آيه ۱ ملک و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه غدیر
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
== لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَىْءٍ قَديرٌ<ref>تغابن /۱؛ سخنرانى استثنائى غدير: ص ۱۴۶،۱۳۷؛ واقعه قرآنى غدير: ص ۸۰ .</ref> ==
{{متن آیه
يكى از مسائل توحيدى كه پيامبر صلى الله عليه و آله در فرازى از بخش اول [[خطبه غدیر]] بيان فرمود اينكه حیات و [[مرگ]] و فقر و غنا، و خنده و گریه، و منع و عطا همه در يدِ قدرت اوست؛ و اين عبارات را با اشاره به آيه اول سوره مُلک به پايان برد كه {{متن قرآن|لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ}} {{متن عربی|بِيَدِهِ الْخَيْرُ}}{{متن قرآن|وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَىْ‏ءٍ قَديرٌ}}:
| متن آیه = تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
| ترجمه = «همیشه سودمند و با برکت است آنکه فرمانروایی [همه هستی] به دست اوست و او بر هر کاری تواناست.»
}}


{{متن عربی|لَمْ يَكُنْ لَهُ ضِدٌّ وَ لا مَعَهُ نِدٌّ، اَحَدٌ صَمَدٌ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ‏يَكُنْ لَهُ كُفْواً اَحَدٌ. اِلهٌ واحِدٌ وَ رَبٌّ ماجِدٌ، يَشاءُ فَيُمْضى، وَ يُريدُ فَيَقْضى، وَ يَعْلَمُ فَيُحْصى، وَ يُميتُ وَ يُحْيى، وَ يُفْقِرُ وَ يُغْنى، وَ يُضْحِكُ وَ يُبْكى، وَ يُدْنى وَ يُقْصى، وَ يَمْنَعُ وَ يُعْطى،}} {{قرآن|لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ}}{{متن عربی| بِيَدِهِ الْخَيْرُ}} {{قرآن|وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَىْ‏ءٍ قَديرٌ}}:
{{جعبه اطلاعات آیه
| شماره آیه = ۱
| سوره = ملک
| تصویر =
| اندازه تصویر =
| توضیح_تصویر =
| شماره سوره = ۶۷
| جزء = ۲۹
| نزول =
| شأن نزول =
| مکان نزول = مکه
| موضوع = قدرت مطلق و بی نیازی پروردگار
}}
'''آیه ۱ سوره ملک''' آیه‌ای است که پيامبر صلى الله عليه و آله در قسمتی از [[خطبه غدیر]] برای توصیف عظمت الهی به آن استناد کرد.


براى او ضدّى و همراه او معارضى نبوده است. يكتا و بى‏ نياز است. زاييده نشده و نمى ‏زايد، و براى او هيچ همتايى نيست.
يكى از مسائل توحيدى كه پيامبر صلى الله عليه و آله در قسمتی از بخش اول [[خطبه غدیر]] بيان کرد اين است که حیات و [[مرگ]]، فقر و غنا، خنده و گریه و منع و عطا همه در يدِ قدرت خداوند است؛ او اين عبارات را با اشاره به آيه اول سوره مُلک به پايان برد:
 
خداى يگانه و پروردگار با عظمت. مى‏ خواهد پس به انجام مى‏ رساند، و اراده مى‏ كند پس مقدّر مى‏ نمايد، و مى ‏داند پس به شماره مى‏ آورد.
 
مى‏ ميراند و زنده مى‏ كند، فقير مى‏ كند و غنى مى‏ نمايد، مى‏ خنداند و مى‏ گرياند، نزديک مى ‏كند و دور مى ‏نمايد، منع مى‏ كند و عطا مى ‏نمايد. پادشاهى از آن او و حمد و سپاس براى اوست. خير به دست اوست و او بر هر چيزى قادر است.
 
زید بن ارقم میگوید: از عبدالله بن ابى شنیدم که به یاران خود مى گفت: به کسانى که نزد پیامبر مى باشند به هیچ وجه انفاق و بخشش نکنید تا پراکنده شوند و ما اگر به مدینه برگردیم، عزیزترین افراد باید ذلیل ترین کسان را از آن شهر بیرون کنند و منظورش از عزیزترین، یهودیان و ذلیل ترین مسلمین بود.
 
زید بن ارقم در ادامه میگوید: این موضوع را که شنیدم به عموى خود گفتم. عموى من نیز به رسول خدا صلی الله علیه و آله خبر داد. پیامبر مرا طلب فرمود؛ من هم آنچه شنیده بودم به رسول خدا صلی الله علیه و آله گفتم. پیامبر کس فرستاد و عبدالله بن ابى رئیس منافقین را احضار فرمود. آنان سوگند یاد کردند که چنین چیزى که زید بن ارقم گفته است به زبان نیاورده اند و سخنان من تکذیب شد.
 
از آن وقت به بعد روزگار بر من تیره گشت و از آن پس از منزل بیرون نمى آمدم. عموى من گفت: اى زید من فکر نمى کردم که آن‌ها تو را تکذیب نمایند و دروغگو تا این که این آیة نازل گردید. پس از نزول آیه پیامبر صلی الله علیه و آله مرا طلب فرمود و آیه را براى من قرائت کرد و فرمود: اى زید خداوند گفتار تو را تصدیق کرد.
 
برخى گویند: این واقعه در جنگ تبوک بوده و این آیه هم در شب به پیامبر نازل گردیده است.<ref>صحیح بخارى و دیگران از علماء عامه؛ به نقل از دانشنامه اسلامی.</ref>


{{متن عربی|لَمْ يَكُنْ لَهُ ضِدٌّ وَ لا مَعَهُ نِدٌّ، اَحَدٌ صَمَدٌ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ‏يَكُنْ لَهُ كُفْواً اَحَدٌ. اِلهٌ واحِدٌ وَ رَبٌّ ماجِدٌ، يَشاءُ فَيُمْضى، وَ يُريدُ فَيَقْضى، وَ يَعْلَمُ فَيُحْصى، وَ يُميتُ وَ يُحْيى، وَ يُفْقِرُ وَ يُغْنى، وَ يُضْحِكُ وَ يُبْكى، وَ يُدْنى وَ يُقْصى، وَ يَمْنَعُ وَ يُعْطى،}} {{قرآن|لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ}}<ref>تغابن/۱</ref> {{متن عربی|بِيَدِهِ الْخَيْرُ}} {{قرآن|وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَىْ‏ءٍ قَديرٌ}}: براى او ضدّى و همراه او معارضى نبوده است. يكتا و بى‏‌نياز است. زاييده نشده و نمى‌‏زايد و براى او هيچ همتايى نيست. خداى يگانه و پروردگار با عظمت. مى‏‌خواهد پس به انجام مى‏‌رساند و اراده مى‏‌كند پس مقدّر مى‏‌نمايد و مى‌داند پس به شماره مى‏‌آورد. مى‏‌ميراند و زنده مى‏‌كند، فقير مى‏‌كند و غنى مى‏‌نمايد، مى‏‌خنداند و مى‏‌گرياند، نزديک مى‌‏كند و دور مى‌سازد، منع مى‏‌كند و عطا مى‌‏نمايد. پادشاهى از آن او و حمد و سپاس براى اوست. خير به دست اوست و او بر هر کاری توانا است.<ref>ملک /۱؛ سخنرانى استثنائى غدير: ص ۱۴۶،۱۳۷؛ واقعه قرآنى غدير: ص ۸۰ .</ref>
== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
[[رده:قرآن و غدیر]]
[[رده:قرآن و غدیر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۴

Ra bracket.png تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ La bracket.png

«همیشه سودمند و با برکت است آنکه فرمانروایی [همه هستی] به دست اوست و او بر هر کاری تواناست.»


آیه ۱ سوره ملک
مشخصات آیه
سورهسوره ملک (۶۷)
آیه۱
جزء۲۹
محتوای آیه
مکان نزولمکه
موضوعقدرت مطلق و بی نیازی پروردگار

آیه ۱ سوره ملک آیه‌ای است که پيامبر صلى الله عليه و آله در قسمتی از خطبه غدیر برای توصیف عظمت الهی به آن استناد کرد.

يكى از مسائل توحيدى كه پيامبر صلى الله عليه و آله در قسمتی از بخش اول خطبه غدیر بيان کرد اين است که حیات و مرگ، فقر و غنا، خنده و گریه و منع و عطا همه در يدِ قدرت خداوند است؛ او اين عبارات را با اشاره به آيه اول سوره مُلک به پايان برد:

«لَمْ يَكُنْ لَهُ ضِدٌّ وَ لا مَعَهُ نِدٌّ، اَحَدٌ صَمَدٌ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ‏يَكُنْ لَهُ كُفْواً اَحَدٌ. اِلهٌ واحِدٌ وَ رَبٌّ ماجِدٌ، يَشاءُ فَيُمْضى، وَ يُريدُ فَيَقْضى، وَ يَعْلَمُ فَيُحْصى، وَ يُميتُ وَ يُحْيى، وَ يُفْقِرُ وَ يُغْنى، وَ يُضْحِكُ وَ يُبْكى، وَ يُدْنى وَ يُقْصى، وَ يَمْنَعُ وَ يُعْطى،» Ra bracket.png لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ La bracket.png[۱] «بِيَدِهِ الْخَيْرُ» Ra bracket.png وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَىْ‏ءٍ قَديرٌ La bracket.png: براى او ضدّى و همراه او معارضى نبوده است. يكتا و بى‏‌نياز است. زاييده نشده و نمى‌‏زايد و براى او هيچ همتايى نيست. خداى يگانه و پروردگار با عظمت. مى‏‌خواهد پس به انجام مى‏‌رساند و اراده مى‏‌كند پس مقدّر مى‏‌نمايد و مى‌داند پس به شماره مى‏‌آورد. مى‏‌ميراند و زنده مى‏‌كند، فقير مى‏‌كند و غنى مى‏‌نمايد، مى‏‌خنداند و مى‏‌گرياند، نزديک مى‌‏كند و دور مى‌سازد، منع مى‏‌كند و عطا مى‌‏نمايد. پادشاهى از آن او و حمد و سپاس براى اوست. خير به دست اوست و او بر هر کاری توانا است.[۲]

پانویس

  1. تغابن/۱
  2. ملک /۱؛ سخنرانى استثنائى غدير: ص ۱۴۶،۱۳۷؛ واقعه قرآنى غدير: ص ۸۰ .