۱٬۹۲۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
(اصلاح ارقام) |
||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
از سوی برخی محققان درباره تحلیل اعتقادی نزول آیات 50 تا 52 سوره نمل در مورد اصحاب [[صحیفه ملعونه اول]] چنین گفته شده است: اصحاب صحیفه ملعونه با پيماننامه خود عليه خدا مكر و حيله بهكار بستند. آنها آن پیماننامه را پيگيرى كردند تا ريشه اسلام را بكَنند، غافل از آنكه خداوند براى امتحان مردم مانع آنان نشد و اين مكر الهى بود كه زمينه امتحان آنان و همه مردم فراهم شود. | از سوی برخی محققان درباره تحلیل اعتقادی نزول آیات 50 تا 52 سوره نمل در مورد اصحاب [[صحیفه ملعونه اول]] چنین گفته شده است: اصحاب صحیفه ملعونه با پيماننامه خود عليه خدا مكر و حيله بهكار بستند. آنها آن پیماننامه را پيگيرى كردند تا ريشه اسلام را بكَنند، غافل از آنكه خداوند براى امتحان مردم مانع آنان نشد و اين مكر الهى بود كه زمينه امتحان آنان و همه مردم فراهم شود. | ||
چنانكه اميرالمؤمنين عليه السلام با قدرت الهى، در ماجراى هجوم به خانه وحى، [[عمر بن خطاب]] را با يک دست گرفت و بر زمين زد، و به همه نشان داد كه اگر بخواهد مىتواند سر او را از تن جدا سازد، ولى وصيت پيامبر صلى الله عليه و آله را به خاطر آورد و او را رها كرد.<ref>كتاب سليم بن قیس الهلالی، | چنانكه اميرالمؤمنين عليه السلام با قدرت الهى، در ماجراى هجوم به خانه وحى، [[عمر بن خطاب]] را با يک دست گرفت و بر زمين زد، و به همه نشان داد كه اگر بخواهد مىتواند سر او را از تن جدا سازد، ولى وصيت پيامبر صلى الله عليه و آله را به خاطر آورد و او را رها كرد.<ref>كتاب سليم بن قیس الهلالی، ص۳۷.</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == |
ویرایش