پرش به محتوا

آيه ۱۱۸ آل عمران و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۴: خط ۳۴:


=== چهارم: لذت اصحاب صحيفه از رنج مردم ===
=== چهارم: لذت اصحاب صحيفه از رنج مردم ===
اصحاب صحيفه آسايش و آرامش مسلمانان را از میان بردند. اين موضوع را خداوند با عبارت {{قرآن|وَدُّوا ما عَنِتُّمْ}} آورده كه معنايش لذت‌بردن اصحاب صحيفه از رنج مردم است. پس اصحاب صحیفه گذشته از روزهاى حضور پيامبر صلى الله عليه و آله كه با توطئه‏‌هاى خود آرامش مسلمانان را بر هم مى‌‏ريختند، با اجراى مفاد صحيفه، مسلمانان را از نعمت‏‌هايى كه با حضور صاحب ولايت از آن بهره‌مند می‌شدند محروم کردند و اين بالاترين لذت براى حسودان امت اسلام بود. جز [[کفّار|کافر]] به ملت اسلام [[حسد]] نمى‌‏ورزد و از رنج‌كشيدن آنان لذت نمى‌‏برد.
اصحاب [[صحیفه ملعونه اول|صحيفه]] آسايش و آرامش مسلمانان را از میان بردند. اين موضوع را خداوند با عبارت {{قرآن|وَدُّوا ما عَنِتُّمْ}} آورده كه معنايش لذت‌بردن اصحاب صحيفه از رنج مردم است. پس اصحاب صحیفه گذشته از روزهاى حضور پيامبر صلى الله عليه و آله كه با توطئه‏‌هاى خود آرامش مسلمانان را بر هم مى‌‏ريختند، با اجراى مفاد صحيفه، مسلمانان را از نعمت‏‌هايى كه با حضور صاحب ولايت از آن بهره‌مند می‌شدند محروم کردند و اين بالاترين لذت براى حسودان امت اسلام بود. جز [[کفّار|کافر]] به ملت اسلام [[حسد]] نمى‌‏ورزد و از رنج‌كشيدن آنان لذت نمى‌‏برد.


همچنین، اخلاق تند [[عمر بن خطاب]] هم یکی از نمودهای تلخ‌کردن زندگی بر مسلمانان تلقی شده و نمونه‌هایی برای آن آورده شده است:
همچنین، اخلاق تند [[عمر بن خطاب]] هم یکی از نمودهای تلخ‌کردن زندگی بر مسلمانان تلقی شده و نمونه‌هایی برای آن آورده شده است:
خط ۴۳: خط ۴۳:
* به ابوبكر گفتند: {{متن عربی | اتَسْتَخْلِفُ عَلَيْنا فَظّاً غَليظاً|ترجمه=آيا شخص تندخو و خشنى را خليفه بعد از خود قرار مى‌دهى}}.<ref>الايضاح، ص۹۷.</ref>
* به ابوبكر گفتند: {{متن عربی | اتَسْتَخْلِفُ عَلَيْنا فَظّاً غَليظاً|ترجمه=آيا شخص تندخو و خشنى را خليفه بعد از خود قرار مى‌دهى}}.<ref>الايضاح، ص۹۷.</ref>


==== پنجم: عداوت علنى اصحاب صحيفه ====
=== پنجم: عداوت علنى اصحاب صحيفه ===
اصحاب صحيفه با آن همه كه در صدد كتمان اقدامات خود بودند، ولى چنان با پيامبر صلى الله عليه و آله دشمن بودند كه اين كينه ‏توزى بى‏اختيار از سخنان و حركاتشان ظاهر مى‏ شد، و خداوند با اشاره به اين نكته مى‏ فرمايد: {{قرآن|قَدْ بَدَتِ الْبَغْضاءُ مِنْ أَفْواهِهِمْ}}: «دشمنى و كينه از دهان آنان ظاهر شده است». مراجعه به نمونه ‏هايى كه قبلاً ذكر شد <ref>مراجعه شود به كتاب: غدير در قرآن: ج ۱ ص ۲۳۶ - ۲۱۹.</ref> به خوبى نشان مى‏ دهد كه هر كس در آن موقعيت چنان سخنانى را به ميان آورَد هرگز نمى‏ تواند در صدد مقاصد خيرخواهانه و دلسوزانه‏ اى باشد و يقيناً از روى بغض و عداوت مى ‏گويد.
اصحاب [[صحیفه ملعونه اول|صحيفه]] با آنکه در صدد كتمان اقدامات خود بودند، چنان با پيامبر صلى الله عليه و آله دشمن بودند كه اين كينه‌‏توزى بی‌اختيار از سخنان و حركاتشان ظاهر مى‏‌شد. خداوند با اشاره به اين نكته مى‏‌فرمايد: {{قرآن|قَدْ بَدَتِ الْبَغْضاءُ مِنْ أَفْواهِهِمْ|ترجمه=دشمنى و كينه از دهان آنان ظاهر شده است}}.<ref>غدير در قرآن، ج۱، ص۲۳۶-۲۱۹.</ref> این قسمت از آیه نشان می‌دهد که هر كس در آن موقعيت چنان سخنانى را به‌ميان آورَد، هرگز نمى‏‌تواند در صدد مقاصد خيرخواهانه باشد و يقيناً از روى دشمنی مى‌‏گويد.


==== ششم: كينه ‏هاى پنهانى اصحاب صحيفه ====
==== ششم: كينه ‏هاى پنهانى اصحاب صحيفه ====
۱٬۷۳۲

ویرایش