آيه ۲۴ لقمان و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
| توضیح صوت =ترتیل آیه ۲۴ سوره لقمان | | توضیح صوت =ترتیل آیه ۲۴ سوره لقمان | ||
}} | }} | ||
از نظر برخی محققان آیه ۲۴ سوره لقمان در ماجراى توطئه ترور پيامبر صلى الله عليه و آله توسط [[منافقین]] در غدير مورد استناد قرار گرفت؛ آنجا كه توطئه‌شان خنثى شد و پيامبر صلى الله عليه و آله همه را براى حذيفه با تکیه بر این آیه معرفى کرد:<ref>برای اطلاع کامل‌تر نگاه کنید: واقعه قرآنى غدير، ص۱۶۱-۱۶۶؛ اسرار غدير، ص۷۶؛ سخنرانى استثنائى غدير، ص۲۹؛ اولين ميراث مكتوب درباره غدير، ص۳۱. </ref> {{قرآن|نُمَتِّعُهُمْ قَليلاً ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ اِلى عَذابٍ غَليظٍ|ترجمه=خدا به آنان مهلت می‌دهد و سپس به عذاب شديد دچار مینماید}}.<ref>بحار الانوار: ج ۷ ص ۲۰۹ و ج ۲۸ ص ۱۱۱،۱۰۱،۱۰۰،۹۹،۹۷ و ج ۳۱ ص ۶۳۵،۶۳۲ ، و ج ۳۷ ص ۱۳۵،۱۱۶،۱۱۵. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۳۰۴،۱۶۶،۱۶۵. تفسير القمى: ص ۱۵۹. ارشاد القلوب: ج ۲ ص ۱۳۵،۱۱۲. اقبال الاعمال: ص ۴۵۸. مثالب النواصب (ابن شهرآشوب، نسخه خطى) : ص ۹۶،۹۳. اثبات الهداة: ج ۳ ص ۵۵۳ . درباره نقشه قتل حضرت در تبوك: بحار الانوار: ج ۲۱ ص۱۸۵ - ۲۵۲.</ref> | |||
حضرت فرمود: «خدا به من دستور داده از آنان اعراض كنم». | با تکیه بر منابع این رخداد چنین توصیف شده است: پس از خنثی شدن توطئه، حذيفه از پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيد: اين افراد چه کسانی هستند؟ حضرت فرمود: منافقان در دنيا و آخرت. [[حذیفة بن یمان یمانی|حذیفه]] پيشنهاد كرد عدهاى را سراغشان بفرستد تا آنان را به‌قتل برسانند. حضرت فرمود: «خدا به من دستور داده از آنان اعراض كنم». | ||
سپس، پیامبر علت اين پرده‌پوشی و عدم افشاگری را چنين بيان کرد: دوست ندارم مردم درباره من بگويند: «او عدهاى از قوم و اصحابش را به دين خود دعوت كرد و آنان پذيرفتند. سپس با كمک آنان جنگيد تا هنگامى كه بر دشمنش پيروز شد و آنگاه رو در روی آنان قرار گرفت و آنان را به قتل رسانيد». آنگاه با اشاره به [[آیه ۱۴ فجر و غدیر|آيه ۱۴ سوره فجر]] فرمود: «اى حذيفه، اينان را به حال خود واگذار كه خدا در كمينشان است». سپس با اشاره به آيه ۲۴ سوره لقمان | |||
سپس با اشاره به آيه ۲۴ سوره لقمان | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۲۷ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۲۴
 | |
| مشخصات آیه | |
|---|---|
| نام سوره | لقمان |
| شماره آیه | ۲۴ |
| جزء | ۲۱ |
| محتوای آیه | |
| مکان نزول | مکه |
| ترتیل آیه | |
از نظر برخی محققان آیه ۲۴ سوره لقمان در ماجراى توطئه ترور پيامبر صلى الله عليه و آله توسط منافقین در غدير مورد استناد قرار گرفت؛ آنجا كه توطئه‌شان خنثى شد و پيامبر صلى الله عليه و آله همه را براى حذيفه با تکیه بر این آیه معرفى کرد:[۱] 
نُمَتِّعُهُمْ قَليلاً ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ اِلى عَذابٍ غَليظٍ؛ خدا به آنان مهلت می‌دهد و سپس به عذاب شديد دچار مینماید 
.[۲]
با تکیه بر منابع این رخداد چنین توصیف شده است: پس از خنثی شدن توطئه، حذيفه از پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيد: اين افراد چه کسانی هستند؟ حضرت فرمود: منافقان در دنيا و آخرت. حذیفه پيشنهاد كرد عدهاى را سراغشان بفرستد تا آنان را به‌قتل برسانند. حضرت فرمود: «خدا به من دستور داده از آنان اعراض كنم».
سپس، پیامبر علت اين پرده‌پوشی و عدم افشاگری را چنين بيان کرد: دوست ندارم مردم درباره من بگويند: «او عدهاى از قوم و اصحابش را به دين خود دعوت كرد و آنان پذيرفتند. سپس با كمک آنان جنگيد تا هنگامى كه بر دشمنش پيروز شد و آنگاه رو در روی آنان قرار گرفت و آنان را به قتل رسانيد». آنگاه با اشاره به آيه ۱۴ سوره فجر فرمود: «اى حذيفه، اينان را به حال خود واگذار كه خدا در كمينشان است». سپس با اشاره به آيه ۲۴ سوره لقمان
پانویس
- ↑ برای اطلاع کامل‌تر نگاه کنید: واقعه قرآنى غدير، ص۱۶۱-۱۶۶؛ اسرار غدير، ص۷۶؛ سخنرانى استثنائى غدير، ص۲۹؛ اولين ميراث مكتوب درباره غدير، ص۳۱.
- ↑ بحار الانوار: ج ۷ ص ۲۰۹ و ج ۲۸ ص ۱۱۱،۱۰۱،۱۰۰،۹۹،۹۷ و ج ۳۱ ص ۶۳۵،۶۳۲ ، و ج ۳۷ ص ۱۳۵،۱۱۶،۱۱۵. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۳۰۴،۱۶۶،۱۶۵. تفسير القمى: ص ۱۵۹. ارشاد القلوب: ج ۲ ص ۱۳۵،۱۱۲. اقبال الاعمال: ص ۴۵۸. مثالب النواصب (ابن شهرآشوب، نسخه خطى) : ص ۹۶،۹۳. اثبات الهداة: ج ۳ ص ۵۵۳ . درباره نقشه قتل حضرت در تبوك: بحار الانوار: ج ۲۱ ص۱۸۵ - ۲۵۲.
منابع
- اسرار غدیر؛ محمدباقر انصاری، قم: نشر مولود کعبه، ۱۴۲۰ق.
- اولین میراث مکتوب از واقعه غدیر؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۷ش.
- سخنرانی استثنائی غدیر؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۶ش.
- غدیر در قرآن، قرآن در غدیر؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۷ش.
- واقعه قرآنی غدیر: گزارش سفر یک‌ماهه پیامبر برای اعلان ولایت در سایه آیات قرآنی؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۶ش.