تعصّب
اقرار اهل سنت به تعصّبِ منكران حديث غدير[۱]
گروهى از دانشمندان اهل سنت به وضوح تصريح كرده اند كه هر كس بر صحت حدیث غدیر خرده گيرد متعصّب و منكر است و سخنش اعتبارى ندارد. به عنوان نمونه:
ميرزا محمد بن معتمدخان بدخشى
وى در مورد حديث غدير گفته كه اين حديث مشهور است، و جز متعصّب منكر بر صحّتش خرده نمى گيرد و سخن او بى اعتبار است، چرا كه طرق اين حديث بسيار فراوان است. ابن عقده آنها را در كتابى جداگانه گردآورده، و ذهبی تصريح كرده كه بسيارى از اين طرق صحيح است و شمارى از صحابه راوى اين حديث هستند.[۲]
از اين سخن روشن شد كه بخارى و ابوحاتم رازى و ابن ابى داوود و ابراهيم حربى و ابن حزم و فخر رازی و امثال اينان، افرادى متعصّب و منكرند.
شمس الدين جَزَرى
وى پس از تصريح به تواتر حديث غدير مى نويسد: بى بهره گان از دانشِ حديث كه تلاش كرده اند اين حديث را تضعيف كنند معتبر نيستند.[۳]
دهلوى
او در پاسخ به حدیث غدیر نوشته است: ناصبيان - كه خدا آنها را به خود وانهد - گفته اند: اين حديث به فرض صحت، با حديثى كه نزد شما صحيح است و در كتاب هاى صحاح آمده نسخ شده است، و آن اين حديث است كه پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: خاندان ابوطالب ولىّ نيستند، بلكه تنها خدا و مؤمنانِ صالح ولى اند. اهل سنت در پاسخ مى گويند: نام ابوطالب در كتاب هاى صحاح ما نيست و لفظ حديث چنين است: «خاندان فلان». بنابراين شايد مقصود آن حضرت ابولهب باشد.
اعتقاد بيشتر اهل سنت همين است؛ آنان پنج تن از خاندان ابوطالب جز فرزندان او را استثنا كرده اند (يا خمس را به كسانى جز فرزندان او اختصاص داده اند). همچنين آمدن نام ابوطالب در روايتى كه ناصبيان نقل كرده اند بر ما حجت نيست. نواصب مى گويند: در روايت صحيحى نقل شده كه عمرو بن عاص نام ابوطالب را آورده است. پاسخ ما اين است كه اين روايت نزد شما صحيح است نه پيش ما. و به فرض صحت، مراد از خاندان ابوطالب كسانى اند كه در آن روزگار مؤمن نبودند؛ مانند ابوطالب و برخى پسرانش. هرگز مراد از اين حديث سرور و مولاى ما على عليه السلام و برادرشان جعفر و عقیل نيستند تا ادعاى شما مبنى بر نسخ حديث «مَن كُنتُ مَولاهُ فَعَلىٌّ مَولاهُ» به حديث مذكور درست باشد. همچنين ادعاى نسخ تنها زمانى ممكن است كه تاريخ صدور هر دو حدیث معلوم باشد.