آيه ۱۰۳ انعام و غدیر: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۸: | خط ۸: | ||
| آیه =۱۰۳ | | آیه =۱۰۳ | ||
| جزء =۷ | | جزء =۷ | ||
| شأن نزول = | | شأن نزول = صوت آیه ۱۰۳ سوره انعام.mp3 | ||
| مکان نزول =مکه | | مکان نزول =مکه | ||
| موضوع =خداوند را هیچ چشمی نمیبینند، بلکه اوست که همه بینندگان را میبیند. | | موضوع =خداوند را هیچ چشمی نمیبینند، بلکه اوست که همه بینندگان را میبیند. | ||
| صوت =صوت آیه ۱۰۳ سوره انعام.mp3 | |||
| توضیح صوت =ترتیل آیه ۱۰۳ سوره انعام با صدای شهریار پرهیزگار | |||
}} | }} | ||
'''آیه ۱۰۳ سوره انعام''' آیهای توحیدی در اثبات علم فراگیر الهی به ضمائر انسانها و نفی دسترسی به کنه ذات الهی که از سوی پیامبر صلی الله علیه و آله در خطبه غدیر مورد استدلال قرار گرفته است. | |||
{{قرآن| | آیه ۱۰۳ سوره انعام از جمله آیاتی است که در متن [[خطبه غدیر]] آمده است. موقعیت استفاده از آیه ۱۰۳ سوره انعام در ضمن خطبه غدیر چنین ترسیم شده است: يكى از مسائل توحيدى كه پيامبر صلى الله عليه و آله در قسمتی از بخش اول خطبه غدیر بيان کرد قداست خداوند بود كه با ذكر آيه ۱۰۳ سوره انعام انجام پذیرفت: {{قرآن|لَا تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصَارَ ۖ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ|ترجمه=چشمها او را درنمىيابند و اوست كه ديدگان را درمىيابد، و او لطيف آگاه است.}}. | ||
پيامبر صلى الله عليه و | در قسمتی از خطبه غدیر پيامبر صلى الله عليه و آله، با تکیه بر آیه ۱۰۳ سوره انعام گفت: {{متن عربی|قَدْ فَهِمَ السَّرائِرَ وَ عَلِمَ الضَّمائِرَ }}، که اشاراتى به علم خداوند است؛ علمی که خداوند با آن از باطن و خفاياى امور اطلاع دارد و غلبه مطلق از آنِ اوست و خلق او بدون هيچ سابقه و نمونهاى از خلقت بوده است. | ||
آنگاه پيامبر صلى الله عليه و آله با ذكر آيه ۱۰۳ سوره انعام | آنگاه پيامبر صلى الله عليه و آله با ذكر آيه ۱۰۳ سوره انعام عدم دسترسى به كُنه ذات الهى را مطرح كرد، كه جز آنچه خداوند در وصف خويش گفته هيچ كس راهى به [[معرفت]] او ندارد: {{متن عربی|جَلَّ عَنْ اَنْ تُدْرِكَهُ الاَبْصارُ وَ هُوَ يُدْرِكُ الاَبْصارَ وَ هُوَ اللَّطيفُ الْخَبيرُ. لا يَلْحَقُ اَحَدٌ وَصْفَهُ مِنْ مُعايَنَةٍ، وَ لا يَجِدُ اَحَدٌ كَيْفَ هُوَ مِنْ سِرٍّ وَ عَلانِيَةٍ، اِلاّ بِما دَلَّ عَزَّ وَ جَلَّ عَلى نَفْسِهِ|ترجمه=بالاتر از آن است كه چشمها او را درک كنند، ولى او چشمها را درک مىكند و او لطفكننده و آگاه است. هيچكس نمىتواند با ديدن به صفت او راه يابد و كسى به چگونگى او از سرّ و آشكار دست نمىيابد، مگر به آنچه خود خداوند عز و جل راهنمايى كرده است}}.<ref>سخنرانى استثنائى غدير، ص۱۳۷-۱۴۶؛ واقعه قرآنى غدير، ص۸۰.</ref> | ||
