چه کسانی با غدیر دشمنی کردند؟: تفاوت میان نسخه‌ها

براى شناسايى انواع دشمنان غدير و درجات آنان در دشمنى بايد برخورد و رفتار آنان را مورد مطالعه قرار دهيم. دشمنان غدير در دو گروه اصلى قابل تقسيم هستند: يكى دشمنانى كه در صدد نابودى و محو آن هستند.  

غديرى بايد بداند ابوبكر و عمر انواع جسارت و اهانت و بى‏ حرمتى را نسبت به پيامبرصلى الله عليه وآله را پايه گذارى كردند. همان كه حضرت زهراعليها السلام در خطبه مى‏ فرمايد:

۴ . در روزهاى شهادت پيامبرصلى الله عليه وآله كه به دست عوامل اين دو نفر در خانه حضرت صورت گرفت، چه جسارت‏ هايى كه به شخص خاتم الانبيا صلى الله عليه وآله كردند، و تا »اِنَّ الرَّجُلَ لَيَهجُرُ«پيش رفتند و محراب حضرت را در نماز صبح غصب نمودند.

هر غديرى بايد بداند ابوبكر و عمر بودند كه پايه غصب خلافت را گذاشتند، و آن را در ۳ مرحله اجرا كردند:۱ . به محض بسته شدن چشم پيامبرصلى الله عليه وآله اين دو نفر بودند كه با نقشه هاى پيش بينى شده، خلافت را به نفع خود مصادره كردند و حتى ملاحظه ساير مسلمين و يا انصار را نكردند، چرا كه قبلاً فكر همه مراحل غصب خلافت را نموده و ۴۰۰۰ منافق مسلح را براى اجراى منويات شومشان آماده كرده بودند.۲ . اين دو نفر بودند كه توانستند بيعت غدير را بشكنند و بيعت بر ضد غدير از مردم بگيرند، در حالى كه هنوز جنازه پيامبرصلى الله عليه وآله به خاك سپرده نشده بود.۳ . سپس تا آنجا پيش رفتند كه صاحب غدير را به بيعت غاصبانه خود فرا خواندند، و به قيمت ضرب و جرح و قتل حضرت زهراعليها السلام توانستند طناب بر گردن صاحب غدير بيندازند و شمشير بالاى سرش بگيرند و او را وادار به بيعت با خود نمايند.

هر غديرى بايد بداند اين دو نفر پس از غصب خلافت، تغيير سنت‏هاى پيامبرصلى الله عليه وآله و ايجاد بدعت‏ها و حكم‏هاى ظالمانه را تا 14 سال پيش بردند، تا توانستند غدير را از فكر و قلب و اعتقاد و عمل مردم كاملاً دور سازند، و راه غلط خود را براى آينده ‏هايى دور پايه ريزى كنند. اميرالمؤمنين‏ عليه السلام خطاب به معاويه مى ‏فرمايد:

تو و طلحه و زبير جرمتان كمتر و گناهتان كوچكتر و بدعت و گمراهيتان كمتر از كسانى نيست كه براى تو و رفيقت )عثمان( كه طالب خون او هستى پايه گذارى كردند، و راه را براى ظلم به ما اهل بيت برايتان باز كردند و شما را بر ما مسلط نمودند.××× 1 كتاب سليم: ح 25 . ×××

اگر يك غديرى پايه گذاران ضديت با آن را نشناسد، نمى‏ تواند پاسخگوى اين سؤال باشد كه با آن همه سفارشات پيامبرصلى الله عليه وآله و با برنامه عظيم غدير، چطور ممكن است كسانى بتوانند اين انحراف عظيم از غدير به سقيفه را ايجاد كنند؟ با اين بصيرت در مسئله غدير عمق كلام امام باقرعليه السلام را درك مى‏ كنيم كه فرمود:

مَن سَنَّ سُنَّةَ عَدلٍ فَاتُّبِعَ كانَ لَهُ مِثلُ اَجرِ مَن عَمِلَ بِها مِن غَيرِ اَن يُنقَصَ مِن اُجورِهِم شَى‏ءٌ؛ وَ مَن سَنَّ سُنَّةَ جَورٍ كانَ لَهُ مِثلُ وِزرِ مَن عَمِلَ بِهِ مِن غَيرِ اَن يُنقَصَ مِن اَوزارِهِم شَى‏ءٌ.××× 2 بحار الانوار: ج 68 ص 258 . ×××

هر مظلوميتى كه در اسلام به وقوع پيوسته يا خواهد پيوست، و هر خونى به ناحق ريخته شده و هر عمل مُنكرى منتشر شده و هر كار ناپسندى، بار گناهش بر عهده آن دو نفر و حاميان و پيروان آنان و كسانى است كه تا روز قيامت به صاحب اختيارى آنان راضى باشند.××× 1 بحار  الانوار: ج 29 ص 199. ×××

خدايا، اولين ظالم )در حق محمد و آل محمدعليهم السلام( را به لعنت از سوى من اختصاص ده و اين لعنت را از اولى سپس دومى و سومى و چهارمى آغاز كن و يزيد را در مرتبه پنجم لعنت فرما.

غديريان مطمئن ‏اند كه خط ضد غدير پس از بنيان گذاران آن، هرگز رها نشده و تا امروز پيروان آن رو به افزايش بوده وآثار آن خود را نشان مى‏دهد. دشمنان غدير با چيدن مهره‏ هاى مورد اطمينان خود براى ادامه خطشان در آينده، برنامه ريزى جدى داشته اند. اگر سؤال شود: آيا با مرگ بنيان گذاران ضد غدير همه چيز تمام شد و غدير به جاى خود بازگشت، فقط كسى مى‏تواند پاسخ دقيق ارائه دهد كه تاريخچه خط ضد غدير را بداند.

غديريان بايد بدانند كه با رفتن گروه آغازگر بر ضد غدير و مرگ آنان، چه كسانى نگذاشتند پرچم دشمنى با غدير بر زمين بماند يا سقوط كند؟ بنى‏اميه ادامه دهنده راه آن دو نفر بودند كه عثمان و معاويه آغاز راه آنان به حساب مى ‏آيند. پيش بينى حضور آنان نيز از طرف عمر بود، كه براى شوراى شش نفره خلافت بعد از خود برنامه‏ اى تدارك ديد كه نتيجه اى جز خلافت عثمان نداشته باشد، و معاويه را به سرزمين شام فرستاد تا پايه ‏هاى حكومت آينده خود بر ضد غدير را محكم نمايد.

هر كس غدير را قبول دارد بايد همچنان پيگير شناسايى دشمنان غدير در همه مراتب جرم و غصب باشد. بر اين اساس، پس از بنيانگذاران و پرچمداران دشمنى با غدير، نوبت به پشتيبانانشان مى ‏رسد، چرا كه هرگز يك نفر به عنوان سردمدار به تنهايى نمی ‏تواند مقاصد ضد غدير خود را پيش ببرد، مگر آنكه افرادى را تكيه گاه خود قرار دهد تا او را قدم به قدم يارى كنند. امام صادق ‏عليه السلام در اين باره فرموده است:

لَولا اَنَّ بَنى‏اُمَيَّةَ وَجَدوا مَن يَكتُبُ لَهُم وَ يُجبى لَهُم الفَى‏ءَ وَ يُقاتِلُ عَنهُم وَ يَشهَدُ جَماعَتَهُم لَما سَلَبونا حَقَّنا ...××× 1 بحار الانوار: ج 47 ص 138 . ×××

اگر آن روز در سقيفه حق غدير به دست ابوبكر و عمر غصب شد، بدون معاذ بن جبل و ابوعبيده جراح و سالم مولى ابى ‏حذيفه و خالد بن وليد و مغيره و قنفذ و دو رئيس دو طايفه انصار يعنى اُسيد بن حَضير و بشير بن سعيد امكان نداشت. آن حكومت ضد غدير بدون آنان كه هيزم بر در خانه حضرت زهراعليها السلام آوردند، و بدون چهار هزار منافق مسلحى كه آماده حمله بودند، و بدون آنان كه براى غصب فدك رفتند، و بدون آنان كه درخت بيت الاحزان را قطع و سايبان آن را خراب كردند، و بدون حاكمانى كه آنان براى شهرها تعيين كردند، و بدون لشكرهايى كه براى سركوب مخالفينشان فرستادند، بدون همه اينها امكان پذير نبود.

اِذا كانَ يَومَ القيامَةِ نادى مُنادٍ مِن قِبَلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: »اَينَ الظَّلَمَةُ؟ اَينَ اَعوانُ الظَّلَمَةِ؟ اَينَ مَن بَرَئ لَهُم قَلَماً؟ اَينَ مَن لاقَ لَهُم دَواةً؟ اَينَ مَن جَلَسَ مَعَهُم ساعَةً«؟ فَيُؤتى بِهِم جَميعاً فَيُؤمَرُ بِهِم ... ××× 1 مستدرك الوسائل: ج 13 ص 124 . ×××

روز قيامت كه مى‏ شود منادى از طرف خداوند عزوجل ندا مى‏ كند: «ظالمين كجايند؟ ياران ظالمين كجايند؟ كجايند آنان كه براى نوشتن ظالمان قلم تراشيدند؟! كجايند كسانى كه دوات ظالمان را براى نوشتن آماده كردند؟ كجايند آنان كه با ظالمان ساعتى نشستند؟ همه آنان را كنار هم جمع مى ‏كنند و درباره آنان دستور داده مى‏ شود ...