آيه ۱۶ توبه و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی غدیر
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۱ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه
{{جعبه اطلاعات آیه
| عرض =  
| عرض =
| تصویر =آیه ۱۶ سوره توبه.png  
| تصویر =آیه ۱۶ سوره توبه.png
| اندازه تصویر =  
| اندازه تصویر =
| توضیح_تصویر =  
| توضیح_تصویر =
| عنوان =آيه ۱۶ توبه و غدیر  
| عنوان =آیه ۱۶ توبه و غدیر
| سوره =توبه  
| سوره =توبه
| آیه =۱۶  
| آیه =۱۶
| جزء =۱۰  
| جزء =۱۰
| شأن نزول =  
| شأن نزول =
| مکان نزول =مدینه  
| مکان نزول =مدینه
| موضوع =  
| موضوع =معرفی مصداق خاص ولایت
| صوت =صوت ۱۶ توبه.mp3  
| صوت =صوت ۱۶ توبه.mp3
| توضیح صوت =ترتیل آیه ۱۶ سوره توبه با صدای شهریار پرهیزگار
| ترجمه صوتی = ترجمه ۱۶ توبه.mp3
}}
}}
== آيه«أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تُتْرَكُوا وَ لَمَّا يَعْلَمِ اللَّه الَّذِينَ جاهَدُوا مِنْكُمْ وَ لَمْ يَتَّخِذُوا مِنْ دُونِ اللَّه...»<ref>توبه /  ۱۶. واقعه قرآنى غدير: ص ۱۱۵،۱۲. سخنرانى استثنائى غدير: ص ۸۱ . غدير در قرآن: ج ۱ ص ۳۰ - ۳۴.</ref>==
'''آیه ۱۶ سوره توبه''' آیه‌ای نازل‌شده پیش از سفر [[حجةالوداع]] که ضمن آن مصادیق خاص ولایت پس از رسول خدا صلی الله علیه و آله معرفی می‌شود.
   پيش از سفر [[حجةالوداع]] و واقعه غدير، سه آيه از قرآن در [[مدینه]] نازل شد كه يكى از آنهاست:


{{قرآن|اَمْ حَسِبْتُمْ اَنْ تُتْرَكُوا وَ لَمّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذينَ جاهَدُوا مِنْكُمْ وَ لَمْ‏يَتَّخُذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ لا رَسُولِهِ وَ لا الْمُؤْمِنينَ وَليجَةً...}}:
با نزول این آیه ۱۶ سوره توبه مردم پرسیدند: یا رسول اللَّه، آیا {{قرآن|المؤمنین}} در این آیه درباره گروه خاصی از مؤمنان است یا شامل همه آنان می‌شود. در پاسخ خداوند به پیامبرش دستور داد والیان امر مردم را به آنان بشناساند. از همین‌جا بود که برنامه غدیر تدارک دیده شد تا در آن مراسم مفهوم و شئون ولایت به بهترین شکل برای مردم بیان شود. در مراسم غدیر هم پس از خطابه، مردم به یاد آوردند که در مدینه درباره این آیه و دو آیه دیگر سؤال کردند و جواب گرفتند.


«آيا گمان كرده ‏ايد كه به حال خود رها مى ‏شويد در حالى كه هنوز خدا جهاد كنندگان از شما را بايد بشناسد كه جز خدا و رسول و مؤمنين را صاحب اسرار خود قرار نمى‏ دهند».
پس از پایان خطبه غدیر، چند سؤال که از سوی مؤمنان و نیز [[منافقین]] از پیامبر صلی الله علیه و آله پرسیده شد که بر روشنگری غدیر افزود. پس از سؤال [[سلمان فارسی(محمّدی)|سلمان]] و شخصی دیگر، [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] سه آیه [[آیه ۵۹ نساء و غدیر|۵۹ نساء]] و [[آیه ۵۵ مائده و غدیر|۵۵ مائده]] و ۱۶ توبه را که هنگام حرکت از مدینه نیز مورد سؤال بودند را مطرح کردند: یا رسول اللَّه، آیا این سه آیه مخصوص علی است؟ حضرت فرمود: آری، درباره او و جانشینان من تا روز قیامت است.


با نزول اين آيه و دو آيه ديگر(آيه اولى الامر و آيه انما وليكم اللَّه و رسوله)، مردم پرسيدند: يا رسول ‏اللَّه، آيا اين سه آيه و عناوين اصلى آنها يعنى {{قرآن|اولو الامر}} و {{قرآن|مؤتى الزكاة فى الركوع}} و {{قرآن|المؤمنين}} درباره گروه خاصى از مؤمنين است يا شامل همه آنان مى ‏شود؟
== آیه‌ای مربوط به اقدامات پیامبر صلَّی اللّٰه علیه و آله در غدیر ==
بستر نزول آیه ۱۶ سوره توبه چنین تبیین شده است: آیات زیادی از قرآن در طول سفر پیامبر از مدینه به مکه و بازگشت به آن نازل شده که ۲۱ آیه مستقیماً به موضوع غدیر و پیام آن مربوط است. این آیات نشان‌دهنده پشتوانه الهی و دستور مستقیم خداوند در مراسم غدیر است. برخی آیات به ختم رسالت و آغاز ولایت اشاره دارند و برخی دیگر مردم را برای امتحان بزرگ الهی آماده می‌سازد. همچنین، غدیر به عنوان فتح بزرگ و یأس دشمنان معرفی شده و بر اهمیت ابلاغ ولایت تأکید می‌شود. در نهایت، این آیات کمال دین و اوج نعمت خدا را با ولایت اعلام می‌کنند. این آیات ۴۹ آیه است و در ۲۱ مورد نازل شده است.<ref>غدیر در قرآن، ج۱، ص۲۵.</ref>


در پاسخ خداوند به پيامبرش دستور داد واليان امر مردم را به آنان بشناساند، و ولايت را براى آنان تفسير و بيان كند همان گونه كه نماز و زكات را برايشان بيان كرده است؛ و از همين جا بود كه برنامه غدير تدارک ديده شد تا در آن مراسم عظيم مفهوم و شئون ولايت در شكوهمندترين شكل خود براى مردم بيان شود.
از جمله این آیات آیه ۱۶ سوره توبه است. پیش از سفر [[حجةالوداع]] و واقعه غدیر، سه آیه از قرآن در [[مدینه]] نازل شد که یکی از آنها آیه ۱۶ توبه بود: {{قرآن|اَمْ حَسِبْتُمْ اَنْ تُتْرَکُوا وَ لَمّا یَعْلَمِ اللَّهُ الَّذینَ جاهَدُوا مِنْکُمْ وَ لَمْ‌یَتَّخُذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ لا رَسُولِهِ وَ لا الْمُؤْمِنینَ وَلیجَةً وَاللَّهُ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ|ترجمه=آیا گمان کرده‌اید که به حال خود رها می‌شوید در حالی که هنوز خدا جهادکنندگان از شما را باید بشناسد که جز خدا و رسول و مؤمنان را صاحب اسرار خود قرار نمی‌دهند و خدا به آنچه انجام می‌دهید آگاه است}}


