پرش به محتوا

آيه ۱۰۸ یوسف و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱: خط ۱:
== «قُلْ هذِهِ سَبِيلِى أَدْعُوا إِلَى اللَّهِ عَلى بَصِيرَةٍ أَنَا وَ مَنِ اتَّبَعَنِى وَ سُبْحانَ اللَّهِ...»<ref>يوسف /  ۱۰۸؛ غدير در قرآن: ج ۳ ص ۴۲۵-۴۳۳.</ref> ==
يكى از جلوه‏ هاى قرآنى غدير كه مورد غفلت قرار گرفته، فرازهاى دعا و زياراتى است كه در آنها به تبيين و تفسير آيات مربوط به واقعه [[غدیر]] پرداخته شده است. در بسيارى از دعاها و زيارات - به خصوص آنچه مربوط به شب و روز غدير است - ناگفته ‏هايى از مسئله غدير به چشم مى‏ خورد كه در هيچ روايت ديگرى يافت نمى‏ شود. در مواردى شأن نزول آيات و در مواردى استشهاد به آيه‏ هاى قرآن و در مواردى مصداق قرار دادن غدير براى آيه مزبور مطرح شده است. از جمله اين موارد است:
   يكى از جلوه‏ هاى قرآنى غدير كه مورد غفلت قرار گرفته، فرازهاى دعا و زياراتى است كه در آنها به تبيين و تفسير آيات مربوط به واقعه [[غدیر]] پرداخته شده است. در بسيارى از دعاها و زيارات - به خصوص آنچه مربوط به شب و روز غدير است - ناگفته ‏هايى از مسئله غدير به چشم مى‏ خورد كه در هيچ روايت ديگرى يافت نمى‏ شود. در مواردى شأن نزول آيات و در مواردى استشهاد به آيه‏ هاى قرآن و در مواردى مصداق قرار دادن غدير براى آيه مزبور مطرح شده است. از جمله اين موارد است:


{{قرآن|قُلْ هذِهِ سَبِيلِى أَدْعُوا إِلَى اللَّهِ عَلى بَصِيرَةٍ أَنَا وَ مَنِ اتَّبَعَنِى وَ سُبْحانَ اللَّهِ وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ}}<ref>يوسف /  ۱۰۸.</ref>:
{{قرآن|قُلْ هذِهِ سَبِيلِى أَدْعُوا إِلَى اللَّهِ عَلى بَصِيرَةٍ أَنَا وَ مَنِ اتَّبَعَنِى وَ سُبْحانَ اللَّهِ وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ}}<ref>يوسف /  ۱۰۸.</ref>:


«بگو اين راه من است كه با بصيرت به سوى خدا دعوت مى كنم: من و آنان كه پيروان من‏اند. خدا منزه است و من از مشركين نيستم».
«بگو: این طریقه و راه من است که من و هر کس پیرو من است بر پایه بصیرت و بینایی به سوی خدا دعوت می کنیم، و خدا از هر عیب و نقصی منزّه است و من از مشرکان نیستم.»


اين آيه و دعاى مربوط به آن از دو بُعد قابل بررسى است:
اين آيه و دعاى مربوط به آن از دو بُعد قابل بررسى است<ref>يوسف /  ۱۰۸؛ غدير در قرآن: ج ۳ ص ۴۲۵-۴۳۳.</ref>:


=== متن دعا ===
=== متن دعا ===
خط ۲۶: خط ۲۵:
آنگاه دو بُعد پذيرش و عدم قبول ولايت را طبق آنچه در آيه آمده به عنوان مظهر توحيد و شرک مطرح كرده است: در بُعد اول ايمان و پيروى از راه با بصيرت پيامبر صلى الله عليه و آله را مطرح مى ‏كند، و در بُعد دوم بيزارى از شرک در ولايت يا شرک در امر پروردگار را مطرح مى‏ كند، و يا شرك با پذيرفتن ولايت و صاحب اختيارى هر كسى جز ائمه ‏عليهم السلام كه مورد اعتماد قرار گيرد.
آنگاه دو بُعد پذيرش و عدم قبول ولايت را طبق آنچه در آيه آمده به عنوان مظهر توحيد و شرک مطرح كرده است: در بُعد اول ايمان و پيروى از راه با بصيرت پيامبر صلى الله عليه و آله را مطرح مى ‏كند، و در بُعد دوم بيزارى از شرک در ولايت يا شرک در امر پروردگار را مطرح مى‏ كند، و يا شرك با پذيرفتن ولايت و صاحب اختيارى هر كسى جز ائمه ‏عليهم السلام كه مورد اعتماد قرار گيرد.


در اين باره امام باقر علیه السلام مى ‏فرمايد: منظور از {{قرآن| قُلْ هذِهِ سَبِيلِى ...}} پيامبر و اميرالمؤمنين و اوصياء بعد از ايشان است.<ref>بحار الانوار: ج ۹ ص ۲۱۵ و ج ۲۴ ص ۲۱.</ref>
در اين باره از  امام باقر علیه السلام روایت شده که فرموده است: منظور از {{قرآن| قُلْ هذِهِ سَبِيلِى ...}} پيامبر و اميرالمؤمنين و اوصياء بعد از ايشان است.<ref>بحار الانوار: ج ۹ ص ۲۱۵ و ج ۲۴ ص ۲۱.</ref>


امام صادق علیه السلام درباره همين آيه مى ‏فرمايد: منظور ولايت ما اهل‏بيت است كه هيچ كس جز گمراه آن را انكار نمى‏ كند.<ref>بحار الانوار: ج ۲۴ ص ۲۳.</ref>
امام صادق علیه السلام درباره همين آيه مى ‏فرمايد: منظور ولايت ما اهل‏بيت است كه هيچ كس جز گمراه آن را انكار نمى‏ كند.<ref>بحار الانوار: ج ۲۴ ص ۲۳.</ref>
۴٬۰۶۴

ویرایش