سوره عصر: تفاوت میان نسخه‌ها

در آن زمانِ محدود در خطبه بلندِ غدير، سه سوره [https://wikighadir.com/index.php/%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86 قرآن] به طور كامل مورد [https://wikighadir.com/index.php/%D8%AA%D9%81%D8%B3%DB%8C%D8%B1 تفسیر] قرار گرفته است. اين نشانه [https://wikighadir.com/index.php/%D8%A7%D9%87%D9%85%DB%8C%D8%AA اهمیت] سوره ‏هاى مزبور در ارتباط با ولايت است، و از سوى ديگر گوياى حضور گسترده قرآن در غدير است. يكى از آنها سوره عصر است.

پيامبر صلى الله عليه و آله در فرازى از بخش چهارم [https://wikighadir.com/index.php/%D8%AE%D8%B7%D8%A8%D9%87_%D8%BA%D8%AF%DB%8C%D8%B1 خطبه غدیر]، [https://wikighadir.com/index.php/%D8%AA%D9%82%D9%88%DB%8C تقوی] و [https://wikighadir.com/index.php/%D8%A7%DB%8C%D9%85%D8%A7%D9%86 ایمان] و [https://wikighadir.com/index.php/%D8%A7%D8%AE%D9%84%D8%A7%D8%B5 اخلاص] را مظهر ولاى على‏ عليه السلام و شقاوت را از آنِ مبغضين على‏ عليه السلام دانست.  

اَلا وَ اِنَّهُ لا يُبْغِضُ عَلِيّاً اِلاّ شَقِىٌّ، وَ لا يُوالى عَلِيّاً اِلاّ تَقِىٌّ، وَ لا يُؤمِنُ بِهِ اِلاّ مُؤمِنٌ مُخْلِصٌ. وَ فى عَلِىٍّ وَ اللَّهِ نَزَلَتْ سُورَةُ الْعَصْرِ: »بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ، وَ الْعَصْرِ، اِنَّ الاِنْسانَ لَفى خُسْرٍ« اِلاّ عَلِىٌّ الَّذى آمَنَ وَ رَضِىَ بِالْحَقِّ وَ الصَّبْرِ. وَ فى عَلِىٍّ نَزَلَتْ وَ الْعَصْرِ، وَ تَفْسيرُها: وَ رَبِّ عَصْرِ الْقِيامَةِ، إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِى خُسْرٍ: اعْداءُ آلِ مُحَمَّدٍ، إِلاّ الَّذِينَ آمَنُوا: بِوِلايَتِهِمْ، وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ بِمُواساةِ اخْوانِهِمْ، وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ: فى غَيْبَةِ قائِمِهِمْ:

بدانيد كه با على دشمنى نمى‏ كند مگر شقى و با على دوستى نمى‏ كند مگر با تقوى، و به او ايمان نمى ‏آورد مگر مؤمن مخلص. به خدا قسم درباره على نازل شده است  

سوره «و العصر»: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمانِ الرَّحيمِ، وَ الْعَصْرِ، اِنَّ الْإِنْسانَ لَفى خُسْرٍ»، «قسم به عصر، انسان در زيان است» مگر على كه ايمان آورد و به حق و صبر راضى  

شد. سوره والعصر درباره على نازل شده است و تفسير آن چنين است: قسم به پروردگارِ روز قيامت، انسان در زيان است: يعنى دشمنان آل محمد، مگر آنان كه ايمان  

آوردند: يعنى با پذيرفتن ولايت، و عمل صالح انجام دادند: يعنى با هميارى و مواسات با برادران دينى‏شان و به صبر سفارش نمودند در غيبت غائبشان.

=== '''۱. موقعيت تاريخى''' ===

اندكى پس از آنكه اميرالمؤمنين‏ عليه السلام بر سر دست پيامبر صلى الله عليه و آله قرار گرفت و حضرت نزول آيه اكمال دين را با ولايت على‏ عليه السلام اعلام  

 

فرمود، عنان سخن را به سمت مدح على ‏عليه السلام كشانيد و نزول آيات و سور قرآنى در شأن او را به ميان آورد، و در حالى كه مى‏ فرمود:  

=== '''۲. تحليل اعتقادى''' ===

تكيه ‏گاه سوره عصر بر زيان انسان است. هر انسانى از جهت يا جهاتى يا از همه جهات در زيان است. در يک عبارت آن كسى كه هيچ گونه زيانى در حياتش راه ندارد

 

على بن ابى‏ طالب‏ عليه السلام معرفى شده كه طبعاً امامان بعداز او هم اين گونه ‏اند.

در تعبير دوم انسان‏ها به دو گروه زيانكار در زندگى و سود برنده در آن تقسيم شده ‏اند. دشمنان آل محمد عليهم السلام همانا زيانكارانند، و دوستان آل محمد عليهم

السلام و پذيرندگان ولايتشان كسانى ‏اند كه از حيات خود سود برده ‏اند.

دو علامت مذكور در آيه -  كه يكى عمل صالح است -  به يارى برادران دينى تفسير شده كه نشان ارزش اعتقادى آن عمل است، و ديگرى تحمل و صبر در غيبت امام

غائبشان كه مدار اعتقاد آنان است، و با نديدن او از عقيده‏شان دست بر نمى‏دارند، بلكه يكديگر را دلدارى مى‏ دهند و سفارش به صبر مى‏ نمايند.