جغرافیای غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

جغرافياى غدير اما هنوز گسترده مى ‏شود و تا «هَرشى» در ۲۰ كيلومتر بعد از غدير ادامه مى‏يابد. اين نام چه ارتباطى با غدير دارد و كجاست؟ همان كوهى است كه مى‏خواستند بر فراز آن نقشه قتل پيامبرصلى الله عليه وآله را و در پاى آن نقشه قتل على‏صلى الله عليه وآله اجرا كنند! چه كسانى؟ همانان كه بعد از رحلتش خلافت را غصب كردند!

پس بياييد بعد از ديدار غدير سرى هم به قله هَرشى بزنيم و خاطره تلخ آن شب را مرور كنيم. در تاريكى، اكثريت كاروان مجبورند كوه را دور بزنند چون اين گونه براى شتران آسان‏تر است، اما پيامبرصلى الله عليه وآله و عده‏اى ديگر از كوه بالا مى‏روند تا با عبور از قله آن در سوى ديگر كوه زودتر پايين آيند و راه نزديك شود.

چشمان نافذى همچون حذيفه مى‏خواهد كه ببيند چهارده نفر زودتر از پيامبرصلى الله عليه وآله سربالايى كوه را در پيش گرفته به سرعت سمت قله را نشانه رفته‏اند. كمى بعد، پيامبرصلى الله عليه وآله حركت مى‏كند و عده‏اى از قافله همراه مى‏شوند، ولى سربالايى تند كوه حركت شتران را كُند مى‏كند و قافله عقب مى‏ماند.

افسار شتر پيامبرصلى الله عليه وآله در دست حذيفه است و عمار از پشت سر شتر را راهنمايى مى‏كند و سريع‏تر به قله مى‏رسند. كسى جز پيامبرصلى الله عليه وآله نمى‏داند و نمى‏بيند كه در دو سوى گردنه چهارده نفر با شمشيرهاى آخته آماده‏اند و ظرف‏هاى پر از شن را در ابتداى سراشيبى نگه داشته‏اند تا با عبور شتر پيامبرصلى الله عليه وآله آنها را رها كنند و با وحشت و سقوط شتر، جان پيامبرصلى الله عليه وآله به خطر افتد.

د. »واللَّه يعصمك من الناس« حافظ پيامبرصلى الله عليه وآله

اگر از هَرشى بازديد كرديد از كوه بپرسيد: آن چهارده نفر چه كسانى بودند كه با رسيدن پيامبرصلى الله عليه وآله به قله، ظرف‏هاى پر از شن و سنگ‏هاى بزرگ را به طرف شتر آن حضرت رها كردند؟

نداى »واللَّه يعصمك من الناس« حافظ رسول‏صلى الله عليه وآله بود. با يك اشاره پيامبرصلى الله عليه وآله شتر متوقف شد و سنگ‏ها رد شدند و به سمت پايين كوه رفتند، اما منافقين با شمشير حمله كردند. حذيفه و عمار  كه خطر را دريافته بودند شمشير بر كشيده حمله كردند و آنان را فرارى دادند.

اى كاش حاضر بوديم در لحظاتى بعد از آن كه پيامبرصلى الله عليه وآله با اشاره‏اى فضاى تاريك نيمه شب را روشن ساخت، و چهره‏هاى منحوس آنان را كه در پشت صخره‏ها پنهان شده بودند به حذيفه و عمار نشان داد: ابوبكر، عمر، عثمان، معاويه، عمروعاص، طلحه، سعد بن ابى‏وقاص، عبدالرحمن بن عوف، ابوعبيده جراح، ابوموسى اشعرى، ابوهريره، مغيرة بن شعبه، معاذ بن جبل، سالم مولى ابى‏حذيفه.

واقعاً اين جغرافيا نيست، كه تاريخ اعتقاد ماست. در همين كوه و دشت‏هاى غدير است كه هم آينده اعتقادمان را بنا كرده‏ايم و هم دشمنان دين و دنيا و آخرتمان را شناخته‏ايم، و از اين جغرافياى تاريخى زير بناى فكرى خود را بنيان نهاده‏ايم.

6 -  جغرافياى غدير در چهارده قرن

آن روزها گذشت، اما مسجد غدير در كنار بركه و چشمه و درختان بر جاى ماند. مسافران مكه در ايام حج و غير آن از جاده‏اى عبور مى‏كردند كه غدير خم بر سر راهشان بود. در آنجا ياد آن روز بزرگ در دل‏ها زنده مى‏شد و در مسجد آن نمازى به جاى مى‏آوردند و در آب بركه سر و رويى صفا مى‏دادند و »من كنت مولاه فعلى مولاه« را زمزمه مى‏كردند.

الف. اولين خرابى مسجد غدير به دست سقيفه

اين مسجد خارى در چشم دشمنان بود كه به عنوان شاهدى زنده از ولايت على‏عليه السلام در قلب بيابان مى‏درخشيد، و پيداست كه دشمنان هرگز چشم ديدن چنين بناى اعتقادى -  تاريخى را نداشتند.

طبيعى بود كه اولين اقدام براى نابودى اين آثار به دست عمر بن الخطاب باشد، چرا كه او مؤسس صحيفه و سقيفه بود. آرى، به دستور عمر مسجد غدير كه توسط پيامبرصلى الله عليه وآله و اصحابش علامت گذارى شده بود از ميان برده شد و علائم آن محو گرديد؛ و سقيفه پنداشت كه آخرين يادگار غدير از صفحه روزگار برداشته شد.

ولى دلسوختگان غدير جغرافياى غدير را حفظ كردند، و در زمان اميرالمؤمنين‏عليه السلام بار ديگر آنجا را احيا كردند و ياد غدير را زنده نمودند.

ب. خرابى دوم مسجد غدير به دست معاويه

پس از شهادت اميرالمؤمنين‏عليه السلام، بار ديگر معاويه دشمن كينه‏توز اسلام، ساربانى را با دويست نفر مأمور كرد و آنان را به غدير خم فرستاد، تا هر گونه آثارى در آنجا هست با خاك يكسان كنند.

اى درختان غدير كه در سايه شما پيامبرصلى الله عليه وآله دست على‏عليه السلام را به عنوان نشان هدايت بالا برد؛ و اى بركه و چشمه غدير و اى ريگ‏هاى وادى غدير، اگر اشك مى‏ريزيد كه جاى پاى محمد و على‏عليها السلام را با خاك يكسان كردند، خبر داريد كه خانه محمد و على‏عليها السلام را به آتش كشيدند و طناب بر گردن صاحب غدير انداختند، تا به اجبار از او براى سقيفه بيعت بگيرند!!

ما هم با شما اشك مى‏ريزيم، اما خوشحاليم كه مدافعان هميشه بيدار غدير نگذاشتند اين محدوده جغرافيايى در لابلاى ظلم سقيفه نابود گردد.