۲۲۱
ویرایش
آيه ۱۰۲ آل عمران و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
== موقعيت تاريخى نزول آیه == | == موقعيت تاريخى نزول آیه == | ||
موقعیت تاریخی نزول این آیه چنین ترسیم شده است: در اواسط خطبه و پس از معرفى اميرالمؤمنين عليه السلام و اتمامحجتهاى لازم در جهات نفى و اثبات موضوع ولايت، به‌عنوان آخرين سخن دو مطلب به‌ميان آمده است: | |||
* اول اينكه پيامبر صلى الله عليه و آله گفت: من خدا را شاهد گرفتم و رسالت خويش را ابلاغ نمودم و تا آنجا كه به من مربوط مىشد كار خود را به‌انجام رساندم: {{متن عربی|اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ وَ كَفَى بِكَ شَهِيداً أَنِّي قَدْ بَلَّغْت|ترجمه=خدایا! تو را شاهد میگیرم و برای شهادت تنها تو کافی هستی که من ابلاغ کردم}}.<ref>الاحتجاج، ج ۱، ص ۶۱.</ref> | * اول اينكه پيامبر صلى الله عليه و آله گفت: من خدا را شاهد گرفتم و رسالت خويش را ابلاغ نمودم و تا آنجا كه به من مربوط مىشد كار خود را به‌انجام رساندم: {{متن عربی|اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ وَ كَفَى بِكَ شَهِيداً أَنِّي قَدْ بَلَّغْت|ترجمه=خدایا! تو را شاهد میگیرم و برای شهادت تنها تو کافی هستی که من ابلاغ کردم}}.<ref>الاحتجاج، ج ۱، ص ۶۱.</ref> | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
در تفسیر آیه ۱۰۲ سوره آل عمران گفته شده که آنچه به‌عنوان تفسيرى بنيادين بر اين آيه در اين قسمت خطبه غدير ارائه شده، ارتباط ولايت اهل بيت عليهم السلام با تقواى واقعى و ترس از خداوند است. گفته شده كه تقوى در اینجا به‌معناى ترس از خداوند است و نبايد به‌معناى پرهيز از گناه كه نتيجه تقوى است در نظر گرفته شود. قرينه روشن بر این تحلیل، دنباله آيه دانسته شده كه نتيجه اين تقوى را حفظ اعتقاد ذكر کرده است. گفته شده از اين جهت ارتباط این تقوی با ولايت اهل بيت عليهم السلام روشن مىشود. | در تفسیر آیه ۱۰۲ سوره آل عمران گفته شده که آنچه به‌عنوان تفسيرى بنيادين بر اين آيه در اين قسمت خطبه غدير ارائه شده، ارتباط ولايت اهل بيت عليهم السلام با تقواى واقعى و ترس از خداوند است. گفته شده كه تقوى در اینجا به‌معناى ترس از خداوند است و نبايد به‌معناى پرهيز از گناه كه نتيجه تقوى است در نظر گرفته شود. قرينه روشن بر این تحلیل، دنباله آيه دانسته شده كه نتيجه اين تقوى را حفظ اعتقاد ذكر کرده است. گفته شده از اين جهت ارتباط این تقوی با ولايت اهل بيت عليهم السلام روشن مىشود. | ||
آنان كه اهل بيت عليهم السلام را رها | در تحلیل ارتباط تقوای مورد تأکید در آیه با ولایت اهل بیت گفته شده که آنان كه اهل بيت عليهم السلام را رها كردند در واقع با آن همه اتمام حجتهاى الهى - از غدير گرفته تا قبل و بعد از آن- باز هم از خدا نترسيدند؛ يعنى آنان كه با دشمنان و مخالفان ائمه عليهم السلام هم‌صدا شدند در مقابل هشدارهاى خداوند هيچ پروايى نداشتند و از جهنم نمىترسيدند. در نتیجه گفته شده که آنان كه ولایت على عليه السلام را نپذيرفتند تقواى واقعى نداشتند، اگرچه تظاهر به آن مىكردند؛ پس آنان كه غدير را نادیده گرفتند و پيرو سقيفه شدند، با نترسيدن از خدا ديگر مصداق {{قرآن|لا تَمُوتُنَّ إِلا وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ}} نيستند، بلكه مصداق {{متن عربی|ماتُوا وَ هُمْ غَيْرَ مُسْلِمينَ}} هستند و از اسلام خارج شده وارد دایره كفر شده‌اند. | ||
=== نمونه‌های تاریخی دیگر === | |||
برای تبیین ارتباط بی‌تقوایی با دشمنی با ولایت نمونه‌های تاریخی دیگری به‌عنوان تأیید ذکر شده است: از جمله اینکه اميرالمؤمنين عليه السلام در خطابهاى كه پس از [[جمل|جنگ جمل]] ايراد كرد ارتباط مستقيم بىتقوايى را با دشمنىِ ولايت چنين بيان کرد: | |||
اميرالمؤمنين عليه السلام در | |||
{{متن عربی|فَاتَّقُوا اللَّه - ايُّهَا النّاسُ - حَقَّ تُقاتِهِ وَ اسْتَشْعِرُوا خَوْفَ اللَّه عَزَّ ذِكْرُهُ وَ اخْلِصُوا النَّفْسَ وَ تُوبُوا الَيْهِ مِنْ قَبيحِ مَا اسْتَنْفَرَكُمُ الشَّيْطانُ مِنْ قِتالِ وَلِىِّ الامْرِ وَ اهْلِ الْعِلْمِ بَعْدَ رَسُولِ اللَّه صلى الله عليه و آله}}: | {{متن عربی|فَاتَّقُوا اللَّه - ايُّهَا النّاسُ - حَقَّ تُقاتِهِ وَ اسْتَشْعِرُوا خَوْفَ اللَّه عَزَّ ذِكْرُهُ وَ اخْلِصُوا النَّفْسَ وَ تُوبُوا الَيْهِ مِنْ قَبيحِ مَا اسْتَنْفَرَكُمُ الشَّيْطانُ مِنْ قِتالِ وَلِىِّ الامْرِ وَ اهْلِ الْعِلْمِ بَعْدَ رَسُولِ اللَّه صلى الله عليه و آله}}: | ||