جالب اينكه در مراسم غدير هم پس از خطابه مردم به ياد آوردند كه در مدينه درباره همين سه آيه سؤال كردند و امروز روز پاسخ آن است. اين بود كه درباره همين سه آيه بار ديگر سؤال كردند.
== رخدادهای پس از نزول آیه ==
با نزول آیه ۱۶ سوره توبه مردم پرسیدند: یا رسول اللَّه، آیا {{قرآن|المؤمنین}} در این آیه درباره گروه خاصی از مؤمنان است یا شامل همه آنان می‌شود؟ در پاسخ خداوند به پیامبرش دستور داد والیان امر مردم را به آنان بشناساند و ولایت را برای آنان تفسیر کند. از همین‌جا بود که برنامه غدیر تدارک دیده شد تا در آن مراسم مفهوم و شئون ولایت به بهترین شکل برای مردم بیان شود. در مراسم غدیر هم پس از خطابه، مردم به یاد آوردند که در مدینه درباره این آیه و دو آیه دیگر سؤال کردند و امروز روز پاسخ آن است. این بود که درباره همین سه آیه بار دیگر سؤال کردند.


با اين مقدمات كه مردم را براى مسئله ولايت به كنجكاوى وادار كرده بود، جبرئيل بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شد و با اشاره به آيه اكمال دين -  كه بعداً به عنوان آيه ۶۷ سوره مائده نازل شد -  چنين پيام آورد:
با این مقدمات که مردم را برای مسئله ولایت کنجکاو کرده بود جبرئیل بر پیامبر نازل شد و با اشاره به [[آیه ۳ مائده و غدیر|آیه اکمال]] چنین پیام آورد: «یا محمد، خداوند -جل اسمه- به تو سلام می‌رساند و می‌فرماید: من پیامبری از پیامبرانم و رسولی از فرستادگانم را از دنیا نبردم مگر بعد از کمال دینم و مؤکدنمودن حجتم. اکنون دو مسئله از واجبات باقی مانده که باید آن را به قومت ابلاغ نمایی: یکی حج و دیگری ولایت و خلافت بعد از خودت؛ چرا که من زمینم را از حجتم خالی نگذاشته‌ام و تا ابد خالی نمی‌گذارم.<ref>کتاب سلیم بن قیس الهلالی، ص۱۴۷–۱۴۸؛ فرائد السمطین، ج۱، ص۳۱۴–۳۱۵، ح۲۵۰؛ بحارالانوار، ج۳۷، ص۲۰۱–۲۰۲؛ عوالم العلوم، ج۲/۱۵، ص۲۳۳.</ref>


«يا محمد، خداوند -  جل اسمه -  به تو سلام مى‏ رساند و مى ‏فرمايد: من پيامبرى از پيامبرانم و رسولى از فرستادگانم را از دنيا نبردم مگر بعد از كمال دينم و مؤكد نمودن حجتم.
پس از پایان خطبه غدیر، چند سؤال که از سوی مؤمنان و نیز [[منافقین]] از پیامبر صلی الله علیه و آله پرسیده شد که بر روشنگری غدیر افزود. پس از سؤال [[سلمان فارسی(محمّدی)|سلمان]] و شخصی دیگر، [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] سه آیه [[آیه ۵۹ نساء و غدیر|۵۹ نساء]] و [[آیه ۵۵ مائده و غدیر|۵۵ مائده]] و ۱۶ توبه را که هنگام حرکت از مدینه نیز مورد سؤال بودند را مطرح کردند: یا رسول اللَّه، آیا این سه آیه مخصوص علی است؟ حضرت فرمود: آری، درباره او و جانشینان من تا روز قیامت است. گفتند: یا رسول اللَّه، آنان را برای ما بیان فرما. فرمود: علی برادرم و وزیرم و وارثم و وصیم و خلیفه‌ام در امتم و صاحب اختیار هر مؤمنی بعد از من، سپس پسرم حسن، و سپس حسین، و بعد از او نُه نفر از فرزندان پسرم حسین، یکی پس از دیگری که قرآن با آنان است و آنان با قرآن‌اند. از آن جدا نمی‌شوند و قرآن از آنان جدا نمی‌شود تا بر سر حوض کوثر بر من وارد شوند. آنگاه پیامبر صلی الله علیه و آله در پیشگاه مردم رو به علی علیه السلام کرد و فرمود: {{متن عربی|مَنْ اَطاعَكَ فَقَدْ اَطاعَنى، وَ مَنْ اَطاعَنى فَقَدْ اَطاعَ اللَّهُ، وَ مَنْ عَصاكَ فَقَدْ عَصانى، وَ مَنْ عَصانى فَقَدْ عَصَى اللَّهُ تَعالى|ترجمه=هر كس تو را اطاعت كند مرا اطاعت كرده؛ و هر كس مرا اطاعت كند خدا را اطاعت كرده است؛ و هر كس از تو سرپيچى كند از من سرپيچى كرده، و هر كس از من سرپيچى كند از خداى تعالى سرپيچى كرده است}}.<ref>عوالم العلوم، ج۲/۱۵، ص۲۳۱.</ref>


اكنون دو مسئله از واجبات باقى مانده كه بايد آن را به قومت ابلاغ نمايى: يكى حج و ديگرى ولايت و خلافت بعد از خودت، چرا كه من زمينم را از حجتم خالى نگذاشته ‏ام و تا ابد خالى نمى ‏گذارم».<ref>عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۲۳۳. كتاب سليم: ص ۱۹۸. فرائد السمطين: ج ۱ ص ۳۱۲ ح ۲۵. بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۲۰۱ - ۲۰۲.</ref>
== ولیجه: عنوانی عام یا خاص در آیه ==
به گفته برخی محققان، درباره آیه ۱۶ سوره توبه سؤالی که از سوی مردم مطرح شد این بود که {{قرآن|وَلیجَة}} (به‌معنای «محل اعتماد مردم») آیا این عنوانی عام است یا منظور افراد خاصی هستند؟ یعنی آیا هر مؤمنی محل اعتماد مؤمنین خواهد بود؟ پیداست که سؤال درباره مقام ولایت پاسخی مفصل و شفاف می‌طلبید که هم ابهامی نماند و هم از سوی فتنه‌جویان مورد سوء استفاده واقع نشود. در پاسخ به چنین سؤال مهمی خدا به پیامبر صلی الله علیه و آله دستور داد مسئله ولایت را هم مثل نماز و زکات و حج به‌طور کامل بیان کند و صاحبان این ولایت را به مردم بشناساند و در غدیر علی علیه السلام را به امامت منصوب کند؛ بنابراین واقعه غدیر پاسخ به سؤالی بزرگ درباره ولایت است که از نزول سه آیه قرآن، از جمله آیه ۱۶ سوره توبه، نشأت گرفته است.


