۹۸۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
* {{قرآن|وَ كانَ الشَّيْطانُ لِلْإِنْسانِ خَذُولاً}}: «و شیطان همواره انسان را [پس از گمراهکردنش تنها و غریب در وادی هلاکت] وا میگذارد»؛ شيطان يعنى دومی.<ref>بحارالانوار، ج۳۰، ص۱۴۹-۱۵۰.</ref> | * {{قرآن|وَ كانَ الشَّيْطانُ لِلْإِنْسانِ خَذُولاً}}: «و شیطان همواره انسان را [پس از گمراهکردنش تنها و غریب در وادی هلاکت] وا میگذارد»؛ شيطان يعنى دومی.<ref>بحارالانوار، ج۳۰، ص۱۴۹-۱۵۰.</ref> | ||
== روایتی از پیامبر درباره عاقبت نفاق با ولایت با تفسیری از آیات == | |||
پیامبر صلی الله علیه و آله در روایتی عاقبت نفاقورزان با ولایت امام علی علیه السلام را با تکیه بر آیه ۲۷ سوره فرقان چنین ترسیم کرده است. | |||
از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت شده است: {{متن عربی|مَا مِنْ عَبْدٍ وَ لَا أَمَهًٍْ أُعْطِیَ بَیْعَهًَْ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ عَلِیٍّ فِی الظَّاهِرِ وَ نَکَثَهَا فِی الْبَاطِنِ وَ أَقَامَ عَلَی نِفَاقِهِ إِلَّا وَ إِذَا جَاءَهُ مَلَکُ الْمَوْتِ لِقَبْضِ رُوحِهِ تَمَثَّلَ لَهُ إِبْلِیسُ وَ أَعْوَانُهُ وَ تَمَثَّلَتِ النِّیرَانُ وَ أَصْنَافُ عَفَارِیتِهَا لِعَیْنَیْهِ وَ قَلْبِهِ وَ مَقَاعِدِهِ مِنْ مَضَایِقِهَا وَ تَمَثَّلَ لَهُ أَیْضاً الْجِنَانُ وَ مَنَازِلُهُ فِیهَا لَوْ کَانَ بَقِیَ عَلَی إِیمَانِهِ وَ وَفَی بِبَیْعَتِهِ فَیَقُولُ لَهُ مَلَکُ الْمَوْتِ انْظُرْ إِلَی تِلْکَ الْجِنَانِ الَّتِی لَا یُقَادِرُ قَدْرَ سَرَّائِهَا وَ بَهْجَتِهَا وَ سُرُورِهَا إِلَّا اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ کَانَتْ مُعَدَّهًًْ لَکَ فَلَوْ کُنْتَ بَقِیتَ عَلَی وَلَایَتِکَ لِأَخِی مُحَمَّدٍ رسول الله کَانَ یَکُونُ إِلَیْهَا مَصِیرُکَ یَوْمَ فَصْلِ الْقَضَاءِ وَ لَکِنْ نَکَثْتَ وَ خَالَفْتَ فَتِلْکَ النِّیرَانُ وَ أَصْنَافُ عَذَابِهَا وَ زَبَانِیَتِهَا وَ أَفَاعِیهَا الْفَاغِرَهًْ أَفْوَاهُهَا وَ عَقَارِبِهَا النَّاصِبَهًْ أَذْنَابَهَا وَ سِبَاعِهَا الشَّائِلَهًْ مَخَالِبُهَا وَ سَائِرُ أَصْنَافِ عَذَابِهَا هُوَ لَکَ وَ إِلَیْهَا مَصِیرُکَ فَعِنْدَ ذَلِکَ یَقُولُ}} {{متن قرآن|یا لَیْتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلًا}} {{متن عربی|وَ قَبِلْتُ مَا أَمَرَنِی بِهِ وَ الْتَزَمْتُ مِنْ مُوَالَاهًْ عَلِیٍّ مَا أَلْزَمَنِی. | از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت شده است: {{متن عربی|مَا مِنْ عَبْدٍ وَ لَا أَمَهًٍْ أُعْطِیَ بَیْعَهًَْ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ عَلِیٍّ فِی الظَّاهِرِ وَ نَکَثَهَا فِی الْبَاطِنِ وَ أَقَامَ عَلَی نِفَاقِهِ إِلَّا وَ إِذَا جَاءَهُ مَلَکُ الْمَوْتِ لِقَبْضِ رُوحِهِ تَمَثَّلَ لَهُ إِبْلِیسُ وَ أَعْوَانُهُ وَ تَمَثَّلَتِ النِّیرَانُ وَ أَصْنَافُ عَفَارِیتِهَا لِعَیْنَیْهِ وَ قَلْبِهِ وَ مَقَاعِدِهِ مِنْ مَضَایِقِهَا وَ تَمَثَّلَ لَهُ أَیْضاً الْجِنَانُ وَ مَنَازِلُهُ فِیهَا لَوْ کَانَ بَقِیَ عَلَی إِیمَانِهِ وَ وَفَی بِبَیْعَتِهِ فَیَقُولُ لَهُ مَلَکُ الْمَوْتِ انْظُرْ إِلَی تِلْکَ الْجِنَانِ الَّتِی لَا یُقَادِرُ قَدْرَ سَرَّائِهَا وَ بَهْجَتِهَا وَ سُرُورِهَا إِلَّا اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ کَانَتْ مُعَدَّهًًْ لَکَ فَلَوْ کُنْتَ بَقِیتَ عَلَی وَلَایَتِکَ لِأَخِی مُحَمَّدٍ رسول الله کَانَ یَکُونُ إِلَیْهَا مَصِیرُکَ یَوْمَ فَصْلِ الْقَضَاءِ وَ لَکِنْ نَکَثْتَ وَ خَالَفْتَ فَتِلْکَ النِّیرَانُ وَ أَصْنَافُ عَذَابِهَا وَ زَبَانِیَتِهَا وَ أَفَاعِیهَا الْفَاغِرَهًْ أَفْوَاهُهَا وَ عَقَارِبِهَا النَّاصِبَهًْ أَذْنَابَهَا وَ سِبَاعِهَا الشَّائِلَهًْ مَخَالِبُهَا وَ سَائِرُ أَصْنَافِ عَذَابِهَا هُوَ لَکَ وَ إِلَیْهَا مَصِیرُکَ فَعِنْدَ ذَلِکَ یَقُولُ}} {{متن قرآن|یا لَیْتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلًا}} {{متن عربی|وَ قَبِلْتُ مَا أَمَرَنِی بِهِ وَ الْتَزَمْتُ مِنْ مُوَالَاهًْ عَلِیٍّ مَا أَلْزَمَنِی.|ترجمه=هر برده و کنیزی که در ظاهر با امیرالمؤمنین بیعت کرده و از درون آن را شکسته و بر نفاق خود باقی مانده باشد، هنگامیکه ملکالموت برای قبض روح او بیاید، ابلیس و یارانش در برابر او ظاهر شوند و آتش و انواع مختلف عذاب آن در چشم و قلبش و نشیمنگاهش در تنگناهای آتش برایش قابل مشاهده گردد. و همچنین باغها و منزلگاههایی که درصورت پایداری بر ایمان و وفای به بیعت، مخصوص او بود، نیز به او نشان داده میشود. سپس ملکالموت به او میگوید: نگاه کن، اگر بر ولایت و دوستی خود بر برادر محمّد باقی میماندی، در روز قیامت، سرانجامت در آن باغهایی بود که مقدار آسایش و خوشی و شادی موجود در آن را تنها خداوند میداند، امّا تو پیمانت را شکستی و مخالفت ورزیدی. بنابراین، آن آتش با انواع مختلف عذاب و نگهبانان دوزخی که پتک در دست دارند و افعیهای دهان باز و عقربهایی که دمهایشان را بر افراشتهاند و درندگانی که پنجههایشان را آماده کردهاند، و دیگر عذابهای آن، مخصوص توست که بهسوی آن میروی. سپس آن شخص میگوید: «ای کاش همراه این پیامبر راهی بهسوی حق بر میگرفتم»؛ دستوراتش را میپذیرفتم و اوامرش را دربارهٔ ولایت علیّ بن ابیطالب اجرا میکردم}}.<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۴۰۴؛ بحارالأنوار، ج۲۴، ص۱۸؛ تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۳۷۰.</ref> | ||
هر برده و کنیزی که در ظاهر با امیرالمؤمنین بیعت کرده و از | |||
سپس ملکالموت به او میگوید: نگاه کن، اگر بر ولایت و دوستی خود بر برادر محمّد | |||
بنابراین، آن آتش با انواع مختلف عذاب و نگهبانان دوزخی که پتک در دست دارند و افعیهای دهان باز و عقربهایی که | |||
== پانویس == | == پانویس == |
ویرایش