۲۳٬۲۳۲
ویرایش
خلقت نوری اميرالمؤمنین علیه السلام: تفاوت میان نسخه‌ها
خلقت نوری اميرالمؤمنین علیه السلام (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۹ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۳
، ۲۹ ژانویهٔ ۲۰۲۳بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
==خلقت نورى اميرالمؤمنين عليه السلام <ref>غدير در قرآن: ج ۲ ص | ==خلقت نورى اميرالمؤمنين عليه السلام<ref>غدير در قرآن: ج ۲ ص ۲۰۵،۲۰۳،۲۰۲،۱۹۸،۱۹۷. واقعه قرآنى غدير: ص ۱۵۳.</ref>== | ||
از جمله آياتى كه در غدير به صورت تركيب و تضمين در كلام حضرت ديده مى شود، آيه ۸ سوره تغابن و آيه ۱۵۷ سوره اعراف است: | از جمله آياتى كه در غدير به صورت تركيب و تضمين در كلام حضرت ديده مى شود، آيه ۸ سوره تغابن و آيه ۱۵۷ سوره اعراف است: | ||
«فَآمِنُوا بِاللَّه وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذِى أَنْزَلْنا وَ اللَّه بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ» : | «فَآمِنُوا بِاللَّه وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذِى أَنْزَلْنا وَ اللَّه بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ»: | ||
«به خدا و رسولش و نورى كه نازل كرديم | «به خدا و رسولش و نورى كه نازل كرديم [[ایمان]] آوريد و خداوند به آنچه انجام مى دهيد آگاه است». | ||
«الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ النَّبِىَّ الْأُمِّىَّ الَّذِى يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِى التَّوْراةِ وَ الْإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّباتِ وَ يُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبائِثَ وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلالَ الَّتِى كانَتْ عَلَيْهِمْ، فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِى أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»<ref>اعراف / ۱۵۷.</ref> : | «الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ النَّبِىَّ الْأُمِّىَّ الَّذِى يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِى التَّوْراةِ وَ الْإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّباتِ وَ يُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبائِثَ وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلالَ الَّتِى كانَتْ عَلَيْهِمْ، فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِى أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»<ref>اعراف / ۱۵۷.</ref>: | ||
«آنان كه پيروى مى كنند از پيامبر امّى كه ذكر او را در تورات و انجيل نوشته شده مى يابند، او كه آنان را به معروف امر مى كند و از منكر نهى مى نمايد و طيبات را بر آنان حلال مى كند و بار سنگين و زنجيرهايى كه بر گردنشان است از آنان بر مى دارد. پس آنان كه به او ايمان آورند و تعظيمش نمايند و ياريش كنند و از نورى كه همراه او نازل شده پيروى نمايند رستگارند» . | «آنان كه پيروى مى كنند از پيامبر امّى كه ذكر او را در تورات و انجيل نوشته شده مى يابند، او كه آنان را به معروف امر مى كند و از منكر نهى مى نمايد و طيبات را بر آنان حلال مى كند و بار سنگين و زنجيرهايى كه بر گردنشان است از آنان بر مى دارد. پس آنان كه به او ايمان آورند و تعظيمش نمايند و ياريش كنند و از نورى كه همراه او نازل شده پيروى نمايند رستگارند» . | ||
