رجال: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
براى موارد بيشتر در مورد «رجال» مراجعه شود به عنوان: [[حدیث غدیر]]، و عنوان: [[سند حدیث غدیر]]. | براى موارد بيشتر در مورد «رجال» مراجعه شود به عنوان: [[حدیث غدیر]]، و عنوان: [[سند حدیث غدیر]]. | ||
== منبع == | |||
دانشنامه غدير،جلد ۱۱،صفحه ۴۹. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
[[رده: | [[رده:حدیث غدیر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۵۶
اسناد حديث غدير[۱]
از جمله موضوعاتى كه درباره غدیر بايد مورد تحقیق و تألیف قرارگيرد و هنوز جاى آنها خالى است تحقيق در مورد رجال حدیث غدیر و جمع آورى اسناد و طرق حديث غدير از صحابه و تابعین و جمع آورى راويان و ناقلين حديث غدير از شيعه و عامه و غير عامه، و بحث هاى سندى و رجالى درباره آنهاست.
تحقيق در سند و متن حديث غدير[۲]
از قرن چهارم تحقيق و بحث در متن و سند حدیث غدیر آغاز شده و قطعه اصلى خطبه غدير كه جمله «مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِىٌّ مَوْلَاهُ» است در مناظرات مطرح شده، و رجال اسناد و ناقلين حديث غدير نيز به دقت مورد بررسى قرار گرفته اند. كتب شیخ صدوق و سید مرتضی و شیخ مفید بهترين شاهد بر اين مدعا هستند.
اين تحقيقات در قرن هاى چهارم و پنجم و ششم اوج داشته و تا زمان حاضر همچنان پيش رفته، و آثار برجسته اى از اين قرون در دست است.
از اوائل قرن يازدهم هجرى تا امروز با ايجاد ميدان باز علمى، محققين و انديشمندان اسلام تأليفات بسيار مهمى درباره غدیر تأليف كرده و به خوبى از زحمات هزار ساله نتيجه گيرى نموده اند.
در اين دوران تمام جوانب غدير مورد جمع و بررسى و تحقيق قرار گرفت.
ارتباط غدير با قرآن، بحث هاى مفصل در اسناد غدير، بررسى هاى عميق در متن حديث غدير، جمع آورى و تدوين اشعار مربوط به غدير و جوانب ديگر آن مورد توجه خاص واقع شد و در هر مورد كتاب هايى تدوين گرديد.
رجال حديث غدير[۳]
از اوايل قرن دوم هجرى كه تدوين و تأليف معارف دينى رسماً آزاد اعلام شد، تبليغ غدير نيز شكلى تازه بخود گرفت و كم كم از شكل روايت به صورت تأليف در آمد.
در اواسط قرن دوم اولين تأليف مستقل درباره غدير را مى بينيم كه از فراهيدى است. در ادامه اين راه كتاب هاى مختلفى به صورت مستقل يا ضمنى در موضوع غدير تدوين شد.
ابوالمعالى جوينى از قرن پنجم مى گويد: در بغداد در دست صحافى كتابى ديدم كه بر جلد آن نوشته بود: «جلد بيست و هشتم از اسناد حديث مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلَاهُ، و بعد از اين جلد بيست و نهم خواهد بود»!!
همچنين ابن کثیر دمشقی مى گويد: «كتابى در دو جلد ضخيم ديدم كه محمد بن جرير طبرى احاديث غدير خم را در آن جمع آورى كرده بود»![۴]
آنچه در اين مرحله مشهود است اينكه اكثر كتب، مربوط به اسناد و رجال خطبه است و هدف اول مؤلفين استحكام اصل مطلب بوده است. آنان كه جو خاص فرهنگى را به خوبى لمس مى كردند در مرحله اول دست به كار محكم كارى در اسناد و حفظ متون شدند تا نسل هاى آينده مدارک لازم براى تحقيق و موشكافى و بحث و بررسى داشته باشند.
اين دوران در طول قرن دوم و سوم و چهارم و پنجم اوج خاص داشته و حق آن به خوبى ادا شده است.
از اوائل قرن يازدهم هجرى تا امروز با ايجاد ميدان باز علمى، محققين و انديشمندان اسلام تأليفات بسيار مهمى درباره غدير تألیف كرده و به خوبى از زحمات هزار ساله نتيجه گيرى نموده اند. در اين دوران تمام جوانب غدير مورد جمع و بررسى و تحقيق قرار گرفت.
ارتباط غدير با قرآن، بحث هاى مفصل در اسناد غدير، بررسى هاى عميق در متن حديث غدير، جمع آورى و تدوين اشعار مربوط به غدير و جوانب ديگر آن مورد توجه خاص واقع شد و در هر مورد كتابهايى تدوين گرديد.
براى موارد بيشتر در مورد «رجال» مراجعه شود به عنوان: حدیث غدیر، و عنوان: سند حدیث غدیر.
منبع
دانشنامه غدير،جلد ۱۱،صفحه ۴۹.