۲۱٬۹۷۲
ویرایش
حدیث قرطاس: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «حديث قرطاس××× 2 واقعه قرآنى غدير: ص 206. ××× در روزهاى آخر عمر پيامبرصلى الله...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
حديث | == حديث قرطاس<ref>واقعه قرآنى غدير: ص ۲۰۶.</ref> == | ||
در روزهاى آخر عمر [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|پیامبر صلی الله علیه و آله]] پس از مسموميت، پس از ماجراى تخلف [[منافقین]] از [[لشکر اسامه]] و فتنه نماز جماعت [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] و آمدن پیامبر صلی الله علیه و آله به [[مسجد]] و بيان [[ثقلین(حدیث)|حدیث ثقلین]]، حضرت از [[سخنرانی|منبر]] پايين آمد و به منزل رفت. | |||
ابوبكر و همراهانش هم ديگر به چشم مردم ديده نشدند تا در ساعات آخر عمر پيامبر صلى الله عليه و آله بار ديگر عمر و همدستانش در خانه [[عایشه بنت ابی بکر|عایشه]] كنار بستر پيامبر صلى الله عليه و آله خود را حاضر ساختند. | |||
در آن لحظات فتنه ديگرى از [[منافقین]] به وقوع پيوست و خير عظيمى را از دست همه مسلمانان گرفت. پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: | |||
«كتفى بياوريد تا براى شما چيزى بنويسم كه بعد از من هرگز گمراه نشويد و اختلاف نكنيد». | |||
عمر و همراهانش سر و صدا به راه انداختند و در اين ميان عمر گفت: «آوردن كتف را رها كنيد، پيامبر [[هذیان]] مى گويد»!! پيامبر صلى الله عليه و آله از اين سخن [[عمر بن خطاب|عمر]] غضب كرده فرمود: | |||
در | «مى بينم در حالى كه من زنده هستم با من مخالفت مى كنيد! پس بعد از مرگ من چه خواهيد كرد»؟! | ||
حضرت نوشتن كتف را رها كرد و مردم و آن منافقين برخاسته از حضور [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|پیامبر صلی الله علیه و آله]] رفتند و [[امیرالمؤمنین علی علیه السلام|امیرالمؤمنین]] و [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت زهرا]] و [[امام حسن مجتبی علیه السلام|امام حسن]] و [[امام حسین علیه السلام|امام حسین علیهم السلام]] ماندند، و به اشاره اميرالمؤمنين عليه السلام [[سلمان فارسی(محمّدی)|سلمان]] و [[ابوذر غفاری|ابوذر]] و [[مقداد بن عمرو کندی|مقداد]] نيز نرفتند. | |||
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «برادرم، نشنيدى دشمن خدا چه گفت؟ [[جبرئیل]] كمى قبل از اين بر من نازل شد و به من خبر داد كه او [[سامری]] اين امت و رفيقش ([[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]]) گوساله آن است. | |||
همچنين [[جبرئیل]] به من دستور داد بنويسم آنچه مى خواستم در كتف بنويسم و اين سه نفر را بر آن شاهد بگيرم. برايم ورقه اى بياوريد». | |||
براى پيامبر صلى الله عليه و آله ورقه اى آوردند، و آن حضرت نام دوازده امام [[هدایت]] كننده بعد از خود را يكى يكى املا فرمود و اميرالمؤمنين على عليه السلام به دست خويش آن را نوشت. | |||
حضرت در توصيف [[امام زمان علیه السلام|حضرت مهدی علیه السلام]] پر شدن زمين از عدالت را پس از ظلم و جور ذكر كرد، و اين در واقع خلاصه اى از غدير بود كه در اين سند ابدى ثبت شد. | |||
آنگاه فرمود: | |||
من شما را شاهد مى گيرم كه برادرم و وزيرم و وارثم و خليفه ام در امتم على بن ابى طالب عليه السلام است، و سپس حسن و بعد حسين و بعد از آنان نُه نفر از فرزندان حسين عليهم السلام هستند. | |||
سپس فرمود: «من خواستم اين را بنويسم و سپس آن را به مسجد ببرم و عموم مردم را دعوت كنم و آن را برايشان بخوانم و آنان را شاهد بگيرم». | |||
اين گونه بود كه يک بار در غدير، و بار ديگر در خانه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله سند كتبى غدير نوشته شد. | |||
در واقع آن اتمام حجت عظيم كه از فراز منبر غدير انجام گرفته بود، يک بار ديگر به صورت مكتوب حجت را بر همه مردم تمام كرد. | |||
مى توان گفت كه اين گونه غدير از روز ۲۵ ذى القعدة در مدينه آغاز شد و تا روز رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله ادامه يافت.<ref>كتاب سليم: احاديث ۴۹،۲۷،۱۱.</ref> | |||
== پانویس == | |||