  پس از پايان خطبه غدير و مراسم عمامه ‏گذارى اميرالمؤمنين‏ عليه السلام و [[تبریک]] و تهنيت، چند سؤال كه از سوى مؤمنين و نيز [[منافقین]] از پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيده شد، بر روشنگرى غدير افزود.
داستان این تسلسل تاریخی از زبان امام علی علیه السلام در اتمام حجت‌های خود در زمان عثمان در مسجد پیامبر صلی الله علیه و آله و در حضور حاضران غدیر در مسجد پیامبر چنین نقل شده است: وقتی آیات [[آیه ۵۹ نساء و غدیر|۵۹ نساء]] و [[آیه ۵۵ مائده و غدیر|۵۵ مائده]] و ۱۶ توبه نازل شد مردم گفتند: یا رسول اللَّه! آیا مخصوص بعضی از مؤمنین است یا شامل همه می‌شود؟ خداوند عزوجل به پیامبرش دستور داد والیانِ امر مردم را به آنان معرفی کند و ولایت را برایشان [[تفسیر آیات در خطابه غدیر|تفسیر]] کند، همان‌گونه که نماز و [[زکات]] و حجّشان را تفسیر کرده است و مرا در غدیر خم منصوب نماید.


پس از سؤال سلمان و شخصى ديگر، ابوبكر و عمر سه آيه {{قرآن|اُولِى الاَمْرِ}} و {{قرآن|اِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّه}} و {{قرآن|وَليجَة}} را كه هنگام حركت از مدينه نيز سؤال شده بود مطرح كردند و پرسيدند:
(در غدیر) پیامبر صلی الله علیه و آله مردم را مورد خطاب قرار داد و فرمود: ای مردم! خداوند مرا برای رسالتی فرستاده که سینه‌ام از آن به تنگ آمد و گمان کردم که مردم مرا [[تکذیب]] می‌کنند، ولی خدا مرا تهدید کرده که یا آن رسالت را ابلاغ کنم یا مرا عذاب خواهد کرد! سپس پیامبر صلی الله علیه و آله دستور داد تا برای جمع شدن مردم ندا کنند. آنگاه خطابه‌ای ایراد کرد و فرمود: ای مردم، آیا می‌دانید که خدای عزوجل صاحب اختیار من است و من صاحب اختیار مؤمنینم و نسبت به آنان از خودشان بیشتر اختیار دارم؟ گفتند: بلی یا رسول اللَّه. فرمود: یا علی، بپاخیز. من هم بپا خاستم و آن حضرت فرمود: {{متن عربی|مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاهُ، اللهمَّ والِ مَنْ والاهُ وَ عادِ مَنْ عاداهُ}}. سلمان برخاست و گفت: یا رسول اللَّه، این ولایت چگونه ولایتی است؟ فرمود: ولایتی همچون ولایت من، هرکس من نسبت به او از خودش بیشتر اختیار داشته‌ام علی هم نسبت به او از خودش بیشتر اختیار دارد. اینجا بود که خداوند تعالی [[آیه ۳ مائده و غدیر|آیه ۳ سوره مائده]] را نازل کرد و پیامبر صلی الله علیه و آله با تکبیر چنین فرمود: اللَّه اکْبَر، کمال نبوت من و تکمیل دین خدا ولایت علی علیه السلام بعد از من است.


يا رسول اللَّه، آيا اين سه آيه مخصوص على است؟
ابوبکر و عمر برخاستند و گفتند: یا رسول اللَّه، این آیات مخصوص علی علیه السلام است؟ حضرت فرمود: آری، درباره او و جانشینانم تا روز قیامت است. گفتند: یا رسول اللَّه، آنان را برای ما روشن فرما. فرمود: برادرم علی و وزیرم و وارثم و وصیّم و جانشینم در امتم و صاحب اختیار هر مؤمنی بعد از من. سپس پسرم حسن و بعد حسین و آنگاه نُه نفر از فرزندان پسرم حسین که یکی پس از دیگری خواهند بود. قرآن با آنان است و آنان با قرآنند. از آن جدا نمی‌شوند و قرآن هم از آنان جدا نمی‌شود تا بر سر حوض کوثر بر من وارد شوند.<ref>کتاب سلیم بن قیس الهلالی، ص۱۴۷–۱۴۸؛ فرائد السمطین، ج۱، ص۳۱۴–۳۱۵، ح۲۵۰؛ عوالم العلوم، ج۲/۱۵، ص۲۳۳.</ref>


حضرت فرمود: آرى، درباره او و جانشينان من تا روز قيامت است. گفتند: يا رسول اللَّه، آنان را براى ما بيان فرما. فرمود:
== تحلیل اعتقادی آیه ==
 
به گفته برخی محققان، مراسم عظیم غدیر به‌دستور خدا برای پاسخ به چند سؤال حیاتی پیرامون رکن اعتقادی ولایت تشکیل شد. اگر این سؤال‌ها و پاسخ آنها را از متن بالا استخراج شوند، نتایج زیر به‌دست می‌آید که تفسیری بر آیه ۱۶ توبه و دو آیه دیگر است:
على برادرم و وزيرم و وارثم و وصيم و خليفه ‏ام در امتم و صاحب اختيار هر مؤمنى بعد از من، سپس پسرم حسن، و سپس حسين، و بعد از او نُه نفر از فرزندان پسرم حسين، يكى پس از ديگرى كه قرآن با آنان است و آنان با قرآن ‏اند. از آن جدا نمى ‏شوند و قرآن از آنان جدا نمى‏ شود تا بر سر حوض كوثر بر من وارد شوند.
# '''سؤال:''' آیا مسئله ولایت و صاحب اختیاری مردم مخصوص افراد خاصی است، یا آنکه منظور اصل به‌دست گرفتن امور مردم است و افراد آن مهم نیستند و می‌توانند در هر زمانی انتخاب شوند؟ '''پاسخ:''' ولایت و صاحب اختیاری مردم نه تنها عمومیت ندارد، بلکه مخصوص دوازده نفرِ معین شده است که مقام عصمت را دارند.
 
