معاد
اُذْکُرُوا الْمَماتَ وَ الْمَعادَ وَ الْحِسابَ وَ الْمَوازینَ وَ الْمُحاسَبَةَ بَیْنَ یَدَیْ رَبِّ الْعالَمینَ وَ الثَّوابَ وَ الْعِقابَ. فَمَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ اُثیبَ عَلَیْها وَ مَنْ جاءَ بِالسَّیِّئَةِ فَلَیْسَ لَهُ فِی الْجِنانِ نَصیبٌ.
مرگ و قیامت و حساب و میزان و رسیدگی به اعمال و حسابرسی در پیشگاه عدل پروردگار جهانیان و پاداش و کیفر را همواره به یاد داشته باشید. هر کس کار نیکی آورد به او پاداش داده شود، و کسی که گناه با خود آورد برای او نصیب و بهرهای از بهشت نخواهد بود.
پیامبر صلی الله علیه وآله در این فراز از خطبه امر به ذکر و یاد مرگ نموده و از مردم میخواهند از این دنیا برای معاد و روز حساب توشه بردارند و هشدار میدهند که اگر حسنه ذخیره نمایید جایگاه شما در بهشت بوده و اگر سیئه با خود همراه ببرید در جنان نخواهید بود. بهترین توشه برای سفر آخرت قطعاً تقوی است به خاطر همین در فراز قبل آن حضرت فرمودند: مَعاشِرَ النّاسِ، التَّقْوی التَّقْوی وَ احْذَرُوا السّاعَةَ کَما قالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: «إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَیْءٌ عَظِیمٌ؛ ای مردم! تقوی را، تقوی را. از قیامت بر حذر باشید همانگونه که خدای عزّ و جل فرموده: «زلزله قیامت شیئ عظیمی است».
پذیرش ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام و پیروی از آن حضرت بهترین توشه برای سفر آخرت خواهد بود که به واسطهٔ تقوی حاصل خواهد شد آنانی که در غدیر بیعت نموده و در سقیفه بیعت شکستند همان گروهی هستند که به واسطهٔ بی تقوایی، جز سیئه و گناه توشهای برنگزیده و جایگاه آنها دوزخ خواهد بود.
هشدار عذاب قیامت به منافقین
در حالی که سخن از صاحب اختیاری امامان علیهم السلام است، خاطر نشان ساختن وحشت عظیم از منظره هولناک قیامت، چراغ خطری پیش روی امت اسلام است که با یادآوری آن بر در خانه صاحب اختیارشان حضرت علی بن ابی طالب علیه السلام آتش به پا نکنند، و با به خاطر آوردن آن روزِ تنهایی که حتی مادران شیرخوار فرزند خود را رها میکنند محسن و زهرا علیه السلام را بین در و دیوار به شهادت نرسانند!!
راستی اگر مسلمانان اعتقاد به قیامت داشته باشند و بدانند که در آن روز خداوند دستورات امروز غدیر را مطالبه خواهد کرد، آیا باز هم علی علیه السلام را رها خواهند کرد؟ آیا جدایی از غدیر را فاصله گرفتن از بهشت احساس نخواهند کرد؟ آیا زیر پرچم سقیفه رفتن را گام نهادن در آتش و ورود به جهنم نخواهند دانست؟ آیا هنوز تا قیامت نرسیده نمیتوان از جهنمِ سقیفه نجات یافت و به بهشتِ غدیر وارد شد؟
گویا فاصله غدیر تا سقیفه تصویری از فاصله بهشت و جهنم است. غدیر پلی بر بهشت است که سقیفه بر سر راه آن قرار گرفته تا معلوم شود که باید ایمان ما به ولایت علی علیه السلام آن قدر محکم باشد که هنگام عبور از این پل در جهنم سقیفه سقوط نکنیم.
به راستی که هم هدایتِ غدیر بُرنده است و هم ضلالتِ سقیفه، که اگر تیزی اعتقاد به غدیر بتواند سقیفه را بِبُرد و ریز ریز کند و نابود سازد، بهشت پایان این مسیر پر خطر خواهد بود، ولی اگر قیچیِ سقیفه که در چنگال شیطان است در دلی جای داشته باشد و غدیر را از آن جدا سازد، راه بهشت هم بینشانِ آن گم خواهد شد و پایانی جز سقوط در جهنم نخواهد داشت.