آیه ۲۷ سوره بقره و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه غدیر
(صفحه‌ای تازه حاوی «== «وَ الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّه مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ وَ يَقْطَع...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
== «وَ الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّه مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّه بِهِ أَنْ يُوصَلَ...»<ref>رعد /  ۲۲. غدير در قرآن: ج ۲ ص ۲۹.</ref> ==
پيامبرصلى الله عليه وآله در مورد دوست و دشمن اهل‏بيت‏ عليهم السلام در قرآن در خطبه غدير مى‏ فرمايد:


مَعاشِرَ النّاسِ، عَدُوُّنا مَنْ ذَمَّهُ اللَّه وَ لَعَنَهُ، وَ وَلِيُّنا كُلُّ مَنْ مَدَحَهُ اللَّه وَ احَبَّهُ: اى مردم، دشمن ما كسى است كه خداوند او را مورد مذمت و لعن قرار داده، و دوست ما هر كسى است كه خداوند او را مدح نموده و دوست بدارد.<ref>اسرار غدير: ص ۱۵۳ بخش ۷.</ref>
{{متن آیه
| متن آیه = الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ


يكى از مواردى كه پيامبر صلى الله عليه وآله به آنها اشاره دارد آيه لعنتِ مفسدين فى الارض است:
| ترجمه = «آنان کسانی هستند که پیمان خدا را [که توحید و وحی و نبوت است] پس از استواری اش [با دلایل عقلی و علمی و براهین منطقی با عدم وفای به آن] می شکنند و آنچه را خدا پیوند خوردن به آن را فرمان داده است [مانند پیوند با پیامبران و کتابهای آسمانی و اهل بیت طاهرین و خویشان] قطع می نمایند و در زمین تباهی و فساد بر پا می کنند، آنانند که زیانکارند.»
}}
{{جعبه اطلاعات آیه
| شماره آیه = ۲۷
| سوره = بقره
| تصویر =
| اندازه تصویر =
| توضیح_تصویر =
| شماره سوره = ۲
| جزء = ۱
| نزول =
| شأن نزول =
| مکان نزول = مدینه
| موضوع = خسران ابدی جزای پیمان شکنی با خدا و پیامبر صلی الله علیه و آله
}}


«وَ الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّه مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّه بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِى الْأَرْضِ، أُولئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ» : «كسانى كه بعد از پيمان الهى عهد شكنى مى‏ كنند، و آنچه را خداوند دستور به وصلش داده قطع مى‏ كنند و در زمين فساد مى‏نمايند، براى چنين كسانى لعنت خواهد بود، و در آخرت بد منزلى براى آنان خواهد بود» .
پيامبر صلى الله عليه و آله در مورد دوست و دشمن [[معصومین علیهم السلام|اهل ‏بیت‏ علیهم السلام]] در قرآن در [[خطبه غدیر]] مى‏ فرمايد:
 
{{متن عربی|مَعاشِرَ النّاسِ، عَدُوُّنا مَنْ ذَمَّهُ اللَّه وَ لَعَنَهُ، وَ وَلِيُّنا كُلُّ مَنْ مَدَحَهُ اللَّه وَ احَبَّهُ}}:
 
اى مردم، دشمن ما كسى است كه خداوند او را مورد مذمت و لعن قرار داده، و دوست ما هر كسى است كه خداوند او را مدح نموده و دوست بدارد.<ref>اسرار غدير: ص ۱۵۳ بخش ۷.</ref>
 
يكى از مواردى كه پيامبر صلى الله عليه و آله به آن ها اشاره دارد آيه لعنتِ مفسدين فى الارض است:
 
{{متن قرآن|وَ الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّه مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّه بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِى الْأَرْضِ، أُولئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ}}:<ref>رعد /  ۲۲؛ غدير در قرآن: ج ۲ ص ۲۹.</ref>
 
«آنان کسانی هستند که پیمان خدا را [که توحید و وحی و نبوت است] پس از استواری اش [با دلایل عقلی و علمی و براهین منطقی با عدم وفای به آن] می شکنند و آنچه را خدا پیوند خوردن به آن را فرمان داده است [مانند پیوند با پیامبران و کتابهای آسمانی و اهل بیت طاهرین و خویشان] قطع می نمایند و در زمین تباهی و فساد بر پا می کنند، آنانند که زیانکارند.»
 
