علی بن عمر دارَقُطنی (ابوالحسن، بغدادی): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی غدیر
(اتمام عنوان علی بن عمر دارَقُطنی (ابوالحسن، بغدادی))
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۲۲ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۲۹

تأليف كتاب در غدير[۱]

از جمله مؤلفين مشهور غدير در چهارده قرن على بن عمر بغدادى دارَقُطنى (م ۳۸۵ ق) است. گنجى در «كفاية الطالب» ضمن حدیث غدیر مى ‏نويسد: حافظ دارقُطنى درباره طرق اين حديث رساله‏ اى تألیف كرده است. و اما معرفى اين كتاب:

طرق حديث الغدير (جزء فى ...)، على بن عمر دارقطنى (ابوالحسن، بغدادى، م ۳۸۵ ق)، عربى، خطى.[۲] در مناقب آل‏ ابى ‏طالب (ابن‏ شهرآشوب): ج ۳ ص ۲۵، نام مؤلف را به ظاهر جزو كسانى آورده كه حديث غدير را در كتاب‏ هاى خود نقل نموده ‏اند و اشاره ‏اى هم به كتابش ننموده است.

در تراثنا، ش ۲۱ (عبدالجبار رفاعى): ص ۳۲۳ ش ۴۷۱، به نقل از علامه سيد عبدالعزيز طباطبايى نام كتاب را «جزء فى طرق حديث الغدير» آورده است. ولى نام صحيح كتاب نامى است كه استاد طباطبايى در تراثنا: ش ۱۶ ص ۸ ش ۳۰۴ و ش ۲۱ ص ۱۹۰ ش ۱۲، و نيز در الغدير فى التراث الاسلامى: ص ۵۶ ش ۱۲، بيان نموده «جزء فى» را از اسم حساب ننموده، چرا كه اين نوع الفاظ قطعاً جزو نام كتاب نيستند.

روايت حديث غدير[۳]

يكى از علما و بزرگان اهل ‏سنت كه حدیث غدیر را نقل كرده على بن عمر بن احمد بغدادى دارقطنى، ابوالحسن (م ۳۸۵ ق) است. در كتاب «العلل» حديث غدير را با اشاره به ماجراى غدير و بدون اشاره به آن از دارقطنى آورده، و او اين حديث را با طُرق و اسناد بسيار نقل كرده است.

در «كنز العمّال» نيز حديث غدير را از كتاب «الأفراد» دارقطنى نقل كرده است.[۴] ذهبى[۵]: او را توثيق و تمجيد كرده است. بَغَوى و هم‏ طبقه‏ هايش از او روایت كرده ‏اند. حاكم، خطيب و قاضى ابوطيب طبرى او را بسيار توثيق كرده و حفظ و فهم و ورع و تأليفات او را ستوده، و او را داناى به حدیث و رجال و قرائات مى‏ دانند.

پانویس

  1. چهارده قرن با غدير: ص ۱۵۲. چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۴۱.
  2. كفاية الطالب: ص ۶۰ . الغدير فى الكتاب و السنة و الادب: ج ۱ ص ۱۵۴ ش ۷.
  3. چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۲۵۰.
  4. كنز العمّال: ج ۱۳ ص ۱۳۱.
  5. العِبَر فى خبر من غَبَر: حوادث سال ۳۸۵. همچنين ر.ک: تاريخ بغداد: ج ۱۲ ص ۳۴. تاريخ ابن‏ كثير: ج ۱۱ ص ۳۱۷. تذكرة الحفّاظ: ج ۳ ص ۹۹۱. طبقات القرّاء: ج ۱ ص ۵۵۸ . المنتظم: ج ۷ ص ۱۸۳. النجوم الزاهرة: ج ۴ ص ۱۷۱. طبقات سُبكى: ج ۳ ص ۴۶۲. شَذَرات الذهب: ج ۳ ص ۱۱۶. وفيات الاعيان: ج ۱ ص ۳۳۱.