# '''سؤال:''' پشتوانه این ولایت و صاحب اختیاری مردم چیست؟ '''پاسخ:''' ولایتِ خدا اصل این ولایت بر مردم است. در پله دوم ولایت رسول اللَّه صلی الله علیه و آله است و در امتداد آن ولایت ائمه علیهم السلام قرار دارد؛ بنابراین ولایت پیامبر و امام به ترتیب تکیه بر ولایت اول دارد که ولایت خالق جهان بر مخلوقاتش است.
آنگاه پيامبر صلى الله عليه و آله در پيشگاه مردم رو به على‏ عليه السلام كرد و فرمود: {{متن عربی| مَنْ اَطاعَكَ فَقَدْ اَطاعَنى، وَ مَنْ اَطاعَنى فَقَدْ اَطاعَ اللَّهُ، وَ مَنْ عَصاكَ فَقَدْ عَصانى، وَ مَنْ عَصانى فَقَدْ عَصَى اللَّهُ تَعالى}}:
# '''سؤال:''' آیا ولایت مخصوص علی علیه السلام است؟ '''پاسخ:''' علی و جانشینانش تا روز قیامت صاحب این ولایتند، که عبارتند از حسن و حسین و نه نفر از فرزندان حسین علیهم السلام.
 
# '''سؤال:''' محدوده این ولایت چقدر است؟ '''پاسخ:''' عیناً مانند ولایت پیامبر صلی الله علیه و آله است و به‌معنای صاحب اختیاری بر همه مردم در همه ابعاد حتی امور شخصی آنان است.
«هر كس تو را اطاعت كند مرا اطاعت كرده؛ و هر كس مرا اطاعت كند خدا را اطاعت كرده است؛ و هر كس از تو سرپيچى كند از من سرپيچى كرده، و هر كس از من سرپيچى كند از خداى تعالى سرپيچى كرده است».<ref>عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۲۳۱. منابع سؤال هنگام حركت از مدينه: عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۲۳۳. كتاب سليم: ص ۱۹۸. فرائد السمطين: ج ۱ ص ۳۱۲ ح ۲۵.</ref>
# '''سؤال ۵:''' اهمیت ولایت چقدر است؟ '''پاسخ:''' با این ولایت دین کامل شده و رسالت پیامبر صلی الله علیه و آله به عنوان ختم نبوت به انجام رسیده است.<ref>واقعه قرآنی غدیر، ص۱۱۲–۱۱۵؛ سخنرانی استثنائی غدیر، ص۸۱؛ غدیر در قرآن، ج۱، ص۳۰–۳۴.</ref>
 
  در غدير منافقين سؤالى مطرح كردند كه نشان مى‏ داد هدف آن قرار دادن آياتى از قرآن در برابر آيات غدير است! آنان سه آيه{{قرآن|اَطيعُوا اللَّهَ وَ اَطيعُوا الرَّسُولَ وَ اُولِى الأَمْرِ مِنْكُمْ}}}<ref>نساء /  ۵۹ .</ref> و {{قرآن|اِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ}}<ref>مائده /  ۵۵ .</ref> و {{قرآن|اَمْ حَسِبْتُمْ اَنْ تُتْرَكُوا وَ لَمّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذينَ جاهَدُوا مِنْكُمْ وَ لَمْ‏يَتَّخِذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ لا رَسُولِهِ وَ لا الْمُؤْمِنينَ وَليجَةً}}<ref>توبه /  ۱۶.</ref> را مطرح كردند.
 
هر سه آيه ظاهرى كلى داشت و سه كلمه {{قرآن|اولى الامر}} در آيه اول و «زكات در حال ركوع» در آيه دوم و {{قرآن|مؤمنين}} در آيه سوم قابليت انطباق بر مصاديق مختلفى داشت.
 
اما پيامبر صلى الله عليه و آله درباره هر سه آيه بارها فرموده بود كه منظور از اين موارد فقط على بن ابى‏ طالب‏ عليه السلام است.
 
اكنون منافقين با پيش كشيدن اين سه آيه، تفسير هميشگى پيامبر صلى الله عليه و آله را درباره آنها زير سؤال بردند و گفتند: «آيا اين سه آيه مخصوص على‏ عليه السلام است»؟
 
پيامبر صلى الله عليه و آله فرصت را بسيار مناسب براى بستن راه هر شبه ه‏اى ديد و با سؤال كنندگان وارد گفتگو شد تا با ذكر تفصيلى درباره آيات مزبور به تكميل مفاهيم خطبه غدير بپردازد.
 
آن حضرت ابتدا در پاسخ آنان يازده امام را به على‏ عليه السلام اضافه كرد و فرمود: «آرى، اين آيات درباره على و جانشينان من تا روز قيامت است»!
 
منافقين گفتند: يا رسول اللَّه، آنان را براى ما بيان فرما. حضرت كه منتظر چنين سؤالى بود پاسخ داد:
 
على برادرم و وزيرم و وارثم و وصيم و خليفه‏ ام در امتم و صاحب اختيار هر مؤمنى بعد از من، سپس پسرم حسن، و سپس حسين، و بعد از او نُه نفر از فرزندان پسرم حسين، يكى پس از ديگرى كه قرآن با آنان است و آنان با قرآنند. از آن جدا نمى ‏شوند و قرآن از آنان جدا نمى ‏شود تا بر سر حوض كوثر بر من وارد شوند.
 
با معرفى دوازده امام ‏عليهم السلام اكنون جاى آن بود كه دست و پاى نفاق بسته شود و با نشان دادن گستره ولايتِ امامان، همسان بودن و صاحب اختيارى آنان با صاحب اختيارى خود اعلام گردد.
 
براى اين منظور پيامبر صلى الله عليه و آله در پيشگاه مردم رو به على‏ عليه السلام كرد و فرمود:
 
«هر كس تو را اطاعت كند مرا اطاعت كرده، و هر كس مرا اطاعت كند خدا را اطاعت كرده است؛ و هر كس از تو سرپيچى كند از خداى تعالى سرپيچى كرده است».<ref>عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۲۳۴،۱۳۳.</ref>
 
  پس از نزول آيه {{قرآن|النَّبِىُّ أَوْلى بِالْمُؤْمِنِينَ ...}}، هنوز مردم مدينه در پىِ معنى و مفهوم اين آيه بودند كه خداوند سه آيه ديگر از قرآن نازل كرد، كه در هر سه مسئله ولايت به ميان آمده بود و بار ديگر اهميت موضوعِ ولايت انگيزه‏اى براى سؤال مردم شد:
 
آيه {{قرآن|يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّه وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ...}} و آيه {{قرآن|إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّه وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ...}} و آيه:
 
{{قرآن|أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تُتْرَكُوا وَ لَمَّا يَعْلَمِ اللَّه الَّذِينَ جاهَدُوا مِنْكُمْ وَ لَمْ يَتَّخِذُوا مِنْ دُونِ اللَّه وَ لا رَسُولِهِ وَ لاَ الْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً وَ اللَّه خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ}}:
 
«آيا گمان كرده ‏ايد كه رها مى‏ شويد در حالى كه هنوز خدا بايد جهاد كنندگان از شما را ببيند كه جز خدا و رسول و مؤمنين محل اعتمادى براى خود برنگزيده ‏اند؛ و خدا به آنچه انجام مى دهيد آگاه است».
 
