آیات ۲۴ و ۲۵ محمد و غدیر: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* '''بحارالانوار'''؛ محمدباقر مجلسی، بیروت: دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق. | |||
* '''واقعه قرآنی غدیر'''؛ محمدباقر انصاری، قم: بوستان کتاب، ۱۳۹۶ش. | * '''واقعه قرآنی غدیر'''؛ محمدباقر انصاری، قم: بوستان کتاب، ۱۳۹۶ش. | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
[[رده:قرآن و غدیر]] | [[رده:قرآن و غدیر]] |
نسخهٔ ۲۱ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۲۲
مشخصات آیه | |
---|---|
سوره | سوره محمد (۴۷) |
آیه | ۲۵ و۲۶ |
جزء | ۲۶ |
محتوای آیه | |
مکان نزول | مدینه |
موضوع | آگاهی خداوند از اسرار کافران و منافقان |
در روز چهاردهم ذى الحجة در سفر حجةالوداع، ماجراهاى پيچيده و عجيبى اتفاق افتاد.
شأن نزول آیات در رخداد غدیر
درباره شأن نزول آیات ۲۴ و ۲۵ سوره محمد چنین گفته شده است:
از جمله رخدادهایی که پس از حجةالوداع رخ داد این بود كه اصحاب صحیفه ملعونه اول بلافاصله وارد عمل شدند. اولين كسانى كه از نظر آنان در غصب خلافت همكارى خوبى مىتوانستند داشته باشند بنىاميه بودند. اين بود كه رؤساى آنان را به پيمان خود دعوت كردند. در اين مرحله مسئله اقتصادى را هم به مسائل مورد نظر خود افزودند و آن منع خمس از اهل بيت عليهم السلام بود؛ گمان آنان اين بود كه اگر خمس در اختيار آنان باشد، از آن در راه غصب خلافت استفاده خواهند كرد. در آن مجلس عثمان و معاويه بهعنوان سردمداران بنىاميه شركت كردند و چند نفر ديگر نيز حضور داشتند كه عبارت بودند:
- از عبدالرحمان بن عوف
- عمروعاص
- سعد بن ابى وقاص
- مغيرة بن شعبة
- ابوهريره و ابوموسى اشعرى.[۱]
بنىاميه از اصحاب صحیفه پرسيدند: براى خلافت چه كسى را در نظر گرفتهايد؟ گفتند: ابوبكر. آنان گفتند: با منع خمس موافقيم، ولى با خلافت ابوبكر نه! آنان با اصل غصب خلافت موافق بودند ولی درباره شخص خلیفه تردید داشتند. آنان همين مقدار را از بنىاميه پذيرفتند و با آنان نيز همپيمان شدند و بار ديگر ابوعبيده جراح را شاهد خود قرار دادند و گروه خود را براى اجراى نقشههاى خود گستردهتر کردند.
به گفته برخی محققان، در اينجا بود كه خداوند به پيامبرش صلى الله عليه وآله پيمان دوم را هم خبر داد و آیات ۷۹ و ۸۰ سوره زخرف را نازل كرد. بهدنبال این آیات، آيات ۲۵ و ۲۶ سوره محمد صلى الله عليه و آله نیز نازل شد كه خبر از پذيرفتن نيمى از پيشنهاد اصحاب صحيفه توسط بنىاميه مىداد.[۲]
روایاتی درباره شأن نزول آیات
امام صادق علیه السلام فرمود: منظور از آیه إِنَّ الذِینَ ارْتَدُّوا عَلی أَدْبَارِهِم کسانی هستند که با ترک ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام از ایمان دست کشیدند.[۳]
حلبی گوید: امام صادق علیه السلام دربارهی آیه: إِنَّ الَّذِینَ ارْتَدُّوا عَلی أَدْبارِهِمْ مِنْ بَعْدِ ما تَبَیَّنَ لَهُمُ الهُدَی. فرمود: «هدی راه امیرالمؤمنین علیه السلام است».[۴]
ابوهریره گوید: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «در روز قیامت گروهی از امّتم بر من وارد میشوند امّا آنها را از حوض کوثر دور مینمایند». عرض میکنم: «خدایا اینها اصحاب من هستند». خداوند میفرماید: «تو نمیدانی که اینان چه چیزی را بر زبان جاری نمودند. اینها مرتد شده و به گذشتهی خویش بازگشتند»[۵]
«مِنَ الْبُخَارِیِّ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و آله قَالَ بَیْنَا أَنَا قَائِمٌ عَلَی الْحَوْضِ إِذَا زُمْرَهًٌْ حَتَّی إِذَا عَرَفْتُهُمْ خَرَجَ رَجُلٌ مِنْ بَیْنِی وَ بَیْنَهُمْ فَقَالَ لَهُمْ هَلُمَّ قُلْتُ إِلَی أَیْنَ قَالَ إِلَی النَّارِ وَ اللَّهِ فَقُلْتُ وَ مَا شَأْنُهُمْ قَالَ إِنَّهُمْ قَدِ ارْتَدُّوا عَلی أَدْبارِهِمْ الْقَهْقَرَی ثُمَّ إِذَا زُمْرَهًٌْ أُخْرَی حَتَّی إِذَا عَرَفْتُهُمْ خَرَجَ رَجُلٌ مِنْ بَیْنِی وَ بَیْنَهُمْ فَقَالَ لَهُمْ هَلُمَّ فَقُلْتُ إِلَی أَیْنَ قَالَ إِلَی النَّارِ وَ اللَّهِ قُلْتُ مَا شَأْنُهُمْ قَالَ إِنَّهُمْ قَدِ ارْتَدُّوا عَلی أَدْبارِهِمْ فَلَا أُرَاهُ یَخْلُصُ مِنْهُمْ إِلَّا مِثْلُ هَمَلِ النَّعَمِ.»:
از بخاری نقل شده است: پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: هنگامیکه بر حوض کوثر ایستادهام گروهی را میبینم و چون آنها را میشناسم مردی میان من و آنان حایل میگردد و به آنها میگوید: «بشتابید». من میپرسم: «به کجا»؟ میگوید: «به خدا سوگند به جانب آتش». میپرسم: «آنها چه کردهاند»؟ میگوید: «پس از تو مرتد شدند و به پیشینهی جاهلی خویش بازگشتند. در آنان نجات یافتهای نخواهی دید مگر به عدد چهارپایانی که بیهوده رها شدهاند».[۶]
پانویس
- ↑ واقعه قرآنى غدير، ص۵۴.
- ↑ بحارالانوار، ج۲۳، ص۳۵۷؛ بحارالانوار، ج۲۸، ص۱۲۲؛ بحارالانوار، ج۳۰، ص۱۶۳؛ بحارالانوار، ج۳۶، ص۱۵۷.
- ↑ تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۴، ص۳۷۲؛ تفسیرالقمی، ج۲، ص۳۰۸
- ↑ تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۴، ص۳۷۲؛بحارالأنوار، ج۲۳، ص۳۸۶.
- ↑ تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۴، ص۳۷۴؛ بحارالأنوار، ج۲۸، ص۲۴
- ↑ تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۴، ص۳۷۴؛ بحارالأنوار، ج۲۸، ص۲۷.
منابع
- بحارالانوار؛ محمدباقر مجلسی، بیروت: دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
- واقعه قرآنی غدیر؛ محمدباقر انصاری، قم: بوستان کتاب، ۱۳۹۶ش.