [در دنیا] ستم ورزیدید [و] اکنون همه با هم در عذاب مشترک خواهید بود.

و اين گونه بود كه در كنار اتمام عظيم غدير توطئه ‏هاى اساسى دشمنان ولايت نيز پى‏ ريزى مى‏ شد و مرحله به مرحله پيش مى‏ رفت.[۲]

از ابی بصیر نقل شده که امام باقر علیه السلام درباره‌ی پیمانی که در کعبه درباره‌ی آن پیمان بستند و درباره‌ی آن شهادت دادند و با مهرهایشان آن را مهر زدند سخن گفت و فرمود: «ای ابومحمّد! خداوند درباره‌ی آنچه انجام دادند، قبل از نگارش آن به پیامبرش اطلاع داد و درباره‌ی آن آیاتی را نازل کرد». عرض کردم: «آیا درباره‌ی آن آیاتی نازل شده است»؟ امام باقر علیه السلام فرمود: «آری! مگر نشنیده‌ای که خداوند می‌فرماید: Ra bracket.png سَتُکْتَبُ شَهَادَتُهُمْ و یسْأَلونَ La bracket.png[۳]

پانویس

  1. كتاب سليم: ص ۱۵۴؛ تفسير القمى: ص ۱۵۹؛ الاقبال: ص ۴۵۳؛ بحار الانوار: ج ۱۷ ص ۲۹، ج ۲۸ ص ۸۵، ۹۷، ۱۰۱ - ۱۰۲، ۲۷۴، ج ۳۷ ص ۱۱۳،  ۱۳۵، ۲۰۱ ، ج ۳۰ ص ۱۲۸؛ عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۱۶۴؛ تفسير برهان: ج ۴ ص ۸۳؛ مثالب النواصب: ص ۹۳.
  2. بحار الانوار: ج ۲۴ ص ۳۱۹ و ج ۳۱ ص ۶۱۰ و ج ۳۶ ص ۱۵۳.
  3. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۴،ص۳۲؛ بحارالأنوار، ج۲۴، ص۳۱۹؛ بحارالأنوار، ج۳۶، ص۱۵۳؛ تأویل الآیات الظاهرة، ص۵۳۹.