۲۶٬۳۸۳
ویرایش
سوره: تفاوت میان نسخه‌ها
←پانویس
(←پانویس) |
(←پانویس) |
||
| خط ۴۱۴: | خط ۴۱۴: | ||
عقل و وجدان نيز مؤيد قول به وصيت است، و با عظمت و اهميتى كه سوره مائده به امر وصيت داده، هيچ مسلمانى ترك آن را از پيامبرصلى الله عليه وآله كه نسبت به كوچكترين دستورات اهمال نمى ورزيده و جايز نمى شمارد. بحث مشروح و مفصل راجع به وصيت را با ادله محكم و براهين قاطع در «المراجعات» از مراجعه ۶۷ به بعد ملاحظه فرماييد. | عقل و وجدان نيز مؤيد قول به وصيت است، و با عظمت و اهميتى كه سوره مائده به امر وصيت داده، هيچ مسلمانى ترك آن را از پيامبرصلى الله عليه وآله كه نسبت به كوچكترين دستورات اهمال نمى ورزيده و جايز نمى شمارد. بحث مشروح و مفصل راجع به وصيت را با ادله محكم و براهين قاطع در «المراجعات» از مراجعه ۶۷ به بعد ملاحظه فرماييد. | ||
'''دوم.''' داستان مائده است، كه از آغاز آيه ۱۱۲ تا پايان ۱۱۵ نقل شده است. قبلاً بايد توجه داشت كه قرآن كتاب هدايت و تهذيب است، نه تاريخ و قصه، بنابراين هر داستانى كه در قرآن نقل مى شود براى تعليم و عبرت گرفتن و سود بردن مسلمين است. آنچه قرآن به اجمال نقل مى كند اين است كه حواريين از عيسى عليه السلام خواستند كه از خدا مائده بخواهد، و او هم خواست تا براى اولين و آخرين افراد امت وى عيد باشد. | |||
خداوند در پاسخ او فرمود كه من مائده مى فرستم، اما هر كس كفر بورزد يا كفران كند او را چنان عذاب مى كنم كه احدى از جهانيان را بدان سان عذاب ننمايم. اما اينكه بعد از اين تهديد، مائده آمد يا نيامد قرآن ساكت و تفاسير مختلف است. | |||
ما نمى دانيم اين داستان همان است كه در باب ششم انجيل يوحنّا آمده يا نه؟ و آيا نصيحت عيسى عليه السلام كه طالب غذاى روحانى باشيد نه جسمانى، بلافاصله بعد از تقاضاى مائده بوده يا بعد از انصراف از آن و به واسطه تهديد به عذاب شديد بوده است؟ هر چه هست، امروز عيسويان به ياد آن روز - كه مصادف با «عيد فصح» يهود بوده است - عيد مى گيرند و نان و شراب متبرك را به قصد گوشت و خون عيسى عليه السلام مى خورند كه گفت: نان حيات منم... . | |||
به عقيده ما قرآن كريم مقدارى از اين داستان را براى مسلمين نقل فرموده، تا به مقتضاى موقعيت سوره مائده و به مناسبت ايامى كه فكر مسلمانان متوجه امر ولايت و خلافت بوده است، به آنان بفهماند و بگويد كه آن نعمتى كه شايسته است روز نزولش براى اولين و آخرين امت اسلام عيد باشد، همان نعمت ولايت است كه به وسيله آن دين كامل و همه نعمتها تمام مى شود. «و كافر به اين نعمت مستحق عذابى است شديدتر از عذاب ديگر دوزخيان» . | |||
بسيارى از تفاسير اهل سنت گفته اند: يك نفر يهود يا طايفه يهود و يا به قول عبده و نيز يك نفر از نصارى<ref>تفسير القرآن الكريم (تفسير المنار) : ج ۶ ص ۱۵۵.</ref>، به مسلمين گفته اند كه اگر آيه اكمال دين و اتمام نعمت بر ما نازل مى شد ما آن را عيد مى گرفتيم. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||