احمد بن عبدالرحمن فارسی (ابوبکر شیرازی): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
در كنار شيعه، عده اى از بزرگان [[اهل سنت]] نيز نزول اين آيه در غدير را نقل كرده اند. از جمله احمد بن عبدالرحمن بن احمد بن محمد بن موسى فارسى، ابوبكر شيرازى (م ۴۰۷ يا ۴۱۱ ق) است: | در كنار شيعه، عده اى از بزرگان [[اهل سنت]] نيز نزول اين آيه در غدير را نقل كرده اند. از جمله احمد بن عبدالرحمن بن احمد بن محمد بن موسى فارسى، ابوبكر شيرازى (م ۴۰۷ يا ۴۱۱ ق) است: | ||
ابن شهرآشوب<ref>براى شرح حال ابن شهرآشوب ر.ك: الوافى بالوَفَيات: ج ۴ ص ۱۶۴ (در اين كتاب، به راستگويى او تصريح شده است). البلغة فى تراجم ائمة النحو و اللغة/۲۴۰. بُغيَة الوُعاة فى طبقات اللغويّين و النُحاة فى تراجم اللغويّين و النحاة: ج ۱ ص ۱۸۱. </ref>در كتابش «المناقب» و از او مجلسى در «[[بحار الانوار (كتاب)|بحار الانوار]]» نزول آيه تبليغ را در غدير خم از ابوبكر شيرازى در كتابش «ما نزل من القرآن فى على عليه السلام» به اِسناد خود از ابن عباس روايت كرده است.<ref>بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۵۵، به نقل از: مناقب ابن شهرآشوب. نفحات الازهار: ج ۸ ص۱۹۵-۲۵۷.</ref> ذهبى و يافعى و سيوطى<ref>تذكرة الحفّاظ: ج ۳ ص۱۰۶۵، ۱۰۶۶. العِبَر فی خبر من غَبَر: حوادث سال ۴۰۷. مرآة الجنان: حوادث سال ۴۰۷. طبقات الحفّاظ: ص۴۱۵.</ref>: او را توثيق كرده و بسيار ستوده اند. وى در اصفهان از ابوالقاسم طبرانى و طبقه اش، در بغداد از ابوالبحر بربهارى و طبقه او، در جرجان از عبداللَّه بن عدىّ، در نيشابور از محمد بن حسن سراج، در مرو از عبداللَّه بن عمر بن علک، در شهرهاى ترک از سعيد بن قاسم مطوعى، در بخارا از محمد بن محمد بن صابر، و در شهرهاى بصره و واسط و شيراز و چند شهر ديگر از مشايخ آن شهرها حديث شنيده، و محمد بن عيسى همدانى، ابومسلم بن عُروه، حميد بن مأمون، جعفر مستغفرى و ديگران از او حديث روايت كرده اند. شيرويه از ابوالفرج بجلى و جعفر مستغفرى او را توثيق كرده و از او تعريف كرده اند. | ابن شهرآشوب<ref>براى شرح حال ابن شهرآشوب ر.ك: الوافى بالوَفَيات: ج ۴ ص ۱۶۴ (در اين كتاب، به راستگويى او تصريح شده است). البلغة فى تراجم ائمة النحو و اللغة/۲۴۰. بُغيَة الوُعاة فى طبقات اللغويّين و النُحاة فى تراجم اللغويّين و النحاة: ج ۱ ص ۱۸۱. </ref>در كتابش «المناقب» و از او مجلسى در «[[بحار الانوار (كتاب)|بحار الانوار]]» نزول آيه تبليغ را در غدير خم از ابوبكر شيرازى در كتابش «ما نزل من القرآن فى على عليه السلام» به اِسناد خود از ابن عباس روايت كرده است.<ref>بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۵۵، به نقل از: مناقب ابن شهرآشوب. نفحات الازهار: ج ۸ ص۱۹۵-۲۵۷.</ref> | ||