اين سه آيه از دو جهت قابل بررسى است:
 
=== موقعيت تاريخى ===
در يک آيه عنوان «أُولِى الْأَمْرِ» به معناى «صاحب اختيار»، و در آيه ديگر {{قرآن|إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّه ...}} به همان معناى «صاحب اختيار»، و در آيه سوم {{قرآن|وَليجَة}} به معناى «محل اعتماد مردم» مطرح شده بود.
 
مردم پرسيدند: آيا اين عناوين عموميت دارد يا منظور افراد خاصى هستند؟ يعنى هر كس امور مردم را در دست بگيرد «اولِى الامْر» خواهد بود؟ هركس در ركوع صدقه بدهد صاحب اختيار مردم خواهد بود؟ آيا هر مؤمنى محل اعتماد مؤمنين خواهد بود؟ پيداست كه سؤال درباره مقام ولايت پاسخى مفصل و شفاف در زمينه ‏اى مناسب مى‏ طلبد كه هم ابهامى نماند و هم از سوى فتنه جويان مورد سوء استفاده واقع نشود.
 
در پاسخ به چنين سؤال مهمى خدا به پيامبر صلى الله عليه و آله دستور داد مسئله ولايت را هم مثل نماز و زكات و حج به ‏طور كامل بيان كند و صاحبان اين ولايت را به مردم بشناساند، و اين كار را در غدير انجام دهد و على بن ابى‏ طالب‏ عليه السلام را به امامت منصوب فرمايد.
 
بنابراين واقعه غدير پاسخ به سؤالى بزرگ درباره ولايت است كه از نزول سه آيه قرآن قبل از آن مراسم عظيم نشأت گرفته است.
 
به عبارت ديگر نقطه آغاز غدير نزول آياتى بود كه مسئله ولايت رابه مردم گوشزد كرد و آمادگى لازم را براى پذيرش آنچه در غدير گفته شد ايجاد كرد.
 
داستان اين تسلسل تاريخى را از لسان صاحب ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام مى ‏شنويم كه در اتمام حجت‏ هاى خود در زمان عثمان در مسجد پيامبر صلى الله عليه و آله و در حضور حاضرين غدير در مسجد پيامبر صلى الله عليه و آله فرموده و بر نازل شدن اين آيات در آغاز سفر غدير تصريح نموده است:
 
وقتى آيه {{قرآن|يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّه ...}}: «اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد از خدا و پيامبر و صاحبان امر خود اطاعت كنيد» نازل شد، و آنگاه كه آيه {{قرآن|إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّه ...}}:
 
«فقط صاحب اختيار شما خدا و رسولش و كسانى هستند كه نماز را بپا مى ‏دارند و در حال ركوع زكات مى‏ پردازند» نازل شد، و هنگامى كه آيه {{قرآن|أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تُتْرَكُوا ...}}:
 
«گمان كرده‏ ايد كه رها مى ‏شويد در حالى كه هنوز خدا بايد جهاد كنندگان شما را ببيند، كسانى كه جز خدا و پيامبرش و مؤمنين را محل اعتماد خود قرار نمى ‏دهند»، اين سه آيه كه نازل شد مردم گفتند:
 
يا رسول اللَّه! آيا مخصوص بعضى از مؤمنين است يا شامل همه مى ‏شود؟
 
خداوند عزوجل به پيامبرش دستور داد واليانِ امر مردم را به آنان معرفى كند، و ولايت را برايشان [[تفسیر آیات در خطابه غدیر|تفسیر]] كند همان گونه كه نماز و [[زکات]] و حجّشان را تفسير كرده است و مرا در غدير خم منصوب نمايد.
 
(در غدير) پيامبر صلى الله عليه و آله مردم را مورد خطاب قرار داد و فرمود:
 
اى مردم! خداوند مرا براى رسالتى فرستاده كه سينه‏ ام از آن به تنگ آمد و گمان كردم كه مردم مرا [[تکذیب]] مى‏ كنند، ولى خدا مرا تهديد كرده كه يا آن رسالت را ابلاغ كنم و يا مرا عذاب خواهد كرد! سپس پيامبر صلى الله عليه و آله دستور داد تا براى جمع شدن مردم ندا كنند.
 
آنگاه خطابه ‏اى ايراد كرد و فرمود: اى مردم، آيا مى‏ دانيد كه خداى عزوجل صاحب اختيار من است و من صاحب اختيار مؤمنينم و نسبت به آنان از خودشان بيشتر اختيار دارم؟
 
گفتند: بلى يا رسول اللَّه. فرمود: يا على، بپاخيز. من هم بپا خاستم و آن حضرت فرمود: {{متن عربی |مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاهُ، اللهمَّ والِ مَنْ والاهُ وَ عادِ مَنْ عاداهُ}}.
 
سلمان برخاست و گفت: يا رسول اللَّه، اين ولايت چگونه ولايتى است؟ فرمود: ولايتى همچون ولايت من، هركس من نسبت به او از خودش بيشتر اختيار داشته ‏ام على هم نسبت به او از خودش بيشتر اختيار دارد.
 
اينجا بود كه خداوند تعالى آيه {{قرآن|الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ ...}} را نازل كرد و پيامبر صلى الله عليه و آله با تكبير چنين فرمود:
 
اللَّه اكْبَر، كمال نبوت من و تكميل دين خدا ولايت على‏ عليه السلام بعد از من است.
 
ابوبكر و عمر برخاستند و گفتند: يا رسول اللَّه، اين آيات مخصوص على ‏عليه السلام است؟ حضرت فرمود: آرى، درباره او و جانشينانم تا روز قيامت است.
 
گفتند: يا رسول اللَّه، آنان را براى ما روشن فرما. فرمود: برادرم على و وزيرم و وارثم و وصيّم و جانشينم در امتم و صاحب اختيار هر مؤمنى بعد از من.
 
سپس پسرم حسن و بعد حسين و آنگاه نُه نفر از فرزندان پسرم حسين كه يكى پس از ديگرى خواهند بود. قرآن با آنان است و آنان با قرآنند.
 
از آن جدا نمى ‏شوند و قرآن هم از آنان جدا نمى ‏شود تا بر سر حوض كوثر بر من وارد شوند.<ref>عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۲۳۳. فرائد السمطين: ج ۱ ص ۳۱۲ ح ۲۵۰. كتاب سليم: ص ۱۹۸.</ref>
 
=== تحليل اعتقادى ===
مراسم عظيم غدير به دستور خدا براى پاسخ به چند سؤال حياتى پيرامون ركن اعتقادى ولايت تشكيل شد.
 
