آيه ۲۲ مجادله و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
(←پانویس) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== | {{جعبه اطلاعات آیه | ||
در | | عرض = | ||
| تصویر =آیه ۲۲ سوره مجادله.png | |||
| اندازه تصویر = | |||
| توضیح_تصویر = | |||
| عنوان =آيه ۲۲ مجادله و غدیر | |||
| سوره =مجادله | |||
| آیه =۲۲ | |||
| جزء =۲۸ | |||
| شأن نزول = | |||
| مکان نزول =مدینه | |||
| موضوع = | |||
| صوت =صوت آیه ۲۲ مجادله.mp3 .mp3 | |||
| توضیح صوت =ترتیل آیه ۲۲ سوره مجادله | |||
}} | |||
'''آیه ۲۲ سوره مجادله''' آیه‌ای در خطبه غدیر برای اثبات اینکه دوستى خدا با دوستی با دشمنان او جمع نمىشود. | |||
آیه ۲۲ سوره مجادله در [[خطبه غدیر]] مورد استناد قرار گرفته است. برخی محققان بستر استفاده از این آیه را چنین ترسیم کرده‌اند: در بخش هفتم خطبه غدیر، پس از آنكه صراط مستقيم روشن شد، سخنرانى پيامبر صلى الله عليه و آله در معرفى دوست و دشمن [[معصومین علیهم السلام|اهل بیت علیهم السلام]] ادامه يافت. حضرت يازده جمله در اين باره فرمود كه شش جمله آن در توصيف دوستان آنان و پنج جمله در وصف دشمنان آنان بود. حضرت در اين فراز از خطبه غدير، مستقيماً آيه ۲۲ سوره مجادله را در وصف آنان قرائت كرد که مفهوم آن چنين بود كه دوستى خدا با دوستى دشمنان خدا جمع نمىشود. | |||
حضرت در | حضرت با اين آيه شرط برائت از دشمنان را براى قبول [[ولایت ائمه علیهم السلام|ولایت]] قرار داد و متقابلاً پاداش و نشان بزرگترى را به دوستان اهل بيت عليهم السلام عطا فرمود: {{متن عربی|اَلا اِنَّ اَوْلِياءَهُمُ الَّذينَ ذَكَرَهُمُ اللَّهُ فى كِتابِهِ، فَقالَ عَزَّ وَ جَلَّ}}: {{قرآن|لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَومِ الْآخِرِ يُوادُّونَ مَنْ حادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ كانُوا آبائَهُمْ اَوْ اَبْنائَهُمْ اَوْ اِخْوانَهُمْ اَوْ عَشيرَتَهُمْ، اوُلئِكَ كَتَبَ فى قُلُوبِهِمُ الايمانَ وَ اَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَ يُدْخِلُهُمْ جَنّاتٍ تَجْرى مِنْ تَحْتِهَا الاَنْهارُ خالِدينَ فيها رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ اوُلئِكَ حِزْبُ اللَّهِ اَلا اِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ|ترجمه=بدانيد كه دوستان اهل بيت كسانىاند كه خداوند در كتابش آنان را ياد كرده و فرموده است: «نمى‌يابى قومى را كه به خدا و روز قيامت ايمان آورده باشند، و در عين حال با كسانى كه با خدا و رسولش ضدّيت دارند روى دوستى داشته باشند، اگر چه پدرانشان يا فرزندانشان يا برادرانشان يا فاميلشان باشند. آناناند كه ايمان در قلوبشان نوشته شده و خداوند آنان را با روحى از خود تأييد فرموده و ايشان را به بهشتى وارد مى‌كند كه از پايين آن نهرها جارى است و در آن دائمى خواهند بود. خدا از آنان راضى است و آنان از خدا راضى هستند. آنان حزب خداوند هستند. بدانيد كه حزب خدا رستگارند»}}.<ref>سخنرانى استثنائى غدير، ص۲۰۱-۲۱۲؛ واقعه قرآنى غدير، ص۹۹.</ref> | ||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
==منابع== | |||
{{منابع}} | |||
* '''سخنرانی استثنائی غدیر'''؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۶ش. | |||
* '''واقعه قرآنی غدیر: گزارش سفر یک‌ماهه پیامبر برای اعلان ولایت در سایه آیات قرآنی'''؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۶ش. | |||
{{پایان منابع}} | |||
[[رده:قرآن و غدیر]] | [[رده:قرآن و غدیر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۶
 | |
| مشخصات آیه | |
|---|---|
| نام سوره | مجادله |
| شماره آیه | ۲۲ |
| جزء | ۲۸ |
| محتوای آیه | |
| مکان نزول | مدینه |
| ترتیل آیه | |
آیه ۲۲ سوره مجادله آیه‌ای در خطبه غدیر برای اثبات اینکه دوستى خدا با دوستی با دشمنان او جمع نمىشود.
