آيه ۱ توحید و غدیر

«قل هو اللَّه احد...»

يكى از مسائل توحيدى كه پيامبر صلى الله عليه و آله در فرازى از بخش اول خطبه غدیر بيان فرمود اينكه همه بندگان در پناه خداوند هستند.

آن حضرت در جملاتى با گنجانيدن سوره توحید در كلام خود وحدانيت خدا را ياد كرد كه نه شبيهى دارد و نه ضدّى، و نه مى ‏زايد و نه زاييده شده است وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفْواً اَحَدٌ .

«لَمْ يَكُنْ لَهُ ضِدٌّ وَ لا مَعَهُ نِدٌّ، اَحَدٌ صَمَدٌ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ ‏يَكُنْ لَهُ كُفْواً اَحَدٌ»:

براى او ضدّى و همراه او معارضى نبوده است. يكتا و بى‏ نياز است. زاييده نشده و نمى ‏زايد، و براى او هيچ همتايى نيست.