۱٬۹۲۲
ویرایش
آیات ۵۰ تا ۵۲ نمل و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(اصلاح ارقام) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
== آیاتی نازل‌شده علیه صحیفه ملعونه == | == آیاتی نازل‌شده علیه صحیفه ملعونه == | ||
آیات 50 تا 52 سوره نمل از جمله آياتى دانسته شده كه در [[حجةالوداع]] (پس اتمام مراسم حج و پيش از غدير) در مورد [[صحیفه ملعونه دوم|صحيفه ملعونه اول]] بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شد | آیات 50 تا 52 سوره نمل از جمله آياتى دانسته شده كه در [[حجةالوداع]] (پس اتمام مراسم حج و پيش از غدير) در مورد [[صحیفه ملعونه دوم|صحيفه ملعونه اول]] بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شد:<ref>غدير در قرآن، ج۱، ص۲۵۴؛ واقعه قرآنى غدير، ص۵۲.</ref> | ||
{{قرآن|وَ مَكَرُوا مَكْراً وَ مَكَرْنا مَكْراً وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ. فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ مَكْرِهِمْ أَنَّا دَمَّرْناهُمْ وَ قَوْمَهُمْ أَجْمَعِينَ. فَتِلْكَ بُيُوتُهُمْ خاوِيَةً بِما ظَلَمُوا إِنَّ فِى ذلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ|ترجمه=آنان مكرى به‌كار بستند و ما هم مكرى نموديم، در حالى كه آنان متوجه نبودند. بنگر عاقبت مكر آنان چه شد كه ما آنان و قومشان را همگى نابود كرديم. اين است خانههاى آنان كه به خاطر ظلمشان خالى مانده است. در اين ماجرا آيتى است براى قومى كه بدانند}} | |||
== موقعيت تاريخى نزول آیات == | |||
بستر نزول آیات 50 تا 52 سوره نمل از سوی برخی محققان چنین ترسیم شده است: يكى از اقدامات [[منافقین|منافقين]] در سال آخر عمر پيامبر صلى الله عليه و آله ماجراى نگارش [[صحیفه ملعونه اول|صحیفه ملعونه]] است. پس از [[حجةالوداع]] و پيش از غدير، [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]]، [[عمر بن خطاب|عمر]]، [[معاذ بن جبل]]، [[سالم مولی ابی حذیفه|سالم مولی ابیحذیفه]] و [[ابوعبیده جرّاح|ابوعبیده جراح]] صحيفهاى نوشتند كه نگذارند خلافت به [[معصومین علیهم السلام|اهل بیت علیهم السلام]] برسد. صحیفه‌ای که اقدامی علیه دین الهی و رستگاری بشر بود. خداوند با نزول ۹ آيه پى‌درپى جوانب مختلف اين توطئه را مورد نكوهش قرار داد و آن را در متن قرآن ثبت كرد. | |||
اين | از میان این آیات، آیات 50 تا 52 سوره نمل درباره وجهی از اين ماجرا نازل شد كه ديگر خداوند اعلام داشت كه در برابر مكر و حيله اصحاب صحیفه دستگاه الهى هم برنامه دارد و بايد عاقبت را ديد و نتايج را بر شمرد. صحيفه ملعونه جلوههاى ضد الهى بسيارى در درون داشت. يک جهت آن مكر با خدا و حيله عليه دين خدا بود. خداوند در قرآن مواردى از مكر مردم در برابر خود را ياد مىكند و اعلام مى دارد كه خدا هم در برابر حيله آنان مكر مىكند. آنگاه مردم را به مقايسه دو مكر دعوت مىنمايد.<ref>غدير در قرآن، ج۱، ص۲۵۴.</ref> | ||
متن روايتى كه نزول آيات فوق را در مسئله صحيفه ملعونه دانسته چنين است: | |||
لَمّا تَعاقَدُوا عَلَيْها نَزَلَتْ: «وَ مَكَرُوا مَكْراً وَ مَكَرْنا مَكْراً وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ ...»: | لَمّا تَعاقَدُوا عَلَيْها نَزَلَتْ: «وَ مَكَرُوا مَكْراً وَ مَكَرْنا مَكْراً وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ ...»: | ||