حارث بن نعمان فهری: تفاوت میان نسخه‌ها

در همه دستورات الهى كه پيامبرصلى الله عليه وآله ابلاغ فرموده عده‏اى نپذيرفته‏اند، و خداوند هم برنامه خاصى براى مقابله با آنان در دنيا نداشته است. تنها در امر ولايت و امامت بعد از پيامبرصلى الله عليه وآله بود كه هم منكرين آن به صورتى غير عادى اقدام به انكار آن نمودند، و هم خداوند پاسخ دندان‏شكنى به آنان داد تا براى هميشه روزگار اهميت آن در خاطره‏ها بماند.

بت‏پرستان و مشركان و يهوديان و مسيحيان در تمام مواردى كه روى مخالفت با پيامبرصلى الله عليه وآله داشتند به صراحت سخن حضرت را انكار مى‏كردند و مخالف آن را حق مى‏دانستند. حتى مسيحيان نجران كه قرار بود با پيامبرصلى الله عليه وآله مباهله كنند ادعا مى‏كردند كه آنچه حضرت مى‏فرمايد درست نيست.

در آخرين مرحله كه قرار به مباهله و واگذارى امر به ذات اقدس الهى شد توقف كردند و حاضر شدند جزيه بپردازند ولى مباهله نكنند، و در واقع ترسيدند از اينكه مسئله را به خدا واگذار كنند و خداوند پاسخ دندان شكنى به آنان دهد.

در غدير مسئله به صورت ديگرى جلوه كرد و حارث فهرى صريحاً از خدا درخواست عذاب كرد. در آن لحظات هم گفتار منكر غدير و هم پاسخ خداوند عجيب بود.××× 1 بحار الانوار: ج 37 ص 167 162 136. عوالم العلوم: ج 3  / 15 ص 144 129  57 56. الغدير: ج 1 ص 193. ×××

حارث فهرى به جاى آنكه بگويد: »من غدير را قبول ندارم و اگر سخن من در انكار غدير درست باشد خدا عذاب را بر شما نازل كند« ، عكس اين سخن را بر زبان آورد و در واقع آنچه بايد پيامبرصلى الله عليه وآله مى‏گفت او براى خود گفت.

حارث گفت: »خدايا، اگر آنچه محمد درباره ولايت على مى‏گويد حق است و از جانب توست عذابى بر ما منكرين نازل كن« ! مى‏بينيم هم حقانيت مطلب و هم از جانب خدا بودن آن بر لسان حارث جارى شده و صريحاً از خدا درخواست عذاب كرده است.

اين اقدام حارث فهرى در حضور همه مردم و كاملاً علنى بود، و به قدرى درخواست عجيبى بود كه خداوند متعال عين گفتار او را در قرآن كريم نقل كرده است: »اللهم إن كان هذا هو الحق من عندك فأمطِر علينا حجارة من السماء أو ائتنا بعذاب أليم« .

اكنون قاضى اين مباهله خداوند بود كه بايد تكليف مردم را روشن مى‏كرد، چه آنكه بسيارى از منافقين و صاحبان ايمان ضعيف از مردمِ حاضر در غدير نيز سخنى همچون حارث در دلشان بود، ولى جرأت ابراز آن را نداشتند!

اگر خداوند متعال پاسخ حارث فهرى را نمى‏داد آنان نيز همراه حارث مى‏شدند و به اين باور نزديك مى‏شدند كه غدير ساخته خود پيامبرصلى الله عليه وآله است و به خداوند ارتباطى ندارد.

پيامبر اكرم‏صلى الله عليه وآله باز هم خواست راه توبه را به همه مردم نشان دهد؛ اينكه بازگشت و رو آوردن به صراط مستقيم هيچ وقت دير نيست و آشتى با خدا و اهل‏بيت‏عليهم السلام هميشه ممكن است.

همچنين خواست اين نكته را خاطر نشان كند كه بايد از دشمنان غدير فاصله گرفت و از آنان دورى جست. از اين رو به حارث فرمود: »يا از اين گفته‏ات توبه كن يا از ما فاصله بگير و از پيش ما برو« .

حارث باطن ظلمانى خود را بار ديگر نشان داد و مطلبى را بر زبان آورد كه حرف دل منافقين حاضر در غدير بود. او گفت: »قلبم براى توبه مرا همراهى نمى‏كند، ولى از نزد تو مى‏روم« !

معجزه عظيم پيش چشمان آن جمعيت انبوه كه براى پايان ماجرا گردن كشيده بودند، به وقوع پيوست. خاطره‏اى كه از اصحاب فيل در ذهن‏ها مانده بود و خداوند قدرت خود را با سنگ ريزه‏هاى آسمانى نشان داده بود.

 

 

 

 

آنچه مورد تأمل است اينكه: تحليل درباره انگيزه حارث فهرى و موشكافى سخنانش و كيفيت اعتقادى او در سخنى كه بر زبان آورد، نشان خواهد داد كه او يك نمونه از افرادى با چنين عقيده بود.

 

 

حارث فهرى در حقيقت خدا و رسول را قبول داشت و فقط در ولايت اميرالمؤمنين‏عليه السلام مردد بود، مانند بسيارى از آنانكه اميرالمؤمنين‏عليه السلام را پس از رحلت پيامبرصلى الله عليه وآله تنها گذاشتند.

 

 

 

 

جهت اول: او كه مى‏گويد: »خدايا اگر اين مطلب حقى از جانب توست؛ يعنى خدا را قبول دارد كه استدعا از ذات او مى‏نمايد!

 

 

 

جهت سوم: پس از آنكه حضرت اين جهت را براى او تبيين مى‏كند او در مقابل صداقت پيامبرصلى الله عليه وآله تشكيك نمى‏كند، بلكه به صراحت مى‏گويد: خدايا اگر واقعاً چنين است من تحمل ندارم و حاضرم بميرم و اين منظره را نبينم و زير اين بار نروم.

 

 

اينها چيزى بود كه در دل بسيارى وجود داشت! لذا مى‏بينم خداوند صريحاً حكم به كفر چنين كسى كرده كه بگويد: »خدايا« و بعد دعا كند كه اگر اين مطلب حق و از جانب توست بر ما عذاب بفرست، آنجا كه مى‏فرمايد: »للكافرين ليس له دافع، من اللَّه ذى المعارج« : »براى كافرين دفع كننده‏اى از عذاب خداوندى وجود ندارد...« .

 

 

مهم‏تر اينكه خدا عذاب چنين كسى را سريع فرستاد تا شدت غضبش بر منكرين ولايت على بن ابى‏طالب‏عليه السلام بر همه معلوم شود.××× 1 مناقب آل ابى‏طالب )ابن شهرآشوب( : ج 1 ص 538 . ×××

 

 

  همچنين مراجعه شود به عنوان: حارث بن نعمان فهرى /  آيه »سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ . لِلْكافِرينَ لَيْسَ لَهُ دافِعٌ...« .