آيه ۴۵ انعام و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
| ترجمه صوتی = ترجمه ۷ انفال.mp3 | | ترجمه صوتی = ترجمه ۷ انفال.mp3 | ||
}} | }} | ||
و يوم خيبر اذ اظهر اللَّه خور المنافقين و | آیه ۷ سوره انفال آیه‌ای دانسته شده که در خطبه غدیریه [[امام هادی علیه السلام]] به آن استناد شده است. بستر اتکا به این آیه در این خطبه چنین تحلیل شده است: يكى از مفاهيم عميق در [[زیارت غدیریه و صراط مستقیم|زیارت غدیریه]]، رابطه آيات قرآن با [[ولایت ائمه علیهم السلام|ولایت]] و [[امامت]] و اميرالمؤمنين عليه السلام است. | ||
[[امام هادی علیه السلام]] در ضمن بيان لحظات مهم و برجسته در زندگى على عليه السلام به رخدادهای روز جنگ خيبر مىرسد: | |||
و يوم خيبر اذ اظهر اللَّه خور المنافقين و فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا ۚ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ: | |||
و روز خيبر، كه خداوند سستى [[منافقین]] را ظاهر ساخت وريشه كافران را قطع كرد. سپاس خداى راست، پروردگار جهانيان. | و روز خيبر، كه خداوند سستى [[منافقین]] را ظاهر ساخت وريشه كافران را قطع كرد. سپاس خداى راست، پروردگار جهانيان. | ||
نسخهٔ ۲۴ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۸
 | |
| مشخصات آیه | |
|---|---|
| نام سوره | انفال |
| شماره آیه | ۷ |
| جزء | ۹ |
| محتوای آیه | |
| مکان نزول | مدینه |
| ترتیل آیه ترجمه صوتی | |
آیه ۷ سوره انفال آیه‌ای دانسته شده که در خطبه غدیریه امام هادی علیه السلام به آن استناد شده است. بستر اتکا به این آیه در این خطبه چنین تحلیل شده است: يكى از مفاهيم عميق در زیارت غدیریه، رابطه آيات قرآن با ولایت و امامت و اميرالمؤمنين عليه السلام است.
امام هادی علیه السلام در ضمن بيان لحظات مهم و برجسته در زندگى على عليه السلام به رخدادهای روز جنگ خيبر مىرسد:
و يوم خيبر اذ اظهر اللَّه خور المنافقين و فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا ۚ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ:
و روز خيبر، كه خداوند سستى منافقین را ظاهر ساخت وريشه كافران را قطع كرد. سپاس خداى راست، پروردگار جهانيان.
فتح خيبر رويدادى مهم بود؛ از جهت رشادت و دلاورى مولى الموالى عليه السلام از يک سو، و جبن و فرار مدعيان از سوى ديگر.
اما مهم تر از آن، ظهور و بروز حديث نبوى بود كه حضرتش در جنگ خيبر فرمود:
فردا رايت را به دست كسى خواهم داد كه خدا و رسولش را دوست دارد، و خدا و رسولش هم او را دوست دارند.
پيشروى است كه فرّار نيست. باز نمى گردد تا آنگاه كه خدا فتح را به دست او عملى سازد.[۱]
فردايش افرادى خود را نامزد كردند، غافل از اينكه اين امر امر الهى است و پيامبر صلى الله عليه و آله نيز مجرى فرمان. معناى اين حديث آن است كه تنها كسى كه به تمام و كمال محبّ و محبوب خدا و رسول صلى الله عليه و آله است هجوم برنده و غير فرّار است، و او جز حضرت اسداللَّه الغالب عليه السلام كسى نيست.
به تعبير علامه شيخ محمدحسن مظفر: «أَفَمَنْ كَانَ مُؤْمِنًا كَمَنْ كَانَ فَاسِقاً...» ؟
به روايت مفسران، روزى وليد بن عقبه بر على عليه السلام افتخار مى كرد و مى گفت: من خوش زبانتر از تو هستم، و شمشيرم از تو برنده تر است.
حضرت فرمود: ساكت باش كه فاسقى. آيه شريفه نازل شد، و اميرالمؤمنين عليه السلام را مؤمن و وليد را فاسق معرفى كرد.[۲]
درباره اين آيه شريفه و اين مقايسه، هيچ نمى گوئيم، مگر اشاره اى به مظلوميت حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام.
آن هم از زبان وحى كه در كام حضرتش بود، كه در دردنامه شقشقيّه مى فرمايد:
حَتَّى صِرْتُ أُقْرَنُ إِلَى هَذِهِ النَّظَائِرِ[۳]: كار به آنجا رسيد كه با اين اشخاص هم رديف شده ام![۴]
پانویس
منابع
- نگاهی بر زیارت غدیریه: زیارت امیرالمومنین علیه السلام در روز عید غدیر به بیان امام هادی علیه السلام؛ محمدحسین صفاخواه و عبدالحسین طالعی، تهران: انتشارات سهاره، ۱۳۸۰ش.