آيه ۵۱ نساء و غدیر

از ویکی غدیر
آيه ۵۱ نساء و غدیر
آيه ۵۱ نساء و غدیر
مشخصات آیه
نام سورهنساء
شماره آیه۵۱
جزء۵
محتوای آیه
مکان نزولمدینه
ترتیل آیه
ترجمه صوتی


آیه ۵۱ سوره نساء آیه‌ای درباره لعنت جِبْت و طاغوت که دشمنان غدیر قلمداد شده‌اند.

موقعیت استفاده از آیه ۵۱ سوره نساء در غدیر چنین توصیف شده است: پيامبر صلى الله عليه و آله در مورد دوست و دشمن اهل ‏بیت ‏علیهم السلام در قرآن در خطبه غدیر مى‏‌فرمايند: «مَعاشِرَ النّاسِ، عَدُوُّنا مَنْ ذَمَّهُ اللَّه وَ لَعَنَهُ، وَ وَلِيُّنا كُلُّ مَنْ مَدَحَهُ اللَّه وَ احَبَّهُ؛ اى مردم، دشمن ما كسى است كه خداوند او را مورد مذمت و لعن قرار داده و دوست ما هر كسى است كه خداوند او را مدح نموده و دوست بدارد».[۱]

در این قسمت خطبه، يكى از مواردى كه پيامبر صلى الله عليه و آله به آنها اشاره کرده آيه لعنتِ طرفداران جِبْت و طاغوت (آیه ۵۱ سوره نساء) است: Ra bracket.png أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيباً مِنَ الْكِتابِ يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَ الطَّاغُوتِ وَ يَقُولُونَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا هؤُلاءِ أَهْدى مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا سَبِيلاً أُولئِكَ لَعَنَهُمُ اللَّه وَ مَنْ يَلْعَنِ اللَّه فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصِيراً؛ آيا كسانى را كه از كتاب [آسمانى‌] نصيبى يافته‌اند نديده‌اى؟ كه به «جبت» و «طاغوت» ايمان دارند، و درباره كسانى كه كفر ورزيده‌اند مى‌گويند: اينان از كسانى كه ايمان آورده‌اند راه‌يافته‌ترند La bracket.png.

جبت و طاغوت همان است كه اميرالمؤمنين‏ عليه السلام درباره آنان در دعاى قنوت خود فرمودند: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ الْعَنْ صَنَمَيْ قُرَيْشٍ وَ جِبْتَيْهَا وَ طَاغُوتَيْهَا؛ خدا بر محمد و آل او درود فرست و دو بت قریش را لعنت کن و جبت و طاغوت آنها را»؛[۲] کسانی كه دشمنان پيامبر صلى الله عليه و آله و منافقان را بر سلمان، ابوذر، مقداد و عمار مقدم داشتند و مؤمنان حقيقى را كنار زدند و لعنت ابدى خداوند را تا روزى كه بدعتشان پابرجاست، بر خود خريدند.[۳]

پانویس

  1. اسرار غدير، ص۱۵۳، بخش۷.
  2. المصباح، ص۵۵۲.
  3. غدير در قرآن، ج۲، ص۲۸.

منابع

  • اسرار غدیر؛ محمدباقر انصاری، تهران: نشر تک، ۱۳۸۴ش.
  • غدیر در قرآن، قرآن در غدیر؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۷ش.
  • المصباح (جنة الأمان الواقية و جنة الإيمان الباقية‌)؛ ابراهیم بن علی کفعمی، قم: دار الرضى، ۱۴۰۵ق.