۴٬۰۶۴
ویرایش
خط ۲۷۰: | خط ۲۷۰: | ||
ابو عبدالله زرقانی مالکی میگوید: | ابو عبدالله زرقانی مالکی میگوید: | ||
«این حدیث متواتر است و شانزده صحابی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله آن را نقل کرده اند. در روایتی از احمد بن حنبل آمده است که سی نفر از صحابی، این حدیث را از پیامبر شنیده اند و در درگیری ها و نزاع های عصر خلافت حضرت علی علیه السلام به نفع او شهادت داده اند؛ به کسی که در صحت این حدیث شبهه وارد میکند، نباید اعتنا کرد.» | «این حدیث متواتر است و شانزده صحابی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله آن را نقل کرده اند. در روایتی از احمد بن حنبل آمده است که سی نفر از صحابی، این حدیث را از پیامبر شنیده اند و در درگیری ها و نزاع های عصر خلافت حضرت علی علیه السلام به نفع او شهادت داده اند؛ به کسی که در صحت این حدیث شبهه وارد میکند، نباید اعتنا کرد.» <ref>شرح المواهب اللدنیه ج۷، ص۱۳.</ref> | ||
فقیه ضیاء الدین مقبلی میگوید: | فقیه ضیاء الدین مقبلی میگوید: | ||
«اگر این حدیث صحیح و معلوم نباشد، دیگر هیچیک از امور دین معلوم نیست. | «اگر این حدیث صحیح و معلوم نباشد، دیگر هیچیک از امور دین معلوم نیست.»<ref>الغدیر، ج۱، ص ۳۱۴.</ref> وی با این سخن میخواهد اوج صحت و وضوح این حدیث را بیان کند. | ||
افزون بر آنچه که در بالا گفته شد، سخنان دیگری نیز وجود دارد که هریک، به تواتر این حدیث و قرار گرفتن آن در اوج صحت اشاره میکنند. | |||
== '''دلالت حدیث غدیر بر امامت علی علیه السلام''' == | |||
پس از آنکه پیامبر خدا صلی الله علیه و آله از مردم اقرار گرفت و از آنها شهادت خواست که طبق آیه شریفه{{متن قرآن|النَّبِيُّ أَوْلَىٰ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ}} نسبت به مؤمنان از خودِ آنان سزاوارتر است؛ باردیگر از آنان اقرار گرفت که نسبت به همه امور آنها ولایت دارد. | |||
سپس سخن خود را اینگونه تکمیل کرد: {{متن عربی|من كُنتُ وليُهُ فعليٌّ وليُهُ}} یا در برخی از نقلها {{متن عربی|فعلي مولاه}}یا {{متن عربی|فمن كنت أميره … فعلي أميره}} بدین ترتیب پیامبر صلي الله عليه و آله ولایت و سرپرستی خود را نسبت به مردم، برای امام علی علیه السلام نیز ثابت کرد. | |||
مردم نیز بر همین اساس با او بیعت کردند و ولایت ایشان را پذیرفتند و به او تبریک و تهنیت گفتند؛ چنانکه از عمربن خطاب نقل شده که خطاب به علی علیه السلام گفت: {{متن عربی|بَخْ بَخْ لَكَ يَا ابْنَ أَبِي طَالِبٍ، أَصْبَحْتَ مَوْلَاي وَ مَوْلَي كُلِ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَة}}؛ «مبارک باد بر تو، ای پسر ابو طالب، اکنون تو مولا و سرپرست من و همه مسلمانان شدی!» | |||
بعد از معرفی | بعد از معرفی علی علیه السلام به عنوان سرپرست و ولی مؤمنان ـ همانطورکه در روایت خطیب بغدادی از ابو هریره آوردیم ـ خداوند این آیه را نازل کرد:{{متن قرآن|الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينا}}<ref>تاریخ بغداد، ج۸، ص۲۸۴.</ref> | ||
اما نقطه عطف استدلال ما، معنای واژه «مولی» در این حدیث شریف است. برخی از مکاتب معتقدند که معنای آن «صاحب یا ناصر [= همراه و یاری دهنده]» است. اما مکتب اهل بیت | اما نقطه عطف استدلال ما، معنای واژه «مولی» در این حدیث شریف است. برخی از مکاتب معتقدند که معنای آن «صاحب یا ناصر [= همراه و یاری دهنده]» است. اما مکتب اهل بیت و پیروان ایشان، معتقدند که معنای مولی همان «أولی [= سزاوارتر]» است؛ که البته این معنا صحیحتر است | ||
== پاسخ به شبهه دهلوی و تفتازانی == | == پاسخ به شبهه دهلوی و تفتازانی == |
ویرایش