محمد بن ابی بکر بن عبدالرحمن
يكى از افرادى كه در سند خطبه غدیر در كتاب «الیقین» سید ابن طاووس - كه به امام باقر علیه السلام منتهى مى شود - نامشان آمده محمد بن ابى بكر بن عبدالرحمن است.
در سند خطبه غدير[۱]
احمد بن محمّد طبرى مشهور به (خليلى) در كتاب «مناقب على ابن ابى طالب عليه السّلام» كه در سال 411 در قاهره تأليف نموده از طريق استادش محمّد بن ابى بكر بن عبد الرحمن آورده و در روايت او چنين مذكور است:
در نتيجه (امر پيغمبر صلى اللّه عليه و آله) مردم به بيعت با او شتافتند و گفتند: شنيديم امر خدا و رسولش را بدل و بزبان و بجميع جوارح و اعضاء خود فرمانبرداريم سپس خود را با دستهاى گشاده براى مصافحه و بيعت بر رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و على عليه السّلام افكندند و اول كسى كه دست بيعت به رسول خدا صلى اللّه عليه و آله داد ابو بكر و عمر و طلحه و زبير بود و سپس باقى مهاجرين و سائر مردم بر حسب طبقات و مراتبشان، تا اينكه نماز ظهر و عصر در يك وقت بجا آورده شد و همچنين نماز مغرب و عشاء در يك زمان انجام گرفت و تا سه روز پيوسته امر دست دادن خلق و بيعت آنها ادامه داشت. و رسول خدا صلى اللّه عليه و آله پس از بيعت هر دسته و گروهى مىفرمود: الحمد لله الذى فضلنا على جميع العالمين و در نتيجه دست دادن و مصافحه سنّت جاريه و رسم متداولى گشت تا آنجا كه آن را كسانى بكار بردند كه ذى حق نبودند.[۲]