{{متن عربی|جَلَّ عَنْ اَنْ تُدْرِكَهُ الاَبْصارُ وَ هُوَ يُدْرِكُ الاَبْصارَ وَ هُوَ اللَّطيفُ الْخَبيرُ. لا يَلْحَقُ اَحَدٌ وَصْفَهُ مِنْ مُعايَنَةٍ، وَ لا يَجِدُ اَحَدٌ كَيْفَ هُوَ مِنْ سِرٍّ وَ عَلانِيَةٍ، اِلاّ بِما دَلَّ عَزَّ وَ جَلَّ عَلى نَفْسِهِ | |||
بالاتر از آن است كه | |||
== پانویس == | == پانویس == |
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۹
مشخصات آیه | |
---|---|
نام سوره | انعام |
شماره آیه | ۱۰۳ |
جزء | ۷ |
محتوای آیه | |
شأن نزول | صوت آیه ۱۰۳ سوره انعام.mp3 |
مکان نزول | مکه |
موضوع | خداوند را هیچ چشمی نمیبینند، بلکه اوست که همه بینندگان را میبیند. |
ترتیل آیه |
آیه ۱۰۳ سوره انعام آیهای توحیدی در اثبات علم فراگیر الهی به ضمائر انسانها و نفی دسترسی به کنه ذات الهی که از سوی پیامبر صلی الله علیه و آله در خطبه غدیر مورد استدلال قرار گرفته است.
آیه ۱۰۳ سوره انعام از جمله آیاتی است که در متن خطبه غدیر آمده است. موقعیت استفاده از آیه ۱۰۳ سوره انعام در ضمن خطبه غدیر چنین ترسیم شده است: يكى از مسائل توحيدى كه پيامبر صلى الله عليه و آله در قسمتی از بخش اول خطبه غدیر بيان کرد قداست خداوند بود كه با ذكر آيه ۱۰۳ سوره انعام انجام پذیرفت: لَا تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصَارَ ۖ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ؛ چشمها او را درنمىيابند و اوست كه ديدگان را درمىيابد، و او لطيف آگاه است. .
در قسمتی از خطبه غدیر پيامبر صلى الله عليه و آله، با تکیه بر آیه ۱۰۳ سوره انعام گفت: «قَدْ فَهِمَ السَّرائِرَ وَ عَلِمَ الضَّمائِرَ»، که اشاراتى به علم خداوند است؛ علمی که خداوند با آن از باطن و خفاياى امور اطلاع دارد و غلبه مطلق از آنِ اوست و خلق او بدون هيچ سابقه و نمونهاى از خلقت بوده است.
آنگاه پيامبر صلى الله عليه و آله با ذكر آيه ۱۰۳ سوره انعام عدم دسترسى به كُنه ذات الهى را مطرح كرد، كه جز آنچه خداوند در وصف خويش گفته هيچ كس راهى به معرفت او ندارد: «جَلَّ عَنْ اَنْ تُدْرِكَهُ الاَبْصارُ وَ هُوَ يُدْرِكُ الاَبْصارَ وَ هُوَ اللَّطيفُ الْخَبيرُ. لا يَلْحَقُ اَحَدٌ وَصْفَهُ مِنْ مُعايَنَةٍ، وَ لا يَجِدُ اَحَدٌ كَيْفَ هُوَ مِنْ سِرٍّ وَ عَلانِيَةٍ، اِلاّ بِما دَلَّ عَزَّ وَ جَلَّ عَلى نَفْسِهِ؛ بالاتر از آن است كه چشمها او را درک كنند، ولى او چشمها را درک مىكند و او لطفكننده و آگاه است. هيچكس نمىتواند با ديدن به صفت او راه يابد و كسى به چگونگى او از سرّ و آشكار دست نمىيابد، مگر به آنچه خود خداوند عز و جل راهنمايى كرده است».[۱]
پانویس
- ↑ سخنرانى استثنائى غدير، ص۱۳۷-۱۴۶؛ واقعه قرآنى غدير، ص۸۰.
منابع
- سخنرانی استثنائی غدیر؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۶ش.
- واقعه قرآنی غدیر: گزارش سفر یکماهه پیامبر برای اعلان ولایت در سایه آیات قرآنی؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۶ش.