آیه ۲۲ سوره مجادله در خطبه غدیر مورد استناد قرار گرفته است. برخی محققان بستر استفاده از این آیه را چنین ترسیم کرده‌اند: در بخش هفتم خطبه غدیر، پس از آنكه صراط مستقيم روشن شد، سخنرانى پيامبر صلى الله عليه و آله در معرفى دوست و دشمن اهل بیت علیهم السلام ادامه يافت. حضرت يازده جمله در اين باره فرمود كه شش جمله آن در توصيف دوستان آنان و پنج جمله در وصف دشمنان آنان بود. حضرت در اين فراز از خطبه غدير، مستقيماً آيه ۲۲ سوره مجادله را در وصف آنان قرائت كرد که مفهوم آن چنين بود كه دوستى خدا با دوستى دشمنان خدا جمع نمىشود.
حضرت با اين آيه شرط برائت از دشمنان را براى قبول ولایت قرار داد و متقابلاً پاداش و نشان بزرگترى را به دوستان اهل بيت عليهم السلام عطا فرمود: «اَلا اِنَّ اَوْلِياءَهُمُ الَّذينَ ذَكَرَهُمُ اللَّهُ فى كِتابِهِ، فَقالَ عَزَّ وَ جَلَّ»: 
لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَومِ الْآخِرِ يُوادُّونَ مَنْ حادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ كانُوا آبائَهُمْ اَوْ اَبْنائَهُمْ اَوْ اِخْوانَهُمْ اَوْ عَشيرَتَهُمْ، اوُلئِكَ كَتَبَ فى قُلُوبِهِمُ الايمانَ وَ اَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَ يُدْخِلُهُمْ جَنّاتٍ تَجْرى مِنْ تَحْتِهَا الاَنْهارُ خالِدينَ فيها رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ اوُلئِكَ حِزْبُ اللَّهِ اَلا اِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ؛ بدانيد كه دوستان اهل بيت كسانىاند كه خداوند در كتابش آنان را ياد كرده و فرموده است: «نمى‌يابى قومى را كه به خدا و روز قيامت ايمان آورده باشند، و در عين حال با كسانى كه با خدا و رسولش ضدّيت دارند روى دوستى داشته باشند، اگر چه پدرانشان يا فرزندانشان يا برادرانشان يا فاميلشان باشند. آناناند كه ايمان در قلوبشان نوشته شده و خداوند آنان را با روحى از خود تأييد فرموده و ايشان را به بهشتى وارد مى‌كند كه از پايين آن نهرها جارى است و در آن دائمى خواهند بود. خدا از آنان راضى است و آنان از خدا راضى هستند. آنان حزب خداوند هستند. بدانيد كه حزب خدا رستگارند» 
.[۱]
پانویس
- ↑ سخنرانى استثنائى غدير، ص۲۰۱-۲۱۲؛ واقعه قرآنى غدير، ص۹۹.
منابع
- سخنرانی استثنائی غدیر؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۶ش.
- واقعه قرآنی غدیر: گزارش سفر یک‌ماهه پیامبر برای اعلان ولایت در سایه آیات قرآنی؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۶ش.