پرش به محتوا

آیه ۲۸۵ بقره و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۳: خط ۱۳:


«پيامبر ايمان آورد به آنچه از پروردگارش بر او نازل شده و همه مؤمنين ايمان آورده ‏اند به خدا و ملائكه و كتاب‏ ها و پيامبرانش، بين احدى از پيامبرانش فرقى قائل نمى ‏شويم؛ و گفتند: شنيديم و اطاعت كرديم. پروردگارا، مغفرت تو را مى‏ خواهيم و بازگشت به سوى توست».
«پيامبر ايمان آورد به آنچه از پروردگارش بر او نازل شده و همه مؤمنين ايمان آورده ‏اند به خدا و ملائكه و كتاب‏ ها و پيامبرانش، بين احدى از پيامبرانش فرقى قائل نمى ‏شويم؛ و گفتند: شنيديم و اطاعت كرديم. پروردگارا، مغفرت تو را مى‏ خواهيم و بازگشت به سوى توست».
در روایتى که علی بن‌ابراهیم به سند خود از امام صادق علیه السلام نقل کرده، آمده است که آیه {{متن قرآن|آمن‌الرّسول}} خطاب دو جانبه و بى‌واسطه خداوند با پیامبر در شب معراج است.
در این روایت، امام صادق علیه السلام از پیامبر صلى الله علیه و آله نقل مى‌کند: هنگامى که در معراج به سدرةالمنتهی رسیدم و تا اندازه دو قوس کمان به او نزدیک شدم، پروردگارم ندا داد: {{متن قرآن|آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ}}و من از طرف خود و امّتم به خداوند پاسخ دادم:{{متن قرآن|وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّه وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ، لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ وَ قالُوا سَمِعْنا وَ أَطَعْنا غُفْرانَكَ رَبَّنا وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ}} و گفتم: {{متن قرآن|سَمِعنا و أَطَعنا غُفرانَكَ رَبَّنا و إِلیكَ المَصِیر}}؛ آن‌گاه خداوند فرمود: {{متن قرآن|لَايُكِلّفُ اللّهُ نَفسًا إِلّا وُسعَها لَها ماكَسبَت و عَلیهَا ما اکتَسبَت}}و من از خدا خواستم: {{متن قرآن|رَبَّنا لَاتُؤاخِذنَا إَن نَسِینا أو أَخطَأنا}} و خداوند فرمود: پذیرفتم.
گفتم:{{متن قرآن|رَبَّنا ولَاتَحمِل عَلَینا إِصرًا كَماحَملتَهُ عَلى الّذِینَ مِن قَبلِنا}} و خداوند این دعا را نیز پذیرفت.
و گفتم {{متن قرآن|رَبَّنا و لَاتُحمّلنا مالَاطاقَةَ لَنَا بِهِ و اعفُ عَنّا واغفِرلَنا وارحَمنَا أَنتَ مَولنا فَانصُرنا عَلى‌القَومِ الکفِرین}} و خداوند پاسخ داد: هر آن‌چه را از من خواستى، به تو و امّت تو بخشیدم.<ref>تفسیرقمى، ج ۱، ص ۱۲۲؛ نورالثقلین، ج ۱، ص ۳۰۶.</ref>
در روایتى دیگر، پیامبر صلى الله علیه و آله با استناد به همین آیه فرموده است: چهار چیز (خطا، فراموشى، آن چه از روى اکراه انجام مى‌شود و آن چه خارج از طاقت انسان است) از امّت من برداشته شده است.<ref>الکافى، ج ۲، ص ۴۶۲؛ تفسیر ابن کثیر، ج ۱، ص ۳۵۰.</ref>


اين آيه از چهار بُعد قابل بررسى است:
اين آيه از چهار بُعد قابل بررسى است:
خط ۲۸: خط ۳۸:


=== تحليل تاريخى: سمع و طاعت در امامت دوازده امام ‏عليهم السلام ===
=== تحليل تاريخى: سمع و طاعت در امامت دوازده امام ‏عليهم السلام ===
استشهاد به اين آيه در موقعيتى از خطبه غدير انجام گرفته كه پيامبر صلى الله عليه و آله از آغاز بخش ۱۱ خطبه -  كه آخرين بخش خطبه است -  تقريباً تمام خطبه را تلخيص فرموده و درباره همه آن از مردم اقرار مى‏ گيرد.اين اقرار با عبارات مختلف از مردم خواسته شده كه آغاز آن «انّا سامِعُونَ مُطيعُونَ راضُونَ مُنْقادُونَ...» است.
استشهاد به اين آيه در موقعيتى از خطبه غدير انجام گرفته كه پيامبر صلى الله عليه و آله از آغاز بخش ۱۱ خطبه -  كه آخرين بخش خطبه است -  تقريباً تمام خطبه را تلخيص فرموده و درباره همه آن از مردم اقرار مى‏ گيرد.اين اقرار با عبارات مختلف از مردم خواسته شده كه آغاز آن {{متن عربی|انّا سامِعُونَ مُطيعُونَ راضُونَ مُنْقادُونَ...}} است.


سپس با جمله {{متن عربی|نُبايِعُكَ عَلى ذلِكَ بِقُلُوبِنا وَ انْفُسِنا وَ الْسِنَتِنا وَ ايْدينا}} مؤكّد شده است. آنگاه با جمله {{متن عربی|وَ لا نُغَيِّرُ وَ لا نُبَدِّلُ، وَ لا نَشُكُّ وَ لا نَجْحَدُ وَ لا نَرْتابُ، وَ لا نَرْجِعُ عَنِ الْعَهْدِ وَ لا نَنْقُضُ الْميثاقَ}} محكم كارى بيشترى پيرامون آن صورت گرفته است.در فراز بعدى كلمات دقيق‏ ترى درباره اين اقرار به ميان آمده:
سپس با جمله {{متن عربی|نُبايِعُكَ عَلى ذلِكَ بِقُلُوبِنا وَ انْفُسِنا وَ الْسِنَتِنا وَ ايْدينا}} مؤكّد شده است. آنگاه با جمله {{متن عربی|وَ لا نُغَيِّرُ وَ لا نُبَدِّلُ، وَ لا نَشُكُّ وَ لا نَجْحَدُ وَ لا نَرْتابُ، وَ لا نَرْجِعُ عَنِ الْعَهْدِ وَ لا نَنْقُضُ الْميثاقَ}} محكم كارى بيشترى پيرامون آن صورت گرفته است.در فراز بعدى كلمات دقيق‏ ترى درباره اين اقرار به ميان آمده:
۴٬۰۶۴

ویرایش