در اين باره | در اين باره پيامبر صلى الله عليه و آله در [[خطبه غدیر]] فرمود: مَعاشِرَ النّاسِ، آمِنُوا بِاللَّه وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذى انْزِلَ مَعَهُ ... . | ||
مَعاشِرَ النّاسِ، النُّورُ مِنَ اللَّه عَزَّ وَ جَلَّ مَسْلُوكٌ فِىَّ، ثُمَّ فى عَلِىِّ بْنِ ابى طالِبٍ، ثُمَّ فِى النَّسْلِ مِنْهُ الَى الْقائِمِ الْمَهْدِىِّ: | |||
اى مردم، ايمان آوريد به خدا و پيامبرش و نورى كه همراه او نازل شده است. اى مردم، نور از طرف خداوند عز و جل در من نهاده شده و سپس در على بن ابى طالب و سپس در نسل او تا مهدى قائم قرار داده شده است.<ref>اسرار غدير: ص ۱۴۸ بخش ۶ .</ref> | |||
امام صادق | آنچه در اينجا قابل ذكر است ارتباط اين نور با مسئله [[رسالت|نبوت]] و [[امامت]] است، تا نكته اصلى در آيه «وَ النُّورِ الَّذى انْزِلَ مَعَهُ» را دريابيم. | ||
[[امام صادق علیه السلام]] تاريخچه اعتقادى اين ارتباط را چنين بيان مى فرمايد: | |||
محمد و على عليهما السلام دو هزار سال قبل از خلقت مخلوقات نورى در پيشگاه خداوند جل جلاله بودند. | محمد و على عليهما السلام دو هزار سال قبل از خلقت مخلوقات نورى در پيشگاه خداوند جل جلاله بودند. | ||
آنگاه كه | آنگاه كه [[ملائکه]] خلق شدند آن نور را ديدند كه سرچشمه اى داشت و شعاع هاى نورانى از آن منشعب بود. | ||
پرسيدند: خداى ما و سيد ما، اين نور چيست؟ | پرسيدند: خداى ما و سيد ما، اين نور چيست؟ | ||
خداوند عز و جل فرمود: اين نورى است كه اصل آن نبوت و فرع آن امامت است. نبوت براى محمد بنده و پيامبر من، و امامت براى على حجت و ولى من است، كه اگر آن دو نبودند مخلوقات را خلق نمى كردم. <ref>بحار الانوار: ج ۱۵ ص ۱۱ و ج ۳۸ ص ۸۰ .</ref> | خداوند عز و جل فرمود: اين نورى است كه اصل آن نبوت و فرع آن امامت است. نبوت براى محمد بنده و پيامبر من، و امامت براى على حجت و ولى من است، كه اگر آن دو نبودند مخلوقات را خلق نمى كردم.<ref>بحار الانوار: ج ۱۵ ص ۱۱ و ج ۳۸ ص ۸۰ .</ref> | ||
در جلوه اى ديگر | در جلوه اى ديگر پيامبر صلى الله عليه و آله مى فرمايد: من و على چهارده هزار سال قبل از خلق آدم در پيشگاه خداوند نورى بوديم. آنگاه كه خدا آدم را خلق نمود آن نور را دو قسمت نمود: جزئى من و جزء ديگر على.<ref>بحار الانوار: ج ۳۵ ص ۲۴ ح ۱۸.</ref> | ||
امام | [[امام سجّاد علیه السلام|امام سجاد علیه السلام]] اتحاد رشته نبوت و امامت با ذكر همه معصومين عليهم السلام را چنين بيان فرموده است: خداوند محمد و على و يازده امام بعد از او را از نور عظمتش ارواحى خلق نمود كه در پرتو نورش قبل از خلقت مخلوقات او را عبادت مى كردند.<ref>بحار الانوار: ج ۱۵ ص ۲۳.</ref> | ||
اين نورانيت پيچيدگى خاصى دارد كه اقتضا مى كند آن را ساده ننگريم و تعمق بيشترى در اين فصل اعتقادى داشته باشيم. همان گونه كه يک سوى اين نور | اين نورانيت پيچيدگى خاصى دارد كه اقتضا مى كند آن را ساده ننگريم و تعمق بيشترى در اين فصل اعتقادى داشته باشيم. همان گونه كه يک سوى اين نور محمد صلى الله عليه و آله و على عليه السلام هستند سوى ديگر آن حضرت زهرا عليها السلام است. | ||
جا دارد كلام امام صادق | جا دارد كلام [[امام صادق علیه السلام]] در اين باره را با دقت مورد توجه قرار دهيم، آنگاه كه از حضرتش پرسيدند: چرا [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت فاطمه علیها السلام]] «زهرا» ناميده شده است؟ | ||
فرمود: زيرا خداوند او را از نور عظمتش خلق نمود. وقتى نور او تابيد آسمان ها و زمين به نور او روشن شد و چشمان ملائكه را خيره كرد. | فرمود: زيرا خداوند او را از نور عظمتش خلق نمود. وقتى نور او تابيد آسمان ها و زمين به نور او روشن شد و چشمان ملائكه را خيره كرد. | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۳: | ||
خداوند در پاسخ آنان چنين وحى فرستاد: | خداوند در پاسخ آنان چنين وحى فرستاد: | ||
اين نورى از نور من است كه او را در آسمان جاى داده ام و او را از عظمت خويش خلق نموده ام. او را از صلب پيامبرى از پيامبرانم بيرون مى آورم كه او را بر همه پيامبرانم فضيلت داده ام. از اين نور امامانى بيرون مى آورم كه براى بپا داشتن امر من قيام مى كنند و مردم را به سخن حق من هدايت مى نمايند آنان را پس از پايان وَحيَم جانشينانم در زمين قرار مى دهم. <ref>بحار الانوار: ج ۴۳ ص ۱۲.</ref> | اين نورى از نور من است كه او را در آسمان جاى داده ام و او را از عظمت خويش خلق نموده ام. او را از صلب پيامبرى از پيامبرانم بيرون مى آورم كه او را بر همه پيامبرانم فضيلت داده ام. | ||
از اين نور امامانى بيرون مى آورم كه براى بپا داشتن امر من قيام مى كنند و مردم را به سخن حق من هدايت مى نمايند آنان را پس از پايان وَحيَم جانشينانم در زمين قرار مى دهم.<ref>بحار الانوار: ج ۴۳ ص ۱۲.</ref> | |||
اكنون كه مسير اين نور نهاده شده در وجود معصومين عليهم السلام را دانستيم، آثار نورانى آن در هدايت مستقيم مردم برايمان شگفت انگيز خواهد بود. | |||
در شب معراج خداوند به پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: يا محمد، به على خبر بده كه او پرچم هدايت و امام اوليائم، و نور كسانى است كه مرا اطاعت كنند.<ref>بحار الانوار: ج ۱۸ ص ۳۳۹.</ref> | |||
در فرمايشى پيامبر صلى الله عليه و آله نورِ بهشت را كه آخرين منزل هدايت يافتگان است به اين نور ارتباط مى دهد و مى فرمايد: | |||
آنگاه كه خداوند عز و جل بهشت را خلق فرمود آن را از نور عرش خود خلق كرد. سپس از آن نور گرفت و ثُلثى را به من و ثلثى به فاطمه عليها السلام و ثلثى را به على و اهل بيتش عليهم السلام داد. | |||
به هر كس از آن نور رسيده باشد به ولايت آل محمد عليهم السلام هدايت مى شود، و به هر كس از آن نور نرسيده باشد از ولايت آل محمدعليهم السلام منحرف مى شود.<ref>بحار الانوار: ج ۸ ص ۱۸۸ و ج ۴۳ ص ۴۴.</ref> | |||
پس از اهانت هايى كه منافقين پس از خطبه غدير نسبت به | پس از اهانت هايى كه منافقين پس از خطبه غدير نسبت به پيامبر صلى الله عليه و آله و اميرالمؤمنين عليه السلام داشتند، حارث فهرى برخاست و با لسانى تند و با جسارت در برابر پيامبر صلى الله عليه و آله قرار گرفت و گفت: | ||
«وقتى قرار شد تو رسول اللَّه باشى و على جانشين بعد از تو باشد و فاطمه دخترت سيده زنان عالم و حسن و حسين سيد جوانان اهل بهشت باشند، پس براى ساير قريش چيزى باقى نگذاشته اى»؟! | |||
پيامبرصلى الله عليه وآله فرمود: من اين مقامات را تعيين نكرده ام بلكه خداوند معين فرموده است. | پيامبرصلى الله عليه وآله فرمود: من اين مقامات را تعيين نكرده ام بلكه خداوند معين فرموده است. | ||