ائمه علیهم السلام در حدیث قرطاس
در ماجراى حدیث قرطاس كه پيامبر صلى الله عليه و آله فرمودند:
«كتفى بياوريد تا براى شما چيزى بنويسم كه بعد از من هرگز گمراه نشويد و اختلاف نكنيد»،
عمر و همراهانش سر و صدا به راه انداختند و در اين ميان عمر گفت: آوردن كتف را رها كنيد، پيامبر هذيان مى گويد!!
پيامبر صلى الله عليه و آله از اين سخن عمر غضب كرده فرمودند: مى بينم در حالى كه من زنده هستم با من مخالفت مى كنيد! پس بعد از مرگ من چه خواهيد كرد؟!
حضرت نوشتن كتف را رها كردند و مردم و آن منافقین برخاسته و از حضور پيامبر صلى الله عليه و آله رفتند و اميرالمؤمنين و حضرت زهرا و امام حسن و امام حسين عليهم السلام ماندند و به اشاره اميرالمؤمنين عليه السلام سلمان و ابوذر و مقداد نيز نرفتند.
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمودند:
برادرم، نشنيدى دشمن خدا چه گفت؟
جبرئيل كمى قبل از اين بر من نازل شد و به من خبر داد كه او سامرى اين امت و رفيقش (ابوبكر) گوساله آن است.
همچنين جبرئيل به من دستور داد بنويسم آنچه مى خواستم در كتف بنويسم و اين سه نفر را بر آن شاهد بگيرم. برايم ورقه اى بياوريد.
براى پيامبر صلى الله عليه و آله ورقه اى آوردند، و آن حضرت نام دوازده امام هدايت كننده بعد از خود را يكى يكى املا فرمودند و امیرالمؤمنين عليه السلام به دست خويش نوشتند، و در توصيف حضرت امام مهدى عليه السلام پر شدن زمين از عدالت را پس از پر شدن زمین در زمان غیبت این بزرگوار از ظلم و جور ذكر كردند، و اين در واقع خلاصه اى از غدير بود كه در اين سند ابدى ثبت شد. آنگاه فرمودند:
من شما را شاهد مى گيرم كه برادرم و وزيرم و وارثم و خليفه ام در امتم امیرالمؤمنين حضرت امام علی بن ابی طالب علیه السلام هستند، سپس امام حسن علیه السلام و بعد از ایشان امام حسين علیه السلام و بعد از آنان نُه نفر از فرزندان امام حسين علیهم السلام هستند.
سپس فرمودند: من خواستم اين را بنويسم و سپس آن را به مسجد ببرم و عموم مردم را دعوت كنم و آن را برايشان بخوانم و آنان را شاهد بگيرم.
اين گونه بود كه يک بار در غدير و بار ديگر در خانه پيامبر صلى الله عليه و آله سند كتبى غدير نوشته شد، و آن اتمام حجت عظيم كه از فراز منبر غدير انجام گرفته بود، يک بار ديگر به صورت مكتوب حجت را بر همه تمام كرد، و اين گونه غدير از روز ۲۵ ذى القعدة در مدينه آغاز شد و تا روز شهادت پيامبر صلى الله عليه و آله ادامه يافت.[۱]
پانویس
- ↑ كتاب سليم: احاديث ۱۱، ۲۷، ۴۹.