ذهبى و يافعى و سيوطى<ref>تذكرة الحفّاظ: ج ۳ ص۱۰۶۵، ۱۰۶۶. العِبَر فی خبر من غَبَر: حوادث سال ۴۰۷. مرآة الجنان: حوادث سال ۴۰۷. طبقات الحفّاظ: ص۴۱۵.</ref>: او را توثيق كرده و بسيار ستوده اند. وى در اصفهان از ابوالقاسم طبرانى و طبقه اش، در بغداد از ابوالبحر بربهارى و طبقه او، در جرجان از عبداللَّه بن عدىّ، در نيشابور از محمد بن حسن سراج، در مرو از عبداللَّه بن عمر بن علک، در شهرهاى ترک از سعيد بن قاسم مطوعى، در بخارا از محمد بن محمد بن صابر، و در شهرهاى بصره و واسط و شيراز و چند شهر ديگر از مشايخ آن شهرها حديث شنيده، و محمد بن عيسى همدانى، ابومسلم بن عُروه، حميد بن مأمون، جعفر مستغفرى و ديگران از او حديث روايت كرده اند. | |||
شيرويه از ابوالفرج بجلى و جعفر مستغفرى او را توثيق كرده و از او تعريف كرده اند. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۷
روايتِ نزول آيه تبليغ در غدير[۱]
يكى از وجوه دلالت حدیث غدیر بر امامت اميرالمؤمنين عليه السلام نزول آيه «يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ...»[۲]است كه از جمله مشهورترين آیات غدیر است.
در كنار شيعه، عده اى از بزرگان اهل سنت نيز نزول اين آيه در غدير را نقل كرده اند. از جمله احمد بن عبدالرحمن بن احمد بن محمد بن موسى فارسى، ابوبكر شيرازى (م ۴۰۷ يا ۴۱۱ ق) است:
ابن شهرآشوب[۳]در كتابش «المناقب» و از او مجلسى در «بحار الانوار» نزول آيه تبليغ را در غدير خم از ابوبكر شيرازى در كتابش «ما نزل من القرآن فى على عليه السلام» به اِسناد خود از ابن عباس روايت كرده است.[۴]
ذهبى و يافعى و سيوطى[۵]: او را توثيق كرده و بسيار ستوده اند. وى در اصفهان از ابوالقاسم طبرانى و طبقه اش، در بغداد از ابوالبحر بربهارى و طبقه او، در جرجان از عبداللَّه بن عدىّ، در نيشابور از محمد بن حسن سراج، در مرو از عبداللَّه بن عمر بن علک، در شهرهاى ترک از سعيد بن قاسم مطوعى، در بخارا از محمد بن محمد بن صابر، و در شهرهاى بصره و واسط و شيراز و چند شهر ديگر از مشايخ آن شهرها حديث شنيده، و محمد بن عيسى همدانى، ابومسلم بن عُروه، حميد بن مأمون، جعفر مستغفرى و ديگران از او حديث روايت كرده اند.
شيرويه از ابوالفرج بجلى و جعفر مستغفرى او را توثيق كرده و از او تعريف كرده اند.
پانویس
- ↑ چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۴۴۶. غدير در قرآن: ج ۱ ص ۸۷.
- ↑ مائده/۶۷.
- ↑ براى شرح حال ابن شهرآشوب ر.ك: الوافى بالوَفَيات: ج ۴ ص ۱۶۴ (در اين كتاب، به راستگويى او تصريح شده است). البلغة فى تراجم ائمة النحو و اللغة/۲۴۰. بُغيَة الوُعاة فى طبقات اللغويّين و النُحاة فى تراجم اللغويّين و النحاة: ج ۱ ص ۱۸۱.
- ↑ بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۵۵، به نقل از: مناقب ابن شهرآشوب. نفحات الازهار: ج ۸ ص۱۹۵-۲۵۷.
- ↑ تذكرة الحفّاظ: ج ۳ ص۱۰۶۵، ۱۰۶۶. العِبَر فی خبر من غَبَر: حوادث سال ۴۰۷. مرآة الجنان: حوادث سال ۴۰۷. طبقات الحفّاظ: ص۴۱۵.