اگر اين سؤال ‏ها و پاسخ آنها را از متن بالا استخراج كنيم و كنار هم قرار دهيم نتايج زير بدست مى ‏آيد كه تفسيرى بر آيات مذكور نيز هست:
 
'''سؤال۱:''' آيا مسئله ولايت و صاحب اختيارى مردم مخصوص افراد خاصى است يا آنكه منظور اصل بدست گرفتن امور مردم است و افراد آن مهم نيستند و مى‏ توانند در هر زمانى انتخاب شوند؟
 
'''پاسخ:''' ولايت و صاحب اختيارى مردم نه تنها عموميت ندارد، بلكه مخصوص دوازده نفرِ معين شده است، كه مقام عصمت را دارند.
 
'''سؤال ۲ :''' پشتوانه اين ولايت و صاحب اختيارى مردم چيست؟
 
'''پاسخ:''' ولايتِ خدا اصل و ريشه اين ولايت بر مردم است. در پله دوم ولايت رسول اللَّه ‏صلى الله عليه و آله است، و در امتداد آن ولايت ائمه‏ عليهم السلام قرار دارد.
 
بنابراين ولايت پيامبر و امام به ترتيب تكيه بر ولايت اول دارد، كه ولايت خالق جهان بر مخلوقاتش است.
 
'''سؤال ۳ :''' آيا ولايت مخصوص على‏ عليه السلام است؟
 
'''پاسخ:''' على و جانشينانش تا روز قيامت صاحب اين ولايتند، كه عبارتند از حسن و حسين و نه نفر از فرزندان حسين‏ عليهم السلام.
 
'''سؤال ۴ :''' محدوده اين ولايت چقدر است؟
 
'''پاسخ:''' عيناً مانند ولايت پيامبر صلى الله عليه و آله است و هيچ فرقى ندارد، و به معناى صاحب اختيارى بر همه مردم در همه ابعاد حتى امور شخصى آنان است.
 
'''سؤال ۵ :''' اهميت ولايت چقدر است؟
 
'''پاسخ:''' با اين ولايت دين كامل شده و رسالت پيامبر صلى الله عليه و آله به عنوان ختم نبوت به انجام رسيده است.
 
بنابراين مردم هنگام نزول اين آيات درباره ولايت سؤالاتى داشتند و به امر خدا وعده آنها غدير قرار داده شد، و واقعاً جواب‏ هاى كاملى براى سؤالات خود يافتند.


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
[[رده:قرآن و غدیر]]
 
== منابع ==
{{منابع}}
* '''بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار'''؛ محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بیروت: دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
* '''سخنرانی استثنائی غدیر'''؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۶ش.
* '''عوالم العلوم و المعارف و الأحوال من الآیات و الأخبار و الأقوال'''؛ عبدالله بن نورالله بحرانی اصفهانی‏، تحقیق: محمدباقر موحد ابطحی اصفهانی‏، قم: مؤسسة الإمام المهدی علیه السلام، ۱۳۸۲ش.
* '''غدیر در قرآن، قرآن در غدیر'''؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۷ش.
* '''فرائد السمطین'''؛ ابراهیم بن محمد حموی جوینی، تحقیق: محمدباقر محمودی، بیروت: مؤسسة المحمودی، ۱۳۹۸ق.
* '''کتاب سلیم بن قیس الهلالی'''؛ سلیم بن قیس هلالی، تحقیق: علاءالدین موسوی، تهران: مؤسسة البعثة (قسم الدراسات الإسلامیة)، ۱۴۰۷ق.
* '''واقعه قرآنی غدیر: گزارش سفر یک‌ماهه پیامبر برای اعلان ولایت در سایه آیات قرآنی'''؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۶ش.
{{پایان منابع}}
[[رده:آیات سوره توبه]]
[[رده:آيات مربوط به اقدامات پيامبر صلَّى اللّٰه عليه و آله در غدير]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۰۸

آیه ۱۶ توبه و غدیر
آيه ۱۶ توبه و غدیر
مشخصات آیه
نام سورهتوبه
شماره آیه۱۶
جزء۱۰
محتوای آیه
مکان نزولمدینه
موضوعمعرفی مصداق خاص ولایت
ترتیل آیه
0:27
ترجمه صوتی
0:30

آیه ۱۶ سوره توبه آیه‌ای نازل‌شده پیش از سفر حجةالوداع که ضمن آن مصادیق خاص ولایت پس از رسول خدا صلی الله علیه و آله معرفی می‌شود.

با نزول این آیه ۱۶ سوره توبه مردم پرسیدند: یا رسول اللَّه، آیا Right paran.png المؤمنین Left paran.png در این آیه درباره گروه خاصی از مؤمنان است یا شامل همه آنان می‌شود. در پاسخ خداوند به پیامبرش دستور داد والیان امر مردم را به آنان بشناساند. از همین‌جا بود که برنامه غدیر تدارک دیده شد تا در آن مراسم مفهوم و شئون ولایت به بهترین شکل برای مردم بیان شود. در مراسم غدیر هم پس از خطابه، مردم به یاد آوردند که در مدینه درباره این آیه و دو آیه دیگر سؤال کردند و جواب گرفتند.

پس از پایان خطبه غدیر، چند سؤال که از سوی مؤمنان و نیز منافقین از پیامبر صلی الله علیه و آله پرسیده شد که بر روشنگری غدیر افزود. پس از سؤال سلمان و شخصی دیگر، ابوبکر و عمر سه آیه ۵۹ نساء و ۵۵ مائده و ۱۶ توبه را که هنگام حرکت از مدینه نیز مورد سؤال بودند را مطرح کردند: یا رسول اللَّه، آیا این سه آیه مخصوص علی است؟ حضرت فرمود: آری، درباره او و جانشینان من تا روز قیامت است.

