۴٬۰۶۴
ویرایش
خط ۱۱۸: | خط ۱۱۸: | ||
در سال ۴۴۴ باز زد و خورد میان اهل محله کرخ و محله قلایین (قلبه فروشان) شروع گردید و مغازهها به آتش کشیده شد و شیعهها در مساجد خود جمله {{متن عربی|محمد و علي خيرالبشر}} رانوشتند و در اذان، {{متن عربی|حي علي خيرالعمل}} گفتند.<ref>المنتظم، ج۸، ص ۱۵۰- ۱۴۹.</ref> | در سال ۴۴۴ باز زد و خورد میان اهل محله کرخ و محله قلایین (قلبه فروشان) شروع گردید و مغازهها به آتش کشیده شد و شیعهها در مساجد خود جمله {{متن عربی|محمد و علي خيرالبشر}} رانوشتند و در اذان، {{متن عربی|حي علي خيرالعمل}} گفتند.<ref>المنتظم، ج۸، ص ۱۵۰- ۱۴۹.</ref> | ||
این حوادث و جریانات، سالها تکرار شد و بارها محله کرخ بغداد غارت و طعمه حریق | این حوادث و جریانات، سالها تکرار شد و بارها محله کرخ بغداد غارت و طعمه حریق گردیدز ظاهراً فقط عضدالدوله بود که با دست زدن به اقداماتی جدی موقتاً از این سیر نزولی جلوگیری کردز او فتنهگران را تبعید و مجرمان را تنبیه کرد، حکومتی مقتدر برقرار ساخت. | ||
خلاصه این که آل بویه، هرگز در پی آن نبودند که شیعیان را به جان | خلاصه این که آل بویه، هرگز در پی آن نبودند که شیعیان را به جان سنی ها بیندازند؛ زیرا از هر دو فرقه کسانی در لشکریان خود داشتند، بلکه قصد آنان بیشتر این بود که نوعی حکومت مشترک شیعی و عباسی برپا کنند که شیعیان را از الزام «تقیه» برهانند و برای آنان نیز مانند سنیها سازمانی رسمی فراهم کنند. اساسا آل بویه دنباله همان امری را گرفتند که از زمان مأمون آرزوی بسیاری از خلفای عباسی بود. | ||
آل بویه گمان میکردند که بدینسان پشتیبانی استوار برای خود فراهم میکنند بیآنکه باقی مردم را از خود برنجانند.<ref>دانشنامه ایران و اسلام، ج۱، ص ۱۵۶.</ref> | آل بویه گمان میکردند که بدینسان پشتیبانی استوار برای خود فراهم میکنند بیآنکه باقی مردم را از خود برنجانند.<ref>دانشنامه ایران و اسلام، ج۱، ص ۱۵۶.</ref> |
ویرایش