آيه ۹۶ اسراء و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «== «قُلْ كَفى بِاللَّهِ شَهيداً بَيْنى وَ بَيْنَكُمْ»<ref>اسراء / ۹۶. سخنرانى...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
= | {{متن آیه | ||
| متن آیه = قُلْ كَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ ۚ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا | |||
پس براى آنان عهد و پيمان از ما گرفته شد، از قلب هايمان و جان هايمان و زبان هايمان و ضمائرمان و دست هايمان. هر كس توانست با دست بيعت مى نمايد و گرنه با زبانش اقرار مى كند. هرگز در پى تغيير اين عهد نيستيم و خداوند (در اين باره) از نفسهايمان دگرگونى نبيند. ما اين مطالب را از قول تو به | | ترجمه = بگو: کافی است که خدا میان من و شما [در صدقِ نبوتم] شاهد باشد؛ چون او به بندگانش آگاه و بیناست. | ||
}} | |||
{{جعبه اطلاعات آیه | |||
| شماره آیه =۹۶ | |||
| سوره = اسراء | |||
| تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
| توضیح_تصویر = | |||
| شماره سوره = ۱۷ | |||
| جزء = ۱۵ | |||
| نزول = | |||
| شأن نزول = | |||
| مکان نزول = مکه | |||
| موضوع = خداوند بهترین گواه بر صدق ادعای رسالت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله | |||
}} | |||
پس از پايان بخش دهم از [[خطبه غدیر]] كه سكوت همچنان بر مجلس حكم فرما بود، پيامبر صلى الله عليه و آله وارد آخرين بخش [[سخنرانی]] خود شد. | |||
آنچه مردم در اين بخش شنيدند اقدام بى سابقه اى بود كه هرگز فكرش را نكرده بودند. | |||
پيامبر صلى الله عليه و آله بيعت را به صورت جدى ترى مطرح كرده در يک اقدام بديع از فراز منبر غدير با صد و بيست هزار نفر بيعت كرد و از همه اقرار گرفت. | |||
حضرت در فراز اول از يازدهمين و آخرين بخش از خطبه غدير مسئله [[بیعت]] را مطرح كرده و متن آن را به مردم آموخت، و در جمله آخرِ اين تعهّد آيه ۹۶ سوره اسراء: | |||
{{متن قرآن|قُلْ كَفى بِاللَّهِ شَهيداً بَيْنى وَ بَيْنَكُمْ}} را آورد و خدا را بر اين بيعت لسانى شاهد گرفت.<ref>اسراء/۹۶؛ سخنرانى استثنائى غدير: ص ۲۳۳-۲۴۲؛ واقعه قرآنى غدير: ص ۱۰۶.</ref> | |||
{{متن عربی|فَالْعَهْدُ وَ الْميثاقُ لَهُمْ مَأْخُوذٌ مِنّا، مِنْ قُلُوبِنا وَ اَنْفُسِنا وَ اَلْسِنَتِنا وَ ضَمائِرِنا وَ اَيْدينا. مَنْ اَدْرَكَها بِيَدِهِ وَ اِلاّ فَقَدْ اَقَرَّ بِلِسانِهِ، وَ لا نَبْتَغى بِذلِكَ بَدَلاً وَ لا يَرَى اللَّهُ مِنْ اَنْفُسِنا حِوَلاً. نَحْنُ نُؤَدّى ذلِكَ عَنْكَ الدّانى وَ الْقاصى مِنْ اَوْلادِنا وَ اَهالينا، وَ نُشْهِدُ اللَّهَ بِذلِكَ وَ كَفى بِاللَّهِ شَهيداً وَ اَنْتَ عَلَيْنا بِهِ شَهيدٌ}}: | |||
پس براى آنان عهد و پيمان از ما گرفته شد، از قلب هايمان و جان هايمان و زبان هايمان و ضمائرمان و دست هايمان. هر كس توانست با دست بيعت مى نمايد و گرنه با زبانش اقرار مى كند. | |||
هرگز در پى تغيير اين عهد نيستيم و خداوند (در اين باره) از نفسهايمان دگرگونى نبيند. ما اين مطالب را از قول تو به نزديک و دور از فرزندانمان و فاميلمان مى رسانيم، و خدا را بر آن شاهد مى گيريم. | |||
خداوند در شاهد بودن كفايت مى كند و تو نيز بر اين اقرار ما شاهد هستى». | |||
ابوبصیر گوید: از امام صادق علیه السلام پرسیدم: «آیا مصداق آیه:{{متن قرآن|قُلْ کَفی بِاللهِ شَهِیداً بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ}} علی‌بن‌ابی‌طالب علیه السلام است»؟ فرمود: «غیر از او چه کسی ممکن است باشد»؟<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۳۲۶؛ بحارالأنوار؛ ج۳۵، ص۴۳۱؛بصائرالدرجات؛ ص۲۱۵</ref> | |||
جابر گوید: امام باقر علیه السلام فرمود: منظور از {{متن قرآن|وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ}}؛ علی بن ابی طالب علیه السلام است.<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۳۲۶؛ بحارالأنوار؛ ج۳۵، ص۴۳۰؛ بصائرالدرجات؛ ص۲۱۳.</ref> | |||
از امام باقر علیه السلام روایت شده است که فرمود: منظور از این آیه ما هستیم. علی علیه السلام اوّل و افضل و بهترین ما بعد از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است.<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۳۲۶؛ بحارالأنوار؛ ج۲۶، ص۱۷۲؛ بصائرالدرجات؛ ص۲۱۴؛ المناقب؛ ج۴، ص۴۰۰؛ وسایل الشیعة؛ ج۲۷، ص۱۹۹.</ref> | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:قرآن و غدیر]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۵۹
| مشخصات آیه | |
|---|---|
| سوره | سوره اسراء (۱۷) |
| آیه | ۹۶ |
| جزء | ۱۵ |
| محتوای آیه | |
| مکان نزول | مکه |
| موضوع | خداوند بهترین گواه بر صدق ادعای رسالت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله |
پس از پايان بخش دهم از خطبه غدیر كه سكوت همچنان بر مجلس حكم فرما بود، پيامبر صلى الله عليه و آله وارد آخرين بخش سخنرانی خود شد.
آنچه مردم در اين بخش شنيدند اقدام بى سابقه اى بود كه هرگز فكرش را نكرده بودند.
پيامبر صلى الله عليه و آله بيعت را به صورت جدى ترى مطرح كرده در يک اقدام بديع از فراز منبر غدير با صد و بيست هزار نفر بيعت كرد و از همه اقرار گرفت.
حضرت در فراز اول از يازدهمين و آخرين بخش از خطبه غدير مسئله بیعت را مطرح كرده و متن آن را به مردم آموخت، و در جمله آخرِ اين تعهّد آيه ۹۶ سوره اسراء:
قُلْ كَفى بِاللَّهِ شَهيداً بَيْنى وَ بَيْنَكُمْ 
را آورد و خدا را بر اين بيعت لسانى شاهد گرفت.[۱]
«فَالْعَهْدُ وَ الْميثاقُ لَهُمْ مَأْخُوذٌ مِنّا، مِنْ قُلُوبِنا وَ اَنْفُسِنا وَ اَلْسِنَتِنا وَ ضَمائِرِنا وَ اَيْدينا. مَنْ اَدْرَكَها بِيَدِهِ وَ اِلاّ فَقَدْ اَقَرَّ بِلِسانِهِ، وَ لا نَبْتَغى بِذلِكَ بَدَلاً وَ لا يَرَى اللَّهُ مِنْ اَنْفُسِنا حِوَلاً. نَحْنُ نُؤَدّى ذلِكَ عَنْكَ الدّانى وَ الْقاصى مِنْ اَوْلادِنا وَ اَهالينا، وَ نُشْهِدُ اللَّهَ بِذلِكَ وَ كَفى بِاللَّهِ شَهيداً وَ اَنْتَ عَلَيْنا بِهِ شَهيدٌ»:
پس براى آنان عهد و پيمان از ما گرفته شد، از قلب هايمان و جان هايمان و زبان هايمان و ضمائرمان و دست هايمان. هر كس توانست با دست بيعت مى نمايد و گرنه با زبانش اقرار مى كند.
هرگز در پى تغيير اين عهد نيستيم و خداوند (در اين باره) از نفسهايمان دگرگونى نبيند. ما اين مطالب را از قول تو به نزديک و دور از فرزندانمان و فاميلمان مى رسانيم، و خدا را بر آن شاهد مى گيريم.
خداوند در شاهد بودن كفايت مى كند و تو نيز بر اين اقرار ما شاهد هستى».
ابوبصیر گوید: از امام صادق علیه السلام پرسیدم: «آیا مصداق آیه: قُلْ کَفی بِاللهِ شَهِیداً بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ علی‌بن‌ابی‌طالب علیه السلام است»؟ فرمود: «غیر از او چه کسی ممکن است باشد»؟[۲]
جابر گوید: امام باقر علیه السلام فرمود: منظور از وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ ؛ علی بن ابی طالب علیه السلام است.[۳]
از امام باقر علیه السلام روایت شده است که فرمود: منظور از این آیه ما هستیم. علی علیه السلام اوّل و افضل و بهترین ما بعد از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است.[۴]
پانویس
- ↑ اسراء/۹۶؛ سخنرانى استثنائى غدير: ص ۲۳۳-۲۴۲؛ واقعه قرآنى غدير: ص ۱۰۶.
- ↑ تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۳۲۶؛ بحارالأنوار؛ ج۳۵، ص۴۳۱؛بصائرالدرجات؛ ص۲۱۵
- ↑ تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۳۲۶؛ بحارالأنوار؛ ج۳۵، ص۴۳۰؛ بصائرالدرجات؛ ص۲۱۳.
- ↑ تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۳۲۶؛ بحارالأنوار؛ ج۲۶، ص۱۷۲؛ بصائرالدرجات؛ ص۲۱۴؛ المناقب؛ ج۴، ص۴۰۰؛ وسایل الشیعة؛ ج۲۷، ص۱۹۹.