آیه‌ای مربوط به اقدامات پیامبر صلَّی اللّٰه علیه و آله در غدیر

بستر نزول آیه ۱۶ سوره توبه چنین تبیین شده است: آیات زیادی از قرآن در طول سفر پیامبر از مدینه به مکه و بازگشت به آن نازل شده که ۲۱ آیه مستقیماً به موضوع غدیر و پیام آن مربوط است. این آیات نشان‌دهنده پشتوانه الهی و دستور مستقیم خداوند در مراسم غدیر است. برخی آیات به ختم رسالت و آغاز ولایت اشاره دارند و برخی دیگر مردم را برای امتحان بزرگ الهی آماده می‌سازد. همچنین، غدیر به عنوان فتح بزرگ و یأس دشمنان معرفی شده و بر اهمیت ابلاغ ولایت تأکید می‌شود. در نهایت، این آیات کمال دین و اوج نعمت خدا را با ولایت اعلام می‌کنند. این آیات ۴۹ آیه است و در ۲۱ مورد نازل شده است.[۱]

از جمله این آیات آیه ۱۶ سوره توبه است. پیش از سفر حجةالوداع و واقعه غدیر، سه آیه از قرآن در مدینه نازل شد که یکی از آنها آیه ۱۶ توبه بود: Right paran.png اَمْ حَسِبْتُمْ اَنْ تُتْرَکُوا وَ لَمّا یَعْلَمِ اللَّهُ الَّذینَ جاهَدُوا مِنْکُمْ وَ لَمْ‌یَتَّخُذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ لا رَسُولِهِ وَ لا الْمُؤْمِنینَ وَلیجَةً وَاللَّهُ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ؛ آیا گمان کرده‌اید که به حال خود رها می‌شوید در حالی که هنوز خدا جهادکنندگان از شما را باید بشناسد که جز خدا و رسول و مؤمنان را صاحب اسرار خود قرار نمی‌دهند و خدا به آنچه انجام می‌دهید آگاه است Left paran.png

رخدادهای پس از نزول آیه

با نزول آیه ۱۶ سوره توبه مردم پرسیدند: یا رسول اللَّه، آیا Right paran.png المؤمنین Left paran.png در این آیه درباره گروه خاصی از مؤمنان است یا شامل همه آنان می‌شود؟ در پاسخ خداوند به پیامبرش دستور داد والیان امر مردم را به آنان بشناساند و ولایت را برای آنان تفسیر کند. از همین‌جا بود که برنامه غدیر تدارک دیده شد تا در آن مراسم مفهوم و شئون ولایت به بهترین شکل برای مردم بیان شود. در مراسم غدیر هم پس از خطابه، مردم به یاد آوردند که در مدینه درباره این آیه و دو آیه دیگر سؤال کردند و امروز روز پاسخ آن است. این بود که درباره همین سه آیه بار دیگر سؤال کردند.

با این مقدمات که مردم را برای مسئله ولایت کنجکاو کرده بود جبرئیل بر پیامبر نازل شد و با اشاره به آیه اکمال چنین پیام آورد: «یا محمد، خداوند -جل اسمه- به تو سلام می‌رساند و می‌فرماید: من پیامبری از پیامبرانم و رسولی از فرستادگانم را از دنیا نبردم مگر بعد از کمال دینم و مؤکدنمودن حجتم. اکنون دو مسئله از واجبات باقی مانده که باید آن را به قومت ابلاغ نمایی: یکی حج و دیگری ولایت و خلافت بعد از خودت؛ چرا که من زمینم را از حجتم خالی نگذاشته‌ام و تا ابد خالی نمی‌گذارم.[۲]

پس از پایان خطبه غدیر، چند سؤال که از سوی مؤمنان و نیز منافقین از پیامبر صلی الله علیه و آله پرسیده شد که بر روشنگری غدیر افزود. پس از سؤال سلمان و شخصی دیگر، ابوبکر و عمر سه آیه ۵۹ نساء و ۵۵ مائده و ۱۶ توبه را که هنگام حرکت از مدینه نیز مورد سؤال بودند را مطرح کردند: یا رسول اللَّه، آیا این سه آیه مخصوص علی است؟ حضرت فرمود: آری، درباره او و جانشینان من تا روز قیامت است. گفتند: یا رسول اللَّه، آنان را برای ما بیان فرما. فرمود: علی برادرم و وزیرم و وارثم و وصیم و خلیفه‌ام در امتم و صاحب اختیار هر مؤمنی بعد از من، سپس پسرم حسن، و سپس حسین، و بعد از او نُه نفر از فرزندان پسرم حسین، یکی پس از دیگری که قرآن با آنان است و آنان با قرآن‌اند. از آن جدا نمی‌شوند و قرآن از آنان جدا نمی‌شود تا بر سر حوض کوثر بر من وارد شوند. آنگاه پیامبر صلی الله علیه و آله در پیشگاه مردم رو به علی علیه السلام کرد و فرمود: «مَنْ اَطاعَكَ فَقَدْ اَطاعَنى، وَ مَنْ اَطاعَنى فَقَدْ اَطاعَ اللَّهُ، وَ مَنْ عَصاكَ فَقَدْ عَصانى، وَ مَنْ عَصانى فَقَدْ عَصَى اللَّهُ تَعالى؛ هر كس تو را اطاعت كند مرا اطاعت كرده؛ و هر كس مرا اطاعت كند خدا را اطاعت كرده است؛ و هر كس از تو سرپيچى كند از من سرپيچى كرده، و هر كس از من سرپيچى كند از خداى تعالى سرپيچى كرده است».[۳]

ولیجه: عنوانی عام یا خاص در آیه

به گفته برخی محققان، درباره آیه ۱۶ سوره توبه سؤالی که از سوی مردم مطرح شد این بود که Right paran.png وَلیجَة Left paran.png (به‌معنای «محل اعتماد مردم») آیا این عنوانی عام است یا منظور افراد خاصی هستند؟ یعنی آیا هر مؤمنی محل اعتماد مؤمنین خواهد بود؟ پیداست که سؤال درباره مقام ولایت پاسخی مفصل و شفاف می‌طلبید که هم ابهامی نماند و هم از سوی فتنه‌جویان مورد سوء استفاده واقع نشود. در پاسخ به چنین سؤال مهمی خدا به پیامبر صلی الله علیه و آله دستور داد مسئله ولایت را هم مثل نماز و زکات و حج به‌طور کامل بیان کند و صاحبان این ولایت را به مردم بشناساند و در غدیر علی علیه السلام را به امامت منصوب کند؛ بنابراین واقعه غدیر پاسخ به سؤالی بزرگ درباره ولایت است که از نزول سه آیه قرآن، از جمله آیه ۱۶ سوره توبه، نشأت گرفته است.

داستان این تسلسل تاریخی از زبان امام علی علیه السلام در اتمام حجت‌های خود در زمان عثمان در مسجد پیامبر صلی الله علیه و آله و در حضور حاضران غدیر در مسجد پیامبر چنین نقل شده است: وقتی آیات ۵۹ نساء و ۵۵ مائده و ۱۶ توبه نازل شد مردم گفتند: یا رسول اللَّه! آیا مخصوص بعضی از مؤمنین است یا شامل همه می‌شود؟ خداوند عزوجل به پیامبرش دستور داد والیانِ امر مردم را به آنان معرفی کند و ولایت را برایشان تفسیر کند، همان‌گونه که نماز و زکات و حجّشان را تفسیر کرده است و مرا در غدیر خم منصوب نماید.

