آيه ۲۴ لقمان و غدیر

«نُمَتِّعُهُمْ قَليلاً ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ اِلى عَذابٍ غَليظٍ»

اين آيه در ماجراى توطئه ترور پيامبر صلى الله عليه و آله توسط منافقین در غدير نازل شد؛ آنجا كه توطئه شان خنثى شد و پيامبر صلى الله عليه و آله همه را براى حذيفه معرفى فرمود.

جريان از اين قرار است:

حذيفه از پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيد:

اين افراد كيانند؟ حضرت فرمود: منافقین در دنيا و آخرت. حذیفه پيشنهاد كرد عده ‏اى را سراغشان بفرستد تا آنان را به قتل برسانند.

حضرت فرمود: «خدا به من دستور داده از آنان اعراض كنم».

سپس علت اين سرپوشى و افشا نكردن را چنين بيان فرمود: دوست ندارم مردم درباره من بگويند:

«او عده‏ اى از قوم و اصحابش را به دين خود دعوت كرد و آنان پذيرفتند. سپس با كمک آنان جنگيد تا هنگامى كه بر دشمنش پيروز شد، و آنگاه رو در رويشان قرار گرفت و آنان را به قتل رسانيد».

آنگاه با اشاره به آيه ۱۴ سوره فجر «اِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرصادِ» فرمود:

«اى حذيفه، اينان را به حال خود واگذار كه خدا در كمينشان است».

سپس با اشاره به آيه ۲۴ سوره لقمان «نُمَتِّعُهُمْ قَليلاً ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ اِلى عَذابٍ غَليظٍ» فرمود: «خدا به آنان مهلت مى‏ دهد، و سپس به عذاب شديد دچار مى ‏نماید...».