آيه ۴۴ زخرف و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '<references />' به '{{پانویس}}') |
|||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
آيه هفتم، آيه ۴۴ سوره زخرف به عنوان مسئوليت مردم درباره ولايت على عليه السلام نازل شد:{{قرآن|وَ اِنَّهُ لَذِكْرٌ لَكَ وَ لِقَوْمِكَ وَ لَسَوْفَ تُسْاَلُونَ}}:«و آن ذكرى براى تو و قومت است و به زودى سؤال خواهيد شد»، و تفسير شد كه درباره على عليه السلام مورد سؤال قرار خواهيد گرفت.<ref>بحار الانوار: ج ۳۲ ص ۱۹۳ ح ۱۴۱، ص ۲۹۱ ح ۲۴۴ و ج ۳۶ ص ۲۳ و ج ۳۷ ص ۱۸۳. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۶۹ - ۱۷۱، ۱۶۹. الطرائف: ص ۱۴۲ ح ۲۱۷. شواهد التنزيل: ج ۱ ص ۵۲۶ . تأويل الآيات: ص ۳۵۲. سنن الترمذى: ج ۲ ص ۹۰.</ref> | آيه هفتم، آيه ۴۴ سوره زخرف به عنوان مسئوليت مردم درباره ولايت على عليه السلام نازل شد:{{قرآن|وَ اِنَّهُ لَذِكْرٌ لَكَ وَ لِقَوْمِكَ وَ لَسَوْفَ تُسْاَلُونَ}}:«و آن ذكرى براى تو و قومت است و به زودى سؤال خواهيد شد»، و تفسير شد كه درباره على عليه السلام مورد سؤال قرار خواهيد گرفت.<ref>بحار الانوار: ج ۳۲ ص ۱۹۳ ح ۱۴۱، ص ۲۹۱ ح ۲۴۴ و ج ۳۶ ص ۲۳ و ج ۳۷ ص ۱۸۳. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۶۹ - ۱۷۱، ۱۶۹. الطرائف: ص ۱۴۲ ح ۲۱۷. شواهد التنزيل: ج ۱ ص ۵۲۶ . تأويل الآيات: ص ۳۵۲. سنن الترمذى: ج ۲ ص ۹۰.</ref> | ||
صفوان گوید: از امام صادق علیه السلام پرسیدم: «مصداق و مخاطب آیه: {{متن قرآن|و إِنَّهُ لذِکْرٌ لکَ و لقَومِکَ و سَوفَ تُسْأَلونَ}} چه کسانی هستند»؟ امام علیه السلام فرمود: «ما هستیم».<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۴، ص۷۰؛ مستدرک الوسایل، ج۱۷، ص۲۷۰؛ بحارالأنوار، ج۲۳، ص۱۷۶؛ بصائرالدرجات، ص۳۷</ref> | |||
عبدالرّحمن‌بن‌کثیر گوید: به امام صادق علیه السلام عرض کردم: آیه‌ای که خدای متعال می‌فرماید: {{متن قرآن|وَ إِنَّهُ لَذِکْرٌ لَکَ وَ لِقَوْمِکَ وَ سَوْفَ تُسْئَلُونَ}}[یعنی چه؟] فرمود: «تنها ما را قصد کرده، ماییم اهل ذکر و ماییم پرسش‌شوندگان».<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۴، ص۷۲؛ الکافی، ج۱، ص۲۱۰؛ وسایل الشیعه، ج۲۷، ص۶۴؛ مستدرک الوسایل، ج۱۷، ص۲۷۱؛ بصائرالدرجات، ص۳۸؛ تأویل الآیات الظاهره، ص۵۴۵؛ بشارةُ المصطفی، ص۱۹۳</ref> | |||
در روایتی دیگر آمده است: امام صادق علیه السلام درباره‌ی آیه:{{متن قرآن|و إِنَّهُ لذِکْرٌ لکَ و لقَومِكَ وسَوفَ تُسْأَلونَ}} فرمود: منظور از {{متن قرآن|لقَومِك}} امیرالمؤمنین علیه السلام است و {{متن قرآن|و سَوفَ تُسْأَلونَ}} یعنی از شما درباره‌ی ولایت او سؤال خواهد شد.<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۴، ص۷۲؛ بحارالأنوار، ج۲۳، ص۱۸۷؛ تأویل الآیات الظاهرة، ص۵۴۶.</ref> | |||
== منبع == | == منبع == | ||
نسخهٔ ۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۴
«وَ اِنَّهُ لَذِكْرٌ لَكَ وَ لِقَوْمِكَ وَ لَسَوْفَ تُسْاَلُونَ»[۱]
بعد از خطابه پيامبر صلى الله عليه و آله در مسجد خیف واقع در مِنی در سفر حجةالوداع، هفت آيه قرآن يكى پس از ديگرى نازل شد كه هر يک پشتوانه يكى از ثقلين بود.
آيه هفتم، آيه ۴۴ سوره زخرف به عنوان مسئوليت مردم درباره ولايت على عليه السلام نازل شد:
وَ اِنَّهُ لَذِكْرٌ لَكَ وَ لِقَوْمِكَ وَ لَسَوْفَ تُسْاَلُونَ 
:«و آن ذكرى براى تو و قومت است و به زودى سؤال خواهيد شد»، و تفسير شد كه درباره على عليه السلام مورد سؤال قرار خواهيد گرفت.[۲]
صفوان گوید: از امام صادق علیه السلام پرسیدم: «مصداق و مخاطب آیه: و إِنَّهُ لذِکْرٌ لکَ و لقَومِکَ و سَوفَ تُسْأَلونَ چه کسانی هستند»؟ امام علیه السلام فرمود: «ما هستیم».[۳]
عبدالرّحمن‌بن‌کثیر گوید: به امام صادق علیه السلام عرض کردم: آیه‌ای که خدای متعال می‌فرماید: وَ إِنَّهُ لَذِکْرٌ لَکَ وَ لِقَوْمِکَ وَ سَوْفَ تُسْئَلُونَ [یعنی چه؟] فرمود: «تنها ما را قصد کرده، ماییم اهل ذکر و ماییم پرسش‌شوندگان».[۴]
در روایتی دیگر آمده است: امام صادق علیه السلام درباره‌ی آیه: و إِنَّهُ لذِکْرٌ لکَ و لقَومِكَ وسَوفَ تُسْأَلونَ فرمود: منظور از لقَومِك امیرالمؤمنین علیه السلام است و و سَوفَ تُسْأَلونَ یعنی از شما درباره‌ی ولایت او سؤال خواهد شد.[۵]
منبع
واقعه قرآنى غدير: ص ۳۰.
پانویس
- ↑ زخرف / ۴۴. واقعه قرآنى غدير: ص ۳۰.
- ↑ بحار الانوار: ج ۳۲ ص ۱۹۳ ح ۱۴۱، ص ۲۹۱ ح ۲۴۴ و ج ۳۶ ص ۲۳ و ج ۳۷ ص ۱۸۳. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۶۹ - ۱۷۱، ۱۶۹. الطرائف: ص ۱۴۲ ح ۲۱۷. شواهد التنزيل: ج ۱ ص ۵۲۶ . تأويل الآيات: ص ۳۵۲. سنن الترمذى: ج ۲ ص ۹۰.
- ↑ تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۴، ص۷۰؛ مستدرک الوسایل، ج۱۷، ص۲۷۰؛ بحارالأنوار، ج۲۳، ص۱۷۶؛ بصائرالدرجات، ص۳۷
- ↑ تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۴، ص۷۲؛ الکافی، ج۱، ص۲۱۰؛ وسایل الشیعه، ج۲۷، ص۶۴؛ مستدرک الوسایل، ج۱۷، ص۲۷۱؛ بصائرالدرجات، ص۳۸؛ تأویل الآیات الظاهره، ص۵۴۵؛ بشارةُ المصطفی، ص۱۹۳
- ↑ تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۴، ص۷۲؛ بحارالأنوار، ج۲۳، ص۱۸۷؛ تأویل الآیات الظاهرة، ص۵۴۶.