آيه «وَ اتَّبِعُوا النُّورَ الَّذى اُنْزِلَ مَعَهُ»

«وَ اتَّبِعُوا النُّورَ الَّذى اُنْزِلَ مَعَهُ»

بخش ششم سخنان پيامبر صلى الله عليه و آله در خطبه غدیر منافقین را نشانه مى ‏رفت.

ولى حضرت به عنوان پيشينه و پيش درآمد مطلب، مقام نورانيت خود و اهل ‏بيتش - كه فراتر از مقام نبوت و امامت است - را بيان فرمود.

خلقت نورانى چهارده معصوم‏ عليهم السلام قبل از خلقت همه عالم بايد از فراز منبر غدير در خاطره‏ ها مى‏ ماند تا بدانند چرا خداوند امامت هيچ كس را به جاى آنان نمى‏ پذيرد.

جالب‏ تر اينكه پيامبر صلى الله عليه و آله خلقت نورانى را از متن قرآن استخراج كرد و با انضمام دو آيه آن را بيان فرمود:

يكى آيه ۸ سوره تغابن: فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذى اَنْزَلْنا

«به خدا و رسول ايمان بياوريد و به نورى كه نازل كرديم» ، و ديگرى آيه ۱۵۷ سوره اعراف: وَ اتَّبِعُوا النُّورَ الَّذى اُنْزِلَ مَعَهُ

«پيروى كنيد از نورى كه همراه پيامبر صلى الله عليه وآله نازل شده است».

آنگاه به بيان اين نورانيت پرداخته و آن را رشته ‏اى متصل از خود تا حضرت مهدی‏ علیه السلام اعلام كرد و در اين باره به صراحت فرمود:

«نور از طرف خداوند در وجود من نهاده شده، و سپس در على بن ابى‏ طالب، و سپس در نسل او تا مهدى قائم قرار داده شده است»:

«مَعاشِرَ النّاسِ،»«آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ ۙ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ وُجُوهًا فَنَرُدَّهَا عَلَىٰ أَدْبَارِهَا أَوْ نَلْعَنَهُمْ كَمَا لَعَنَّا أَصْحَابَ السَّبْتِ ۚ

بِاللَّهِ ما عَنى بِهذِهِ الْآيَةِ اِلاّ قَوْماً مِنْ اَصْحابى اَعْرِفُهُمْ بِاَسْمائِهِمْ وَ اَنْسابِهِمْ، وَ قَدْ اُمِرْتُ بِالصَّفْحِ عَنْهُمْ. فَلْيَعْمَلْ كُلُّ امْرِئٍ عَلى ما يَجِدُ لِعَلِىٍّ فى قَلْبِهِ مِنَ الْحُبِّ وَ الْبُغْضِ.

مَعاشِرَ النّاسِ، النُّورُ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَسْلُوكٌ فِىَّ، ثُمَّ فى عَلِىِّ بْنِ اَبيطالِبٍ، ثُمَّ فِى النَّسْلِ مِنْهُ اِلَى الْقائِمِ الْمَهْدِىِّ الَّذى يَأْخُذُ بِحَقِّ اللَّهِ وَ بِكُلِّ حَقٍّ هُوَ لَنا، لاَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَدْ جَعَلَنا حُجَّةً عَلَى الْمُقَصِّرينَ وَ الْمُعانِدينَ وَ الْمُخالِفينَ وَ الْخائِنينَ وَ الْآثِمينَ وَ الظّالِمينَ وَ الْغاصِبينَ مِنْ جَميعِ الْعالَمينَ:

اى مردم، «ايمان آوريد به خدا و رسولش و به نورى كه همراه او نازل شده است قبل از آنكه هلاک كنيم وجوهى را و آن صورت‏ ها را به پشت برگردانيم يا آنان را مانند اصحاب سبت لعنت كنيم».

به خدا قسم، از اين آيه قصد نشده است مگر قومى از اصحابم كه آنان را به اسم و نسبشان مى ‏شناسم، ولى مأمورم بر آنان پرده‏ پوشى كنم.

پس هر كس عمل كند مطابق آنچه در قلبش از حب يا بغض نسبت به على ‏عليه السلام مى ‏يابد.

اى مردم، نور از جانب خداوند عز و جل در من نهاده شده و سپس در على بن ابى‏ طالب و بعد در نسل او تا مهدى قائم، كه حق خداوند و هر حقى كه براى ما باشد مى‏ گيرد، چرا كه خداوند عز و جل ما را بر كوتاهى كنندگان و بر معاندان و مخالفان و خائنان و گناهكاران و ظالمان و غاصبان از همه عالميان حجت قرار داده است.