شبهات: تفاوت میان نسخه‌ها

شبهات (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۹ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۰۱

۵٬۷۷۷ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۹ دسامبر ۲۰۲۱

←‏پانویس

Modir

دیوان‌سالاران، developer، مدیران رابط کاربری، مدیران

۲۱٬۸۲۰

ویرایش

@@ خط ۱۲۴: / خط ۱۲۴: @@
 اما در اينجا توهينى در كار نيست و فقط به سؤالات پاسخ‏ هاى منطقى داده مى‏ شود. شايسته است در قضاوت ‏هاى علمى پيش از بررسى اصل موضوع، به نكاتى توجه شود كه برخى از آنها را بيان كنيم:
+۱. داشتن انصاف در بحث. عبارت «يك طرفه به قاضى رفتن» را بسيار شنيده ‏ايم. اين عبارت جايى به كار مى‏ رود كه فردى در غياب ديگرى سعى مى‏ كند رأى قاضى را به نفع خود جلب كند. مسلم است كه اين كار در نگاه هيچ كس پسنديده نيست.
+اما متأسفانه نويسنده كتاب يك طرفه به قاضى رفته است! شايان ذكر است ما با بيان شبهه و پاسخ آن، نتيجه را به خواننده واگذار كرده ‏ايم، تا بر اساس وجدان و عقل به آنچه حق است برسد.
+۲. نبايد هر ادعايى را بى ‏سند و مدرك پذيرفت، و اصول ارائه دليل بايد به درستى رعايت شود تا آن دليل در محكمه پذيرفته شود.
+۳. صرف ادعاى وكيل از داشتن سابقه درخشان موكل ملاك پذيرش دليل نيست، و بايد اين سابقه پاك براى خود قاضى ثابت شود. به ويژه وقتى كه طرف مقابل براى اثبات سوء سابقه، مدارك صحيح و موثقى داشته باشد.
+۴. متهم هرگز به حقيقت اشاره نمى‏ كند و حتى مى ‏كوشد تا توجه قاضى را از آن باز دارد.
+'''ابتدا و قبل از طرح شبهات و پاسخ آنها مواردى را يادآور مى‏ شويم:'''
+'''الف. حقيقت پنهان'''
+از شيوه ‏هاى رايج ميان بازپرسان براى كشف حقايق اين است كه ضمن توجه به اظهارات متهم، به آن چه سعى مى‏ كند از آن بگذرد و آن را نگويد نيز دقت مى ‏كنند. براى نمونه، در بررسى خانه مظنون تنها به محل مورد نظر او نمى‏ روند، بلكه محل‏ هايى را نيز كه مظنون به آن اشاره نمى‏ كند به خوبى بررسى مى‏ كنند.
+بنابراين، سؤال اين است كه چرا با وجود اين همه رواياتى كه از پيامبر اكرم‏ صلى الله عليه وآله درباره ولايت اميرمؤمنان على‏ عليه السلام و فضائل بى‏ كران ايشان نقل شده است، باز هم بعضى افراد تمامى اين فضائل را ناديده مى‏ گيرند؟ نه تنها درباره جانشين حقيقى پيامبر اكرم ‏صلى الله عليه وآله اختلاف مى‏ كنند، بلكه مدعى مى‏ شوند كه حق خلفا پايمان شده است!
+آيا هميشه مدعى صاحب حق است؟ ما معتقديم كه هميشه مدعى صاحب حق نيست! بسيار اتفاق مى‏ افتد كه فردى به ديگرى ظلمى مى‏ كند، و براى كتمان حقيقت خودش شاكى مى ‏شود.
+براى مثال در داستان حضرت يوسف ‏عليه السلام، هر چند زليخا با نيرنگ ايشان را به كار خلاف دعوت مى‏ كند، اما حضرت يوسف‏ عليه السلام قبول نمى‏ كند و هنگام فرار پيراهنش نيز پاره مى‏ شود. همان لحظه عزيز مصر با همراهانش از راه مى‏ رسند و زليخا و حضرت يوسف ‏عليه السلام را با هم مى‏ بينند. اما زليخا پيش‏ دستى مى‏ كند و مى‏ گويد: «كيفر كسى كه بخواهد نسبت به خانواده تو خيانت كند جز زندان يا عذاب دردناك چيست» .<ref>يوسف‏ عليه السلام /  ۲۵.</ref>
+در اينجا زليخا با اطلاع از ظلم خود مدعى حق مى‏ شود، و به ظاهر نيز همه چيز به نفع زليخاست. اما از آنجا كه خداوند داد مظلوم را از ظالم مى‏ گيرد، اين بار نيز شاهدى از زنان مصر حقيقت را افشا مى‏ كند، همانگونه كه خداوند در قرآن چنين مى‏ فرمايد: «و در اين هنگام شاهدى از خانواده آن زن شهادت داد كه اگر پيراهنش از پيش رو پاره شده آن زن راست مى‏ گويد و او از دروغگويان است و اگر پيراهنش از پشت پاره شده آن زن دروغ مى ‏گويد و او از راستگويان است . هنگامى كه (عزيز مصر) ديد پيراهن از پشت پاره شده گفت اين از مكر و حيله شما زنان است كه مكر و حيله شما زنان عظيم است» .<ref>يوسف‏ عليه السلام / ۲۶-۲۸.</ref>
+در مورد جريان غدير و امامت حضرت على‏ عليه السلام ما معتقديم كه برخى -  از جمله نويسنده كتاب مذكور -  بر خلاف حقايق مسلّم تاريخى و حديثى سخن گفته و مدعى مطالبى شده‏ اند كه عقل سليم و وجدان بيدار آنها را نمى ‏پذيرد. در واقع مى‏ توان گفت كه اين سخنان را فقط براى پوشيده ماندن حقايق بيان كرده ‏اند. از اين رو در آغاز بحث براى يافتن حقيقت، جريان غدير را هم از ديدگاه شيعيان و هم از ديدگاه نويسنده كتاب بيان مى ‏كنيم:
+'''ماجراى غدير به روايت نويسنده كتاب'''
+نويسنده كتاب «راهى ديگر براى كشف حقيقت» خلاصه واقعه غدير را چنين نقل كرده است:
 == پانویس ==