۴٬۰۶۴
ویرایش
آيه ۴۱ حج و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
←پانویس
(←پانویس) |
|||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
«به خدا سوگند! اگر به خدا و فرستاده‌اش ایمان داشتید، هرگز آنان را دشمن نمی‌پنداشتید؛ زیرا که دشمنی با آن‌ها دشمنی با من و دشمنی با من، کفر ورزیدن به خداوند است. شما [با این سخنتان] از مرگم به من خبر دادید! به خدا سوگند! اگر خداوند به آن‌ها در زمین قدرت دهد، نماز را در وقتش به پای خواهند داشت و زکات را در جای خودش به مصرف رسانده و امر به معروف و نهی از منکر خواهند نمود؛ خداوند کسانی‌که با من و اهل‌بیتم دشمنی نمایند را خوار و ذلیل خواهد کرد». در این هنگام خداوند عزّوجلّ این آیه را نازل فرمود: {{متن قرآن|الَّذینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّکاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْکَرِ وَ لِلهِ عاقِبَةُ الْأُمُورِ}} با این‌حال، آن‌گروه فرمایش پیامبر صلی الله علیه و آله را نپذیرفتند؛ خداوند سبحان نیز این آیات را نازل فرمود: {{متن قرآن|وَ إِنْ یُکَذِّبُوکَ فَقَدْ کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ عادٌ وَ ثَمُودُ وَ قَوْمُ إِبْراهِیمَ وَ قَوْمُ لُوطٍ وَ أَصْحابُ مَدْیَنَ وَ کُذِّبَ مُوسی فَأَمْلَیْتُ لِلْکافِرِینَ ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ فَکَیْفَ کانَ نَکِیرِ.}}<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۹، ص۶۸۶؛ بحارا لأنوار، ج۲۴، ص۱۶۵؛ تأویل الآیات الظاهرة، ص۳۳۸.</ref> | «به خدا سوگند! اگر به خدا و فرستاده‌اش ایمان داشتید، هرگز آنان را دشمن نمی‌پنداشتید؛ زیرا که دشمنی با آن‌ها دشمنی با من و دشمنی با من، کفر ورزیدن به خداوند است. شما [با این سخنتان] از مرگم به من خبر دادید! به خدا سوگند! اگر خداوند به آن‌ها در زمین قدرت دهد، نماز را در وقتش به پای خواهند داشت و زکات را در جای خودش به مصرف رسانده و امر به معروف و نهی از منکر خواهند نمود؛ خداوند کسانی‌که با من و اهل‌بیتم دشمنی نمایند را خوار و ذلیل خواهد کرد». در این هنگام خداوند عزّوجلّ این آیه را نازل فرمود: {{متن قرآن|الَّذینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّکاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْکَرِ وَ لِلهِ عاقِبَةُ الْأُمُورِ}} با این‌حال، آن‌گروه فرمایش پیامبر صلی الله علیه و آله را نپذیرفتند؛ خداوند سبحان نیز این آیات را نازل فرمود: {{متن قرآن|وَ إِنْ یُکَذِّبُوکَ فَقَدْ کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ عادٌ وَ ثَمُودُ وَ قَوْمُ إِبْراهِیمَ وَ قَوْمُ لُوطٍ وَ أَصْحابُ مَدْیَنَ وَ کُذِّبَ مُوسی فَأَمْلَیْتُ لِلْکافِرِینَ ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ فَکَیْفَ کانَ نَکِیرِ.}}<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۹، ص۶۸۶؛ بحارا لأنوار، ج۲۴، ص۱۶۵؛ تأویل الآیات الظاهرة، ص۳۳۸.</ref> | ||
از امام باقر علیه السلام نقل‌شده که در مورد آیه‌ی:{{متن قرآن|الَّذینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّکاةَ}} فرمود: «این آیه اختصاص به آل‌محمّد صلی الله علیه و آله تا آخرین امام، و حضرت‌مهدی علیه السلام و یارانش دارد؛ همان کسانی‌که خداوند آن‌ها را مالک شرق و غرب زمین خواهد نمود و دین را به‌وسیله‌ی او آشکار کند و بدعت‌ها و ناحقّ را به‌وسیله‌ی او و یارانش از میان بردارد؛ آنچنان‌که بی‌خِردان، حقّ را نابود کرده‌اند؛ و [عدالت آنگونه گسترش یابد که] اثری از ظلم باقی نمی‌ماند؛ و آن‌ها امر به معروف و نهی از منکر می کنند».<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۹، ص۶۸۸؛ بحارا لأنوار، ج۵۱، ص۴۷؛ تفسیر القمی، ج۲، ص۸۷؛ بحارا لأنوار، ج۲۴، ص۱۶۵؛ تأویل الآیات الظاهره، ص۳۳۹.</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:قرآن و غدیر]] | [[رده:قرآن و غدیر]] | ||