(در غدیر) پیامبر صلی الله علیه و آله مردم را مورد خطاب قرار داد و فرمود: ای مردم! خداوند مرا برای رسالتی فرستاده که سینه‌ام از آن به تنگ آمد و گمان کردم که مردم مرا تکذیب می‌کنند، ولی خدا مرا تهدید کرده که یا آن رسالت را ابلاغ کنم یا مرا عذاب خواهد کرد! سپس پیامبر صلی الله علیه و آله دستور داد تا برای جمع شدن مردم ندا کنند. آنگاه خطابه‌ای ایراد کرد و فرمود: ای مردم، آیا می‌دانید که خدای عزوجل صاحب اختیار من است و من صاحب اختیار مؤمنینم و نسبت به آنان از خودشان بیشتر اختیار دارم؟ گفتند: بلی یا رسول اللَّه. فرمود: یا علی، بپاخیز. من هم بپا خاستم و آن حضرت فرمود: «مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاهُ، اللهمَّ والِ مَنْ والاهُ وَ عادِ مَنْ عاداهُ». سلمان برخاست و گفت: یا رسول اللَّه، این ولایت چگونه ولایتی است؟ فرمود: ولایتی همچون ولایت من، هرکس من نسبت به او از خودش بیشتر اختیار داشته‌ام علی هم نسبت به او از خودش بیشتر اختیار دارد. اینجا بود که خداوند تعالی آیه ۳ سوره مائده را نازل کرد و پیامبر صلی الله علیه و آله با تکبیر چنین فرمود: اللَّه اکْبَر، کمال نبوت من و تکمیل دین خدا ولایت علی علیه السلام بعد از من است.

ابوبکر و عمر برخاستند و گفتند: یا رسول اللَّه، این آیات مخصوص علی علیه السلام است؟ حضرت فرمود: آری، درباره او و جانشینانم تا روز قیامت است. گفتند: یا رسول اللَّه، آنان را برای ما روشن فرما. فرمود: برادرم علی و وزیرم و وارثم و وصیّم و جانشینم در امتم و صاحب اختیار هر مؤمنی بعد از من. سپس پسرم حسن و بعد حسین و آنگاه نُه نفر از فرزندان پسرم حسین که یکی پس از دیگری خواهند بود. قرآن با آنان است و آنان با قرآنند. از آن جدا نمی‌شوند و قرآن هم از آنان جدا نمی‌شود تا بر سر حوض کوثر بر من وارد شوند.[۴]

تحلیل اعتقادی آیه

به گفته برخی محققان، مراسم عظیم غدیر به‌دستور خدا برای پاسخ به چند سؤال حیاتی پیرامون رکن اعتقادی ولایت تشکیل شد. اگر این سؤال‌ها و پاسخ آنها را از متن بالا استخراج شوند، نتایج زیر به‌دست می‌آید که تفسیری بر آیه ۱۶ توبه و دو آیه دیگر است:

  1. سؤال: آیا مسئله ولایت و صاحب اختیاری مردم مخصوص افراد خاصی است، یا آنکه منظور اصل به‌دست گرفتن امور مردم است و افراد آن مهم نیستند و می‌توانند در هر زمانی انتخاب شوند؟ پاسخ: ولایت و صاحب اختیاری مردم نه تنها عمومیت ندارد، بلکه مخصوص دوازده نفرِ معین شده است که مقام عصمت را دارند.
  2. سؤال: پشتوانه این ولایت و صاحب اختیاری مردم چیست؟ پاسخ: ولایتِ خدا اصل این ولایت بر مردم است. در پله دوم ولایت رسول اللَّه صلی الله علیه و آله است و در امتداد آن ولایت ائمه علیهم السلام قرار دارد؛ بنابراین ولایت پیامبر و امام به ترتیب تکیه بر ولایت اول دارد که ولایت خالق جهان بر مخلوقاتش است.
  3. سؤال: آیا ولایت مخصوص علی علیه السلام است؟ پاسخ: علی و جانشینانش تا روز قیامت صاحب این ولایتند، که عبارتند از حسن و حسین و نه نفر از فرزندان حسین علیهم السلام.
  4. سؤال: محدوده این ولایت چقدر است؟ پاسخ: عیناً مانند ولایت پیامبر صلی الله علیه و آله است و به‌معنای صاحب اختیاری بر همه مردم در همه ابعاد حتی امور شخصی آنان است.
  5. سؤال ۵: اهمیت ولایت چقدر است؟ پاسخ: با این ولایت دین کامل شده و رسالت پیامبر صلی الله علیه و آله به عنوان ختم نبوت به انجام رسیده است.[۵]

پانویس

  1. غدیر در قرآن، ج۱، ص۲۵.
  2. کتاب سلیم بن قیس الهلالی، ص۱۴۷–۱۴۸؛ فرائد السمطین، ج۱، ص۳۱۴–۳۱۵، ح۲۵۰؛ بحارالانوار، ج۳۷، ص۲۰۱–۲۰۲؛ عوالم العلوم، ج۲/۱۵، ص۲۳۳.
  3. عوالم العلوم، ج۲/۱۵، ص۲۳۱.
  4. کتاب سلیم بن قیس الهلالی، ص۱۴۷–۱۴۸؛ فرائد السمطین، ج۱، ص۳۱۴–۳۱۵، ح۲۵۰؛ عوالم العلوم، ج۲/۱۵، ص۲۳۳.
  5. واقعه قرآنی غدیر، ص۱۱۲–۱۱۵؛ سخنرانی استثنائی غدیر، ص۸۱؛ غدیر در قرآن، ج۱، ص۳۰–۳۴.

منابع

  • بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار؛ محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بیروت: دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
  • سخنرانی استثنائی غدیر؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۶ش.
  • عوالم العلوم و المعارف و الأحوال من الآیات و الأخبار و الأقوال؛ عبدالله بن نورالله بحرانی اصفهانی‏، تحقیق: محمدباقر موحد ابطحی اصفهانی‏، قم: مؤسسة الإمام المهدی علیه السلام، ۱۳۸۲ش.
  • غدیر در قرآن، قرآن در غدیر؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۷ش.
  • فرائد السمطین؛ ابراهیم بن محمد حموی جوینی، تحقیق: محمدباقر محمودی، بیروت: مؤسسة المحمودی، ۱۳۹۸ق.
  • کتاب سلیم بن قیس الهلالی؛ سلیم بن قیس هلالی، تحقیق: علاءالدین موسوی، تهران: مؤسسة البعثة (قسم الدراسات الإسلامیة)، ۱۴۰۷ق.
  • واقعه قرآنی غدیر: گزارش سفر یک‌ماهه پیامبر برای اعلان ولایت در سایه آیات قرآنی؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۶ش.