آیه ۱۸ عنکبوت و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
{{قرآن|وَ إِنْ تُكَذِّبُوا فَقَدْ كَذَّبَ أُمَمٌ مِنْ قَبْلِكُمْ وَ ما عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلاغ الْمُبِينُ|ترجمه=اگر شما تكذيب مى‌كنيد، مردمانى هم كه پيش از شما بودند تكذيب مى‌كردند. و بر عهده پيامبر جز تبليغى روشنگر هيچ نيست}}. | {{قرآن|وَ إِنْ تُكَذِّبُوا فَقَدْ كَذَّبَ أُمَمٌ مِنْ قَبْلِكُمْ وَ ما عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلاغ الْمُبِينُ|ترجمه=اگر شما تكذيب مى‌كنيد، مردمانى هم كه پيش از شما بودند تكذيب مى‌كردند. و بر عهده پيامبر جز تبليغى روشنگر هيچ نيست}}. | ||
== | == آیه در متن خطبه == | ||
{{متن عربی|مَعاشِرَ | بر اساس منابع، آیه ۱۸ سوره عنکبوت در خطبه غدیر چنین مورداشاره قرار گرفته است: {{متن عربی|مَعاشِرَ النّاسِ، قَدِ اسْتَشْهَدْتُ اللَّه وَ بَلَّغْتُكُمْ رِسالَتى، وَ ما عَلَى الرَّسُولِ إِلاّ الْبَلاغُ الْمُبِينُ|ترجمه=اى مردم، من خدا را شاهد گرفتم و رسالت خويش را به شما رساندم و بر عهده رسول جز بلاغ مبين نيست}}.<ref>اسرار غدیر، ص۱۴۷، بخش۵.</ref> | ||
== موقعيت تاريخى اشاره به آیه == | |||
موقعیت تاریخی اشاره به آیه ۱۸ سوره عنکبوت در [[خطبه غدیر]] چنین ترسیم شده است: خطبه مراحل اصلى را پشت سر گذاشته و خاطر پيامبر صلى الله عليه و آله از انجام مأموریت آسوده شده بود. آسودگی که حاصل معرفى اميرالمؤمنين عليه السلام به‌عنوان جانشین و اعلان [[ولایت ائمه علیهم السلام|امامت دوازده امام عليهم السلام]] بعد از خود بود. این معرفی رسالتى بود كه از سوى پروردگار با نزول [[آيه ۶۷ مائده و غدیر|آیه تبلیغ]] بر عهده او قرار داده شده بود. در چنين مقطعى، پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله اعلام مى‌كند كه من وظيفه الهى خود را انجام دادم و بيش از اين از من خواسته نشده، زیرا بر عهده رسول جز تبليغ روشنگرانه چيزى نيست. حضرت اين اعلام را با اقتباس بخشى از آيه قرآن در كلام خود بيان مى‌فرمايد كه {{قرآن|ما عَلَى الرَّسُولِ إِلاّ الْبَلاغُ الْمُبِينُ}} و تصريح به قرآن‌بودن آن نمىکند.<ref>غدیر در قرآن، ج۲، ص۱۱۶-۱۱۷.</ref> | |||
== موقعيت قرآنى آیه == | |||
درباره موقعيت قرآنى آیه ۵۴ سوره نور چنین گفته شده است: آغاز آيه مربوط به تكذيب رسولان الهى است و اينكه نپذيرفتن سخنان انبيا علیهم السلام تازگى ندارد و در همه امت‌های گذشته وجود داشته است. اين به این مبنا استوار است كه پيامبران وظيفه رساندن حكم خدا را انجام مى‌دهند، خواه مردم بپذيرند و خواه انكار نمايند.<ref>غدیر در قرآن، ج۲، ص۱۱۷.</ref> | |||
=== تحليل تاريخى === | === تحليل تاريخى === | ||
نسخهٔ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۴۹
 | |
| مشخصات آیه | |
|---|---|
| نام سوره | عنکبوت |
| شماره آیه | ۱۸ |
| جزء | ۲۰ |
| محتوای آیه | |
| مکان نزول | مکه |
| ترتیل آیه ترجمه صوتی | |
آیه‌ای مورد اشاره در خطبه غدیر
آیه ۱۸ سوره عنکبوت از جمله آیاتی است که در خطبه غدیر به آن اشاره شده است. با در نظر گرفتن اينكه غدير مراسم مفصلى در سه روز بوده، گذشته از آياتى كه مستقيماً در آن ايام نازل شده آياتى هم در ضمن كلام به‌صورت اشاره آمده و منظور از آنها بيان شده است. اين موارد در تفسير ۱۸ آيه است.[۱]
از جمله اين آيات، آيه ۱۸ سوره عنکبوت است:
وَ إِنْ تُكَذِّبُوا فَقَدْ كَذَّبَ أُمَمٌ مِنْ قَبْلِكُمْ وَ ما عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلاغ الْمُبِينُ؛ اگر شما تكذيب مى‌كنيد، مردمانى هم كه پيش از شما بودند تكذيب مى‌كردند. و بر عهده پيامبر جز تبليغى روشنگر هيچ نيست 
.
