آيه ۲۴ لقمان و غدیر
«نُمَتِّعُهُمْ قَليلاً ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ اِلى عَذابٍ غَليظٍ»[۱]
چرا پیامبر منافقین را به قتل نرساند؟
اين آيه در ماجراى توطئه ترور پيامبر صلى الله عليه و آله توسط منافقین در غدير نازل شد؛ آنجا كه توطئه شان خنثى شد و پيامبر صلى الله عليه و آله همه را براى حذيفه معرفى فرمود.جريان از اين قرار است؛ حذيفه از پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيد:اين افراد كيانند؟
حضرت فرمود: منافقین در دنيا و آخرت. حذیفه پيشنهاد كرد عده اى را سراغشان بفرستد تا آنان را به قتل برسانند.
حضرت فرمود: «خدا به من دستور داده از آنان اعراض كنم».
سپس علت اين سرپوشى و افشا نكردن را چنين بيان فرمود: دوست ندارم مردم درباره من بگويند: «او عده اى از قوم و اصحابش را به دين خود دعوت كرد و آنان پذيرفتند. سپس با كمک آنان جنگيد تا هنگامى كه بر دشمنش پيروز شد، و آنگاه رو در رويشان قرار گرفت و آنان را به قتل رسانيد».آنگاه با اشاره به آيه ۱۴ سوره فجر اِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرصادِ فرمود:«اى حذيفه، اينان را به حال خود واگذار كه خدا در كمينشان است».
سپس با اشاره به آيه ۲۴ سوره لقمان نُمَتِّعُهُمْ قَليلاً ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ اِلى عَذابٍ غَليظٍ فرمود: «خدا به آنان مهلت مى دهد، و سپس به عذاب شديد دچار مى نماید...».[۲]
پانویس
- ↑ لقمان/۲۴؛ واقعه قرآنى غدير: ص۱۶۱ - ۱۶۶؛ اسرار غدير: ص ۷۶؛ سخنرانى استثنائى غدير: ص ۲۹؛ اولين ميراث مكتوب درباره غدير: ص ۳۱.
- ↑ بحار الانوار: ج ۷ ص ۲۰۹ و ج ۲۸ ص ۱۱۱،۱۰۱،۱۰۰،۹۹،۹۷ و ج ۳۱ ص ۶۳۵،۶۳۲ ، و ج ۳۷ ص ۱۳۵،۱۱۶،۱۱۵. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۳۰۴،۱۶۶،۱۶۵؛ تفسير القمى: ص ۱۵۹؛ ارشاد القلوب: ج ۲ ص ۱۳۵،۱۱۲. اقبال الاعمال: ص ۴۵۸؛ مثالب النواصب: ص ۹۶،۹۳؛ اثبات الهداة: ج ۳ ص ۵۵۳ ؛ درباره نقشه قتل حضرت در تبوك: بحار الانوار: ج ۲۱ ص۱۸۵ - ۲۵۲.