خویلد بن خالد هذلی (ابو ذویب)

خويلد بن خَالِد بن محرث بن زبيد بن مَخْزُوم بن صاهلة بن كَاهِل بن الْحَارِث بن تَمِيم بن سعد ابْن هُذَيْل، ابوذؤیب الهذلي، شاعری فصیح و برجسته از قوم بنی‌هذیل بود که دوران‌های جاهلیت و اسلام را درک کرد و در مدینه سکونت داشت. او از شرکت‌کنندگان در سقیفه بنی‌ساعده بود و پس از پذیرش اسلام، با ابوبکر بیعت نمود. ابوذؤیب شاهد وفات پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌ و شرکت‌کننده در مراسم نماز و دفن پیامبر بود.

او در زمان خلافت عثمان زنده بود و در سال ۲۶ هجری همراه لشکر عبدالله بن سعد بن ابی‌سرح به آفریقا رفت و در فتح آن منطقه شرکت جست. سپس به همراه عبدالله بن زبیر و گروهی دیگر برای اطلاع دادن این فتح به عثمان به سوی مدینه حرکت کرد، اما در مصر درگذشت و ابن‌زبیر او را به خاک سپرد. ابوذؤیب دیوان شعری دارد که بخش‌هایی از آن چاپ شده است.

روايت حديث غدير

ابن‏ عقده در «حديث الولاية» و خوارزمی در مقتل خود حديث غدير را از ابوذويب روایت كرده ‏اند. وى از شعراى زمان جاهلیّت و عصر اسلام است.