آیه در متن خطبه
بر اساس منابع، آیه ۱۸ سوره عنکبوت در خطبه غدیر چنین مورداشاره قرار گرفته است: «مَعاشِرَ النّاسِ، قَدِ اسْتَشْهَدْتُ اللَّه وَ بَلَّغْتُكُمْ رِسالَتى، وَ ما عَلَى الرَّسُولِ إِلاّ الْبَلاغُ الْمُبِينُ؛ اى مردم، من خدا را شاهد گرفتم و رسالت خويش را به شما رساندم و بر عهده رسول جز بلاغ مبين نيست».[۲]
موقعيت تاريخى اشاره به آیه
موقعیت تاریخی اشاره به آیه ۱۸ سوره عنکبوت در خطبه غدیر چنین ترسیم شده است: خطبه مراحل اصلى را پشت سر گذاشته و خاطر پيامبر صلى الله عليه و آله از انجام مأموریت آسوده شده بود. آسودگی که حاصل معرفى اميرالمؤمنين عليه السلام به‌عنوان جانشین و اعلان امامت دوازده امام عليهم السلام بعد از خود بود. این معرفی رسالتى بود كه از سوى پروردگار با نزول آیه تبلیغ بر عهده او قرار داده شده بود. در چنين مقطعى، پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله اعلام مى‌كند كه من وظيفه الهى خود را انجام دادم و بيش از اين از من خواسته نشده، زیرا بر عهده رسول جز تبليغ روشنگرانه چيزى نيست. حضرت اين اعلام را با اقتباس بخشى از آيه قرآن در كلام خود بيان مى‌فرمايد كه ما عَلَى الرَّسُولِ إِلاّ الْبَلاغُ الْمُبِينُ و تصريح به قرآن‌بودن آن نمىکند.[۳]
موقعيت قرآنى آیه
درباره موقعيت قرآنى آیه ۵۴ سوره نور چنین گفته شده است: آغاز آيه مربوط به تكذيب رسولان الهى است و اينكه نپذيرفتن سخنان انبيا علیهم السلام تازگى ندارد و در همه امت‌های گذشته وجود داشته است. اين به این مبنا استوار است كه پيامبران وظيفه رساندن حكم خدا را انجام مى‌دهند، خواه مردم بپذيرند و خواه انكار نمايند.[۴]
تحليل تاريخى
اكنون بايد ببينيم آنچه تبليغ آن در غدير بر عهده حضرت محمد صلَّى اللَّه عليه و آله گذارده شده بود، چه بود و چه زمانى حضرت به تبليغ آن دستور داده شد و حضرت چگونه آن را ابلاغ فرمود كه در اين مقطع پايان مأموريت خود را با جمله وَ ما عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلاغ اعلام مى‌فرمايد.
دستور ابلاغ ولايت از مدينه به پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله داده شد و سپس در مكه پس از اعمال حج به‌طور خاص مورد تأكيد قرار گرفت؛ و لذا حضرت در همانجا دستور حضور مردم در غدير را صادر فرمود. [۵] در بين راه مكه تا غدير سه مرتبه تأكيد بر ابلاغ اين پيام الهى امر را مؤكدتر نمود.
پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله در آغاز خطبه مى‌فرمايد: «آنچه بر من وحى شده ادا مى‌نمايم براى آنكه مبادا اگر انجام ندهم عذاب پروردگار بر من نازل شود، چرا كه خداوند به من اعلام فرموده اگر آنچه در حق على نازل كرده ابلاغ نكنم رسالت او را نرسانده‌ام».[۶]
در فراز ديگر مى‌فرمايد: «خداوند به من وحى فرموده: يا أَيُّهَا الرَّسُولُ ابلاغ كن آنچه از سوى پروردگارت درباره على بر تو نازل شده- يعنى خلافت على بن ابى طالب- و اگر انجام ندهى رسالت او را ابلاغ نكرده‌اى ...». [۷]و پس از ياد آورى خطر منافقين مى‌فرمايد: «و با همه اينها خدا از من راضى نمى‌شود مگر آنكه آنچه در حق على نازل كرده ابلاغ نمايم».[۸]
محتواى كامل پيامى كه با اين مقدمات ابلاغ شده از كلامى معلوم مى‌شود كه حضرت در اواخر خطبه به عنوان اقرار از مردم مى‌خواهد كه آن را تكرار كنند و به ابلاغ حضرت شهادت دهند. آنجا كه مى‌فرمايد: «همگى چنين بگوييد: ما شنيديم و مطيعيم و سر تسليم فرود مى‌آوريم در برابر آنچه از پروردگارمان و پروردگارت رساندى و ابلاغ نمودى درباره اماممان على اميرالمؤمنين و امامانى كه از صلب او به دنيا مى‌آيند»،[۹] كه مى‌توان در امامت دوازده امام عليهم السلام خلاصه‌اش نمود.
در پايان بخش سوم خطبه مى‌فرمايد: «بدانيد كه من ابلاغ نمودم، بدانيد كه من شنوانيدم، بدانيد كه من واضح نمودم»،[۱۰] و در پايان بخش چهارم مى‌فرمايد: «خدايا تو را شاهد مى‌گيرم كه ابلاغ نمودم»[۱۱]و در نسخه‌اى مى‌فرمايد: «خدايا تو را شاهد مى‌گيرم و تو در گواه بودن كافى هستى كه من ابلاغ نمودم».
سپس در پايان بخش پنجم مى‌فرمايد: «اى مردم، من خدا را شاهد گرفتم» كه اشاره به فقرات قبل است، و آنگاه مى‌فرمايد: «رسالت خود را ابلاغ نمودم» كه همان ولايت دوازده امام پس از پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله است، و مُهر پايانى كه بر اين تبليغ بزرگ مى‌زند:
وَ ما عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلاغ الْمُبِينُ است.
و بعد از اين مورد در اواسط بخش ششم نيز مى‌فرمايد: «من رساندم آنچه مأمور به تبليغش بودم».[۱۲]
تحليل اعتقادى
يا رسول اللَّه، بلاغى از اين مبين‌تر نمى‌شود. تو در غدير سخنى باقى نگذاشتى و عذرى براى احدى بر جاى نماند.
خدايا، تو را سپاسگزاريم كه چنين مُبلّغ با عظمتى را براى تبليغ پيام امامت و ولايتِ امامان در غدير برگزيدى كه با لسان فصيحش و در سايه ضمانت حفظ تو، بدون هيچ ترس و واهمه‌اى، در كامل‌ترين شكل و با تبيين يك ساعته آن از فراز منبر غدير، بلاغ مبين را در زيباترين صورتى كه ممكن بود به انجام رساند.
پروردگارا، به ما توفيق ده تا با نگاهى عميقتر روشنگرى‌هاى خطابه غدير را مطالعه كنيم و خُم آن را در سفره اعتقادمان بچينيم و تا هميشه عمرمان ناب آن را نوش جان كنيم.
پانویس
- ↑ غدیر در قرآن، ج۲، ص۹۳.
- ↑ اسرار غدیر، ص۱۴۷، بخش۵.
- ↑ غدیر در قرآن، ج۲، ص۱۱۶-۱۱۷.
- ↑ غدیر در قرآن، ج۲، ص۱۱۷.
- ↑ بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۱۱.
- ↑ اسرار غدير: ص ۱۳۸ بخش ۲.
- ↑ اسرار غدير: ص ۱۳۸ بخش ۲.
- ↑ اسرار غدير: ص ۱۴۰ بخش ۲.
- ↑ اسرار غدير: ص ۱۵۷ بخش ۱۱.
- ↑ اسرار غدير: ص ۱۴۴ بخش ۳.
- ↑ اسرار غدير: ص ۱۴۶ بخش ۴.
- ↑ اسرار غدير: ص ۱۴۹ بخش ۶.