اسود بن عامر شامی (ابوعبدالرحمن)
اسود بن عامر شاذان، ملقب به ابوعبدالرحمن، راوی حدیثی برجسته با اصالت شامی و اقامت در بغداد بود. او در حدود سال ۱۲۰ هجری قمری دیده به جهان گشود و در سال ۲۰۷ یا ۲۰۸ هجری قمری، در بغداد از دنیا رفت. جایگاه او در طبقه نهم راویان کتاب تقریب و نزد ابن حجر، ثقه شمرده شده است.[۱]
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | اسود بن عامر شاذان ابوعبدالرحمن |
| سرشناسی | راوی حدیث، ثقه، از مشاهیر طبقه نهم راویان |
| تولد | حدود ۱۲۰ هجری قمری، شام |
| وفات | ۲۰۷ یا ۲۰۸ هجری قمری، بغداد |
| محل دفن | بغداد |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | إسرائیل بن یونس، وأیوب بن عتبة الیمامی، وجعفر بن زیاد الأحمر و… |
| شاگردان | أبو ثور إبراهیم بن خالد الکلبی، وإبراهیم بن سعید الجوهری، وأحمد بن الخلیل البرجلانی |
| مذهب | اهل سنت |
| اطلاعات فرهنگی | |
| زمینه فعالیت | نقل حدیث، تعلیم حدیث |
| علت شهرت | وثاقت نزد علمای رجال و نقل روایات معتبر |
جایگاه راوی
علمای رجال درباره وثاقت او نظرات مثبتی ارائه کردهاند:
- ابوحاتم رازی، همانطور که فرزندش نقل کرده است، اسود بن عامر را فردی «صدوق و صالح» دانسته است.[۲]
- احمد بن حنبل بنا به نقل حنبل بن اسحاق، نه فقط او را ثقه، بلکه بیش از آن دانسته است.[۳]
- ابن الفراء حنبلی در کتاب طبقات، ضمن یادکرد او، ستایشی از شخصیتش به عمل آورده است.[۴]
- ابن حبان، او را در میان راویان ثقه آورده است.[۵]
- علی بن مدینی نیز او را ثقه معرفی کرده است.[۶]
- ابن سعد درباره او نوشته است: «صالحالحدیث بود و سال ۲۰۸ هجری قمری درگذشت».[۷]
- یحیی بن معین طبق نقل عثمان بن سعید دارمی و دیگران، درباره اسود بن عامر گفته است: «لا بأس به» (یعنی مورد ایراد نیست/اشکالی به او نیست)[۸]
در مجموع، اسود بن عامر شاذان در میان بزرگان رجالی از وثاقت و اعتبار بالایی برخوردار بوده و حدیثشناسانی چون ابن حجر، احمد بن حنبل، ابوحاتم رازی، ابن سعد و ابن حبان همگی وثاقت، صداقت و صلاحیت علمی او را مورد تأیید قرار دادهاند.
روایت حدیث غدیر[۹]
یکی از علما و بزرگان اهل سنت که حدیث غدیر را نقل کرده اسود بن عامر شامی، ابوعبدالرحمن (م ۲۰۸ ق) است.
در مسند احمد حدیث غدیر را در ماجرای احتجاج امیرالمؤمنین علیه السلام در رحبه کوفه از اسود بن عامر نقل کرده است.[۱۰]
ابن حجر و ابن حِبّان: از شعبه و حمّاد بن زید و حمّاد بن سَلَمه و ثوری و حسن بن صالح و جریر بن حازم و جماعتی دیگر روایت کرده، و احمد بن حنبل و ابوبکر بن ابی شَیبه و عثمان بن ابی شَیبه و علی بن مدینی و ابوثور و عمروِ ناقد و ابوکُرَیب و صغانی و دارِمی و حارث بن ابی اسامه و بقیّة بن ولید و دیگران از او روایت کردهاند. ابن مَعین و ابن مدینی و ابوحاتم و ابن سعد او را توثیق کردهاند.[۱۱]
پانویس
- ↑ تقریب التهذیب، ج۱، ص۱۴۶
- ↑ الجرح والتعدیل، ج۲، ص۲۹۴؛ تهذیب الکمال، ج۳، ص۲۲۶؛ تهذیب التهذیب، ج۱، ص۱۷۲
- ↑ تهذیب الکمال، ج۳، ص۲۲۶
- ↑ إکمال تهذیب الکمال، ج۲، ص۲۱۳
- ↑ تهذیب التهذیب، ج۱، ص۱۷۲
- ↑ الجرح والتعدیل، ج۲، ص۲۹۴؛ تهذیب التهذیب، ج۱، ص۱۷۲؛ تهذیب الکمال، ج۳، ص۲۲۶
- ↑ تهذیب التهذیب، ج۱، ص۱۷۲؛ تهذیب الکمال، ج۳، ص۲۲۶
- ↑ تهذیب الکمال، ج۳، ص۲۲۶؛ الجرح والتعدیل، ج۲، ص۲۹۴؛ تهذیب التهذیب، ج۱، ص۱۷۲
- ↑ چکیده عبقات الانوار (حدیث غدیر): ص ۲۱۷.
- ↑ مسند احمد بن حنبل: ج ۵ ص ۳۷۰.
- ↑ تهذیب التهذیب: ج ۱ ص ۳۴۰. الثقات: ج ۸ ص ۱۳۰.