مطابق روایتی عمروبن‌عبید بر امام صادق علیه السلام واردشده و عرض کرد: «دوست دارم گناهان کبیره را از روی قرآن بشناسم». امام علیه السلام در جواب فرمودند: ... پیمان‌شکنی و قطع پیوند خویشاوندی [از گناهان کبیره است]. در این خصوص خداوند متعال فرموده است:{{متن قرآن|الَّذِینَ یَنْقُضُونَ عَهْدَ اللهِ ...}}<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۲۰۶؛ بحارالأنوار، ج۴۷، ص۲۱۶؛ المناقب، ج۴، ص۲۵۱.</ref>
 
همچنین از امام باقر علیه السلام روایت شده است که فرمودند: آنچه که خداوند براساس این آیه به بندگان امر کرده تا بندگان به آن متّصل باشند، صله‌ی رحم و ارتباط با نزدیکان است تا مسئولیّت خود را در قبال آنان انجام‌دهند و حقوقشان را ادا کنند. مهمترین خویشاوندانی که ادای حقّشان نسبت به دیگران واجب‌تر است خویشاوندان محمّد صلی الله علیه و آله هستند؛ زیرا حقّ آن‌ها نسبت به محمّد صلی الله علیه و آله مانند حقّ خویشاوندان انسان نسبت به پدر و مادر است؛ درحالی‌که حقّ محمّد صلی الله علیه و آله گرامی‌تر و بزرگ‌مقدارتر از حقّ پدر و مادر انسان است. همین‌طور حقّ خویشاوندان پیامبر صلی الله علیه و آله نیز برتر و قطع آن، بدتر و نارواتر است.<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۲۰۶؛ بحارالأنوار، ج۲۴، ص۳۸۸؛ تفسیر الإمام العسکری، ص۲۰۶.</ref>


چه كسانى پيمان غدير را شكستند؟
چه كسانى پيمان غدير را شكستند؟


چه كسانى با خاندان پيامبر صلى الله عليه وآله قطع كردند در حالى كه آن حضرت دستور وصل با آنان را داده بود؟
چه كسانى با خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله قطع كردند در حالى كه آن حضرت دستور وصل با آنان را داده بود؟


اهل سقيفه بودند كه دامنه فسادشان در زمين تا امروز و تا دامنه قيامت ادامه داشته و خواهد داشت، همان گونه كه تابلوى لعنت خداوند در قرآن بر پيشانى سياهشان نقش بسته است.
اهل [[سقیفه]] بودند كه دامنه فسادشان در زمين تا امروز و تا دامنه قيامت ادامه داشته و خواهد داشت، همان گونه كه تابلوى لعنت خداوند در قرآن بر پيشانى سياهشان نقش بسته است.


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
[[رده:قرآن و غدیر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۳۷

Ra bracket.png الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ La bracket.png

«آنان کسانی هستند که پیمان خدا را [که توحید و وحی و نبوت است] پس از استواری اش [با دلایل عقلی و علمی و براهین منطقی با عدم وفای به آن] می شکنند و آنچه را خدا پیوند خوردن به آن را فرمان داده است [مانند پیوند با پیامبران و کتابهای آسمانی و اهل بیت طاهرین و خویشان] قطع می نمایند و در زمین تباهی و فساد بر پا می کنند، آنانند که زیانکارند.»


آیه ۲۷ سوره بقره
مشخصات آیه
سورهسوره بقره (۲)
آیه۲۷
جزء۱
محتوای آیه
مکان نزولمدینه
موضوعخسران ابدی جزای پیمان شکنی با خدا و پیامبر صلی الله علیه و آله


پيامبر صلى الله عليه و آله در مورد دوست و دشمن اهل ‏بیت‏ علیهم السلام در قرآن در خطبه غدیر مى‏ فرمايد:

«مَعاشِرَ النّاسِ، عَدُوُّنا مَنْ ذَمَّهُ اللَّه وَ لَعَنَهُ، وَ وَلِيُّنا كُلُّ مَنْ مَدَحَهُ اللَّه وَ احَبَّهُ»:

اى مردم، دشمن ما كسى است كه خداوند او را مورد مذمت و لعن قرار داده، و دوست ما هر كسى است كه خداوند او را مدح نموده و دوست بدارد.[۱]

يكى از مواردى كه پيامبر صلى الله عليه و آله به آن ها اشاره دارد آيه لعنتِ مفسدين فى الارض است:

Ra bracket.png وَ الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّه مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّه بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِى الْأَرْضِ، أُولئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ La bracket.png:[۲]

«آنان کسانی هستند که پیمان خدا را [که توحید و وحی و نبوت است] پس از استواری اش [با دلایل عقلی و علمی و براهین منطقی با عدم وفای به آن] می شکنند و آنچه را خدا پیوند خوردن به آن را فرمان داده است [مانند پیوند با پیامبران و کتابهای آسمانی و اهل بیت طاهرین و خویشان] قطع می نمایند و در زمین تباهی و فساد بر پا می کنند، آنانند که زیانکارند.»

مطابق روایتی عمروبن‌عبید بر امام صادق علیه السلام واردشده و عرض کرد: «دوست دارم گناهان کبیره را از روی قرآن بشناسم». امام علیه السلام در جواب فرمودند: ... پیمان‌شکنی و قطع پیوند خویشاوندی [از گناهان کبیره است]. در این خصوص خداوند متعال فرموده است:Ra bracket.png الَّذِینَ یَنْقُضُونَ عَهْدَ اللهِ ... La bracket.png[۳]

همچنین از امام باقر علیه السلام روایت شده است که فرمودند: آنچه که خداوند براساس این آیه به بندگان امر کرده تا بندگان به آن متّصل باشند، صله‌ی رحم و ارتباط با نزدیکان است تا مسئولیّت خود را در قبال آنان انجام‌دهند و حقوقشان را ادا کنند. مهمترین خویشاوندانی که ادای حقّشان نسبت به دیگران واجب‌تر است خویشاوندان محمّد صلی الله علیه و آله هستند؛ زیرا حقّ آن‌ها نسبت به محمّد صلی الله علیه و آله مانند حقّ خویشاوندان انسان نسبت به پدر و مادر است؛ درحالی‌که حقّ محمّد صلی الله علیه و آله گرامی‌تر و بزرگ‌مقدارتر از حقّ پدر و مادر انسان است. همین‌طور حقّ خویشاوندان پیامبر صلی الله علیه و آله نیز برتر و قطع آن، بدتر و نارواتر است.[۴]

چه كسانى پيمان غدير را شكستند؟

چه كسانى با خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله قطع كردند در حالى كه آن حضرت دستور وصل با آنان را داده بود؟

اهل سقیفه بودند كه دامنه فسادشان در زمين تا امروز و تا دامنه قيامت ادامه داشته و خواهد داشت، همان گونه كه تابلوى لعنت خداوند در قرآن بر پيشانى سياهشان نقش بسته است.

پانویس

  1. اسرار غدير: ص ۱۵۳ بخش ۷.
  2. رعد /  ۲۲؛ غدير در قرآن: ج ۲ ص ۲۹.
  3. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۲۰۶؛ بحارالأنوار، ج۴۷، ص۲۱۶؛ المناقب، ج۴، ص۲۵۱.
  4. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۲۰۶؛ بحارالأنوار، ج۲۴، ص۳۸۸؛ تفسیر الإمام العسکری، ص۲۰۶.