«لا تُحَرِّكْ بِهِ لِسانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ»[۱]

 پس از اتمام خطبه غدیر و مراسم بیعت همگانى به دستور پيامبر صلى الله عليه و آله، وقتى معاویه و مغیرة بن شعبه و ابوموسی اشعری از خيمه بیعت فاصله گرفتند شعله ‏هاى كينه زبانه كشيد.

آنها به يكديگر كلماتى گفتند و و آيات ۱۶ و ۳۱-۳۵ سوره قيامت در موردشان نازل شد.

پانویس

  1. قيامت /  ۱۶. واقعه قرآنى غدير: ص ۱۲۲. اسرار غدير: ص ۸۲ .