آيه ۱ ملک و غدیر

از دانشنامه غدیر
نسخهٔ تاریخ ‏۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۲۲ توسط Smh (بحث | مشارکت‌ها)

Ra bracket.png تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ La bracket.png

«همیشه سودمند و با برکت است آنکه فرمانروایی [همه هستی] به دست اوست و او بر هر کاری تواناست.»


آیه ۱ سوره ملک
مشخصات آیه
سورهسوره ملک (۶۷)
آیه۱
جزء۲۹
محتوای آیه
مکان نزولمکه
موضوعقدرت مطلق و بی نیازی پروردگار

يكى از مسائل توحيدى كه پيامبر صلى الله عليه و آله در فرازى از بخش اول خطبه غدیر بيان فرمود اين است که حیات و مرگ و فقر و غنا، و خنده و گریه، و منع و عطا همه در يدِ قدرت اوست؛ و اين عبارات را با اشاره به آيه اول سوره مُلک به پايان برد كه Ra bracket.png لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ La bracket.png «بِيَدِهِ الْخَيْرُ»Ra bracket.png وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَىْ‏ءٍ قَديرٌ La bracket.png:

«لَمْ يَكُنْ لَهُ ضِدٌّ وَ لا مَعَهُ نِدٌّ، اَحَدٌ صَمَدٌ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ‏يَكُنْ لَهُ كُفْواً اَحَدٌ. اِلهٌ واحِدٌ وَ رَبٌّ ماجِدٌ، يَشاءُ فَيُمْضى، وَ يُريدُ فَيَقْضى، وَ يَعْلَمُ فَيُحْصى، وَ يُميتُ وَ يُحْيى، وَ يُفْقِرُ وَ يُغْنى، وَ يُضْحِكُ وَ يُبْكى، وَ يُدْنى وَ يُقْصى، وَ يَمْنَعُ وَ يُعْطى،» Ra bracket.png لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ La bracket.png«بِيَدِهِ الْخَيْرُ» Ra bracket.png وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَىْ‏ءٍ قَديرٌ La bracket.png:

براى او ضدّى و همراه او معارضى نبوده است. يكتا و بى‏ نياز است. زاييده نشده و نمى ‏زايد، و براى او هيچ همتايى نيست.

خداى يگانه و پروردگار با عظمت. مى‏ خواهد پس به انجام مى‏ رساند، و اراده مى‏ كند پس مقدّر مى‏ نمايد، و مى ‏داند پس به شماره مى‏ آورد.

مى‏ ميراند و زنده مى‏ كند، فقير مى‏ كند و غنى مى‏ نمايد، مى‏ خنداند و مى‏ گرياند، نزديک مى ‏كند و دور مى ‏نمايد، منع مى‏ كند و عطا مى ‏نمايد. پادشاهى از آن او و حمد و سپاس براى اوست. خير به دست اوست و او بر هر چيزى قادر است.[۱]

وقتی خدای تبارک‌وتعالی بخواهد جان مؤمن را بگیرد، می‌گوید: «ای فرشته‌ی مرگ! تو و یارانت به‌سوی بنده‌ام بروید که خسته‌کردن خودش به خاطر من، طولانی شد و روحش را برایم بیاورید تا او را نزد خود آسایش دهم». فرشته‌ی مرگ با چهره‌ی زیبا، لباس پاک و بوی خوش نزد او می‌آید ... وقتی روز قیامت برپا شود، جماعتی از آتش می‌آیند و دور او می‌گردند؛ پس اگر بر [خواندن] سوره‌ی سجده و تَبارَکَ الَّذِی بِیَدِهِ المُلْکُ وَ هُوَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ استمرار داشته باشد، سوره‌ی ملک نزد او می‌ماند و سوره‌ی سجده می‌رود و می‌گوید: «من شفاعت پروردگار جهانیان را [برای این مؤمن] آورده‌ام».


پانویس

  1. تغابن /۱؛ سخنرانى استثنائى غدير: ص ۱۴۶،۱۳۷؛ واقعه قرآنى غدير: ص ۸۰ .