عظمت
عظمت غدير[۱]
امام صادق عليه السلام روز غدير را با عظمت خاصى ياد كردند و چنين فرمودند: روز غدير روز عظيمى است كه خداوند حرمت آن را بر مؤمنين بزرگ قرار داده و دين را در آن كامل فرموده و نعمت را بر آنان تمام كرده، و آن عهد و پيمانى را كه از ايشان گرفته بود بر ايشان تجديد نموده است.[۲]
گاهى اين پرسش پيش مىآيد كه احياى غدير در ملكوت الهى و نزد افلاكيان به چه صورتى انجام مى گيرد؟
در پاسخ مى گوييم: واقعيت اين است كه خرد از درک ژرفاى اين مباحث ناتوان است و فهم همگان - جز معصومين عليهم السلام - در شناخت عظمت غدير در آسمان و نزد افلاكيان قاصر است، حتى درک و شناخت آنچه از پيشوايان معصوم عليهم السلام درباره عظمت غدير به ما رسيده است.
اما شناخت اينكه بزرگداشت غدير در حقيقت بزرگداشت عدالت، مديريت صحيح در امور معيشت و تأمين امنيت مردم و وانهادن ستمگرى، اجحاف و تبعیض است، خود مرتبه اى از شناخت غدير است و همين ما را بسنده است.
زمانى كه به مقتضاى فرمان خدا در غدير و نيز قبل آن بارها اعلام شد اميرالمؤمنين عليه السلام حاكم باشد، به اين معنى است كه همگان (بدون تبعيض طبقاتى و موقعيت هاى اجتماعى) در امنيت و آرامش به سر خواهند برد، و گرسنه، نيازمند، گمراهى و انحراف وجود نخواهد داشت و فرو دست ترين مردم در محضر عدالت، با فرا دست ترين افراد، حتى حاكمان يكسان خواهد بود. اگر در حال حاضر در جايى آسايش و نعمت هاى نسبى ديده شود، بىترديد در برابر اقيانوس موهبت هاى اميرالمؤمنين عليه السلام بسان قطره اى بيش نيست.
آنچه مسلّم است اينكه خط روشن و صحيح و صراط مستقيم الهى در ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام امتداد يافته است، تا از اين طريق فضائل و والايى ها بر جامعه حاكميت يابد. لذا روز غدير در حقيقت، روح و جوهر تمام روزهاى مقدس و الهى است. از اين رو بزرگ داشتن و زنده نگاه داشتن غدير، احياى عيد فطر، عيد قربان، روز جمعه و تمام عيدهاست. كما اينكه پايندگى عدالت، انصاف و تمام ارزشهايى كه سبب آفرينش و ارسال پيامبران عليهم السلام از سوى خدا بوده در غدير خلاصه مى شود.
و لذا در مورد غدير، تعابير مختلف ادبى و اجتماعى و علمى در كلام معصومين عليهم السلام به چشم مىخورد، كه براى اثبات روشن بودن چيزى است كه در غدير به عنوان ولایت مطرح شده است. به پنج مورد از اين كلمات قصار غديرى اشاره مى كنيم:
- مورد اول: در اين باره گاهى مى فرمايند: «غدير يعنى على عليه السلام»[۳]؛ و اشاره به اين نكته است كه غدير براى اعلان هيچ موضوع ديگرى جز نشان دادن مقام خاص على بن ابى طالب عليه السلام در مسئله امامت نبود.
- مورد دوم: گاهى مى فرمايند: «غدير يعنى امامتِ على عليه السلام»[۴]؛ و اشاره به اين نكته كه غدير براى اعلان هيچ موضوع ديگرى جز امامت نبود.
- مورد سوم: گاهى مى فرمايند: «غدير يعنى صاحب اختيارىِ مطلقِ امام»[۵]؛ و اشاره به اين نكته است كه اگر امام را خانه نشين كنند غدير را كنار گذاشته اند.
- مورد چهارم: گاهى مى فرمايند: «به حكم غدير يارى على عليه السلام واجب است»[۶]؛ و اشاره به اين نكته است كه خدا امام را براى مردم منصوب فرموده، و اگر مردم بى اعتنا باشند در واقع به وظيفه خود عمل نكرده اند.
- مورد پنجم: گاهى فرموده اند: «على عليه السلام مثل پيامبر صلى الله عليه و آله است»[۷]؛ و اشاره به اين است كه اگر كسى پيامبر صلى الله عليه و آله را قبول دارد نمى تواند بعد از او بدون امام بماند، و دقيقاً به همين دليل امام جايگزين تمام عيار پيامبر صلى الله عليه و آله است.
پانویس
- ↑ اسرار غدير: ص ۲۷۷. چهارده قرن با غدير: ص ۷۲. تبليغ غدير در سيره معصومين عليهم السلام: ص ۲۱۹، ۲۲۰. غدير چشمه زلال ولايت (شيرازى): ص ۲۶.
- ↑ اثبات الهداة: ج ۲ ص ۹۱.
- ↑ روضه كافى: ص ۲۷. اثبات الهداة: ج ۲ ص ۱۸ ح ۷۲.
- ↑ بحار الانوار: ج ۳۱ ص ۳۶۱.
- ↑ بحار الانوار: ج ۲۹ ص ۳-۱۸ و ج ۴۱ ص ۲۲۸.
- ↑ كتاب سليم: حديث ۱۱. بحار الانوار: ج ۳۲ ص ۳۸۸.
- ↑ اثبات الهداة: ج ۲ ص ۱۲۶ ص ۵۳۵ .