آيه ۲۴ لقمان و غدیر

نُمَتِّعُهُمْ قَليلاً ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ اِلى عَذابٍ غَليظٍ

اين آيه در ماجراى توطئه ترور پيامبر صلى الله عليه و آله توسط منافقین در غدير نازل شد؛ آنجا كه توطئه شان خنثى شد و پيامبر صلى الله عليه و آله همه را براى حذيفه معرفى فرمود.جريان از اين قرار است؛ حذيفه از پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيد:اين افراد كيانند؟

حضرت فرمود: منافقین در دنيا و آخرت. حذیفه پيشنهاد كرد عده ‏اى را سراغشان بفرستد تا آنان را به قتل برسانند.

حضرت فرمود: «خدا به من دستور داده از آنان اعراض كنم».

سپس علت اين سرپوشى و افشا نكردن را چنين بيان فرمود: دوست ندارم مردم درباره من بگويند: «او عده‏ اى از قوم و اصحابش را به دين خود دعوت كرد و آنان پذيرفتند. سپس با كمک آنان جنگيد تا هنگامى كه بر دشمنش پيروز شد، و آنگاه رو در رويشان قرار گرفت و آنان را به قتل رسانيد».آنگاه با اشاره به آيه ۱۴ سوره فجر اِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرصادِ فرمود:«اى حذيفه، اينان را به حال خود واگذار كه خدا در كمينشان است».

سپس با اشاره به آيه ۲۴ سوره لقمان نُمَتِّعُهُمْ قَليلاً ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ اِلى عَذابٍ غَليظٍ فرمود: «خدا به آنان مهلت مى‏ دهد، و سپس به عذاب شديد دچار مى ‏نماید...».