۴٬۰۶۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{متن قرآن|إِنَّمَا النَّجْوى مِنَ الشَّيْطانِ لِيَحْزُنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَيْسَ بِضارِّهِمْ شَيْئاً إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَ عَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ.}}: نجوى از شيطان است تا ايمان آورندگان را محزون نمايد و به آنان ضررى نمىرساند مگر با اجازه خداوند. پس توكل كنندگان بر خدا توكل نمايند. | |||
نجوى از شيطان است تا ايمان آورندگان را محزون نمايد و به آنان ضررى نمىرساند مگر با اجازه خداوند. پس توكل كنندگان بر خدا توكل نمايند. | |||
=== موقعيت تاريخى === | === موقعيت تاريخى === | ||
خط ۸: | خط ۶: | ||
افراد ديگرى نيز بدان پيوستند كه قبل از همه معاذ بن جبل و سالم مولى ابى حذيفة بود. عبد الرحمن بن عوف و مغيرة بن شعبه نيز نفرات بعدى بودند تا آنكه با پيوستن عثمان و معاويه و عمرو عاص و ابوهريره و طلحه و سعد بن ابى وقاص و ابوموسى اشعرى عدد آنان به 14 نفر رسيد كه در نقشه قتل پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله در كوه هَرشى شركت كردند، و سپس بيست نفر ديگر به آنان اضافه شدند كه در مدينه صحيفه ملعونه دوم را در خانه ابوبكر امضا كردند. | افراد ديگرى نيز بدان پيوستند كه قبل از همه معاذ بن جبل و سالم مولى ابى حذيفة بود. عبد الرحمن بن عوف و مغيرة بن شعبه نيز نفرات بعدى بودند تا آنكه با پيوستن عثمان و معاويه و عمرو عاص و ابوهريره و طلحه و سعد بن ابى وقاص و ابوموسى اشعرى عدد آنان به 14 نفر رسيد كه در نقشه قتل پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله در كوه هَرشى شركت كردند، و سپس بيست نفر ديگر به آنان اضافه شدند كه در مدينه صحيفه ملعونه دوم را در خانه ابوبكر امضا كردند. | ||
امام باقر عليه السلام هسته مركزى صحيفه ملعونه اول را كه شأن نزول آيه | امام باقر عليه السلام هسته مركزى صحيفه ملعونه اول را كه شأن نزول آيه {{متن قرآن|إِنَّمَا النَّجْوى}}هستند، با تطبيق بر آيه توصيف فرموده است. راوى از امام درباره آيه دهم سوره مجادله {{متن قرآن|إِنَّمَا النَّجْوى مِنَ الشَّيْطانِ}}: «سخن سِرّى و در گوشى از شيطان است» سؤال مىكند. | ||
حضرت مىفرمايد: منظور عمر است. | حضرت مىفرمايد: منظور عمر است. | ||
سپس درباره آيه هفتم آن سوره سؤال مىكند: | سپس درباره آيه هفتم آن سوره سؤال مىكند: {{متن قرآن|ما يَكُونُ مِنْ نَجْوى ثَلاثَةٍ إِلَّا هُوَ رابِعُهُمْ}}: «هيچ نجواى سه نفرى نيست مگر اينكه او چهارمى آنان است». | ||
حضرت مىفرمايد: منظور ابوبكر و عمر است و ابوعبيده جراح امين آنان بوده، آنگاه كه جمع شدند و درون كعبه رفتند و بين خود عهد نامهاى نوشتند كه | حضرت مىفرمايد: منظور ابوبكر و عمر است و ابوعبيده جراح امين آنان بوده، آنگاه كه جمع شدند و درون كعبه رفتند و بين خود عهد نامهاى نوشتند كه {{متن عربی|انْ ماتَ مُحَمَّدٌ انْ لايَرْجِعَ الْامْرُ فيهِمْ ابَداً}}: «اگر محمد از دنيا رفت امر خلافت تا ابد به خاندان او باز نگردد». <ref>بحار الانوار: ج ۱۷ ص ۲۹ ح ۷، ج ۲۸ ص ۸۵، ج ۳۷ ص ۸۵ ح ۲؛ تفسير القمى: ج ۲ ص ۳۵۶.</ref> | ||
امام صادق عليه السلام نيز درباره شأن نزول آيه | امام صادق عليه السلام نيز درباره شأن نزول آيه{{متن قرآن|ما يَكُونُ مِنْ نَجْوى ثَلاثَةٍ ...}} مىفرمايد: اين آيه درباره ابوبكر و عمر و معاذ بن جبل و ابوعبيده جراح و عبد الرحمن بن عوف و سالم مولى ابى حذيفه و مغيرة بن شعبه نازل شده است كه آن پيمان نامه را بين خود نوشتند و ميثاق بستند و از يكديگر پيمان گرفتند كه:{{متن عربی|«لَئِنْ مَضى مُحَمَّدٌ لا تَكُونُ الْخِلافَةُ فى بَنى هاشِمٍ وَ لَاالنُّبُوَّةَ ابَداً}}: «اگر محمد از دنيا رفت هرگز نگذاريم هم خلافت و هم نبوت در بنى هاشم باشد». | ||
خداوند عزوجل هم اين آيه را درباره آنان نازل كرد. <ref>بحار الانوار: ج ۲۸ ص | خداوند عزوجل هم اين آيه را درباره آنان نازل كرد. <ref>بحار الانوار: ج ۲۸ ص ۱۲۳؛ الكافى: ج ۸ (روضه) ص ۱۷۹.</ref>در روايت ديگرى از ابن عباس نزول اين آيه مربوط به زمانى است كه بزرگان قريش معاهده نامهاى نوشتند و در آن بر قتل على عليه السلام هم پيمان شدند، و آن نوشته را به ابوعبيده جراح سپردند. | ||
آيه «ما يَكُونُ مِنْ نَجْوى ثَلاثَةٍ إِلَّا هُوَ رابِعُهُمْ ...»: «هيچ نجواى سه نفرهاى نيست مگر آنكه خداوند چهارمى آنان است» نازل شد. پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله آن پيمان نامه را از ابوعبيده مطالبه كرد و او آن را تحويل داد.<ref>الصراط المستقيم: ج ۱ ص ۲۹۶. در ج ۱ ص ۲۳۵- ۲۳۶ كتاب حاضر نزول آيه «يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ ما قالُوا ...» در همين مورد ذكر شد.</ref> | آيه «ما يَكُونُ مِنْ نَجْوى ثَلاثَةٍ إِلَّا هُوَ رابِعُهُمْ ...»: «هيچ نجواى سه نفرهاى نيست مگر آنكه خداوند چهارمى آنان است» نازل شد. پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله آن پيمان نامه را از ابوعبيده مطالبه كرد و او آن را تحويل داد.<ref>الصراط المستقيم: ج ۱ ص ۲۹۶. در ج ۱ ص ۲۳۵- ۲۳۶ كتاب حاضر نزول آيه «يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ ما قالُوا ...» در همين مورد ذكر شد